Jannie
geef nie op,t ga over.voor mijn gevoel gaat dit nooit meer over.ik ben totaal op.gek word ik er van.en geen mens die je helpt of geloofd.want mijn zoon heeft 2 gezichten zoals ik t noem.t ene moment is hij normaal en t volgende moment begint t.en meestal ben ik degene die t allemaal over zich heen krijgt.dat is hard,superhard.soms gaat mijn liefde voor hem over in haat.t klink hard maar soms wou ik da ik niet aan een 2e kind begonnen was.ik schaam me om t te zeggen maar zo voel ik me gewoon.er gebeuren de laatste tijd meer slechte dan goeie dingen en dat gaat je als moeder niet in je koude kleren zitten.en dan nu nog 6weken vakantie.ik moe er nie aan denken.wou dat ze weer over waren.dat meen ik.een beetje rust.t is klote als je niemand hebt waar tegen je kunt zeggen neem t even een paar dage van me over,voor dat mijn zoon geholpen is ben ik gestoord
ik had je verhaal nu pas goed gelezen.maar mijn zoon is ook pas 13,5.dus van zo laar thuis kome als hij wil is dus geen sprake.hij is @!#$ nog een kind.ook al denkt hij dat hij al ,,groot,, is.met zijn mond ja.als je voor alles wat lelijk is word uitgescholden omdat hij zijn zin niet krijgt.op zo een moment sla ik m t liefste dood.waar heb ik zoiets aan verdient vraag ik me dan af.hij krijgt en mag best al veel.en dan nog zo doen.zelfs roken is toegestaan al is t niet binnen want dat wil ik niet want ik ben niet roker.en dan nog bezig blijven.soms wilde ik dat hij oud genoeg was om op zijn eigen te gaan wonen.komt de rust weer terug.want zoals t nu gaat gaat t niet lang meer goed:(
ja jolanda, het is heel moeilijk, mijn zoon is nu aan de strattera en dat lijkt wel te helpen, maar ik weet hoe het is om je kind liever niet te zien dan wel, die negatieve spiraal is lastig uit te komen, ik denk dat met deze medicatie lijkt te lukken. Mijn zoon doet niks, geen drank, geen roken, geen vrienden, niks. Ook dat is heel triest om te zien, hij verveeld zich alleen maar, heeft nergens zin in en vrienden heeft ie niet. Ik zeg altijd `beter zo, dan de verkeerde vrienden` en dat is misschien ook wel zo, maar triest is het wel.
Het je pgb aangevraagd? want het is belangrijk dat je het af en toe even uit handen kunt geven, het heeft ons weer wat lucht gegeven en laatst zijn wij voor het eerst zelfs een heel weekend naar Parijs geweest! De kids bleven achter met een gespecialiceerde oppas.
Neem actie voor het te laat is, en als hij nog zo jong is dan moet je hem zeker strak houden denk ik, het is nogal een verschil of je een kind van 13 of van 17 hebt hoor. Vraag pgb aan, zoek van dat geld zelf hulp die jij kunt gebruiken, jij bent de spil van het gezin, zonder jou gaat het ten onder, dus voor jezelf zorgen, met behulp van een pgb, en dan zijn vanzelf jou kids ook geholpen.
Het blijft moeilijk, zeker die vakantie, maar probeer er niet steeds negatief tegenaan te kijken, het maakt niets uit, ze hebben die vakantie toch. Probeer het positief in te zien, bedenk dat jij voor dit kind gekozen hebt, het is jou taak op deze aarde hem groot te brengen, probeer weer iets leuks met hem te doen, langzaam opbouwen, echt het werkt.
sterkte van mas
Kunnen we elkáár er niet een beetje doorsleuren? Want je zegt wat ik voel… ik ben Op, aan het eind… af en toe wil ik hem wel wurgen terwijl ik zielsveel van hem houd!
Hij is in febr. 20 geworden en ik wéét, realiseer me, dat ik in vergelijking met sommige anderen geen klagen heb… alleen heb ìk het zo moeilijk wanneer hij lelijk tegen me doet. Het doet zeer, maar dat kan je mij aan de andere kant van Nederland horen…. is dat onmacht???
En dan zit ik stuk…
Hij doet het met mij, niet met zijn vader!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
*