puber

  • Janny

    :D Wat bekend!

    Als de dakpannen weer eens goed gerammeld hebben, krijg ik ‘s avonds of ’s ochtend zomaar zonder woorden toch weer mijn zoen! ;)

    En de pest is, dat we ons zo rot voelen níet omdat het ons niet interresseert maar integendeel… dat we zo stapeldol op ze zijn!!!

    Zo heb ik onder meer vandaag besloten dat ‘meneer’ eventjes bij mij aan tafel moet gaan zitten (als hij tijd heeft) om zijn financieën door te spreken. Want ook met de houding van ‘het komt wel goed’ kom niemand er! Ook ik ben een redelijk conventionele, ouderwetse moeder.

    gr

    Janny

    ps;

    niet! Gisteren nog was ik zo WOEST op hem…

    meneer kwam thuis van een ‘uitje’ naar R'dam (wij wonen in Delfzijl!!!) Om 9 uur in de ochtend. Oké… die feesten duren tot 's ochtends… maar wat denk je? Dat hij naar bed gaat, zoals ik verwacht. Blij dat ik hem weer gezond en voldaan (en BRAK) zie… wil ik hem wat lekkers klaarmaken zodat hij heerlijk kan gaan slapen. Gaat meneer ZWEMMEN!!!

    FURIEUS! was ik… ik ging hem achterna de straat op en hij reed weg…. en ik? Stond voor Jan met de korte achternaam in mijn (slechts) pyamajasje (geen broek! ja wel slip) voor een dicht schuttingdeur, en deur was dichtgevallen. Moest ik klimmen en heb nu een blauwe plek zo groot als een bord… gelukkig weet hij dit niet! En iedere kant van de schutting staat een kliko, voor de katten, daar moets ik ook over!

    Komt ie vrolijk thuis en zegt 'en? ben je al gekalmeerd? om mij vanochtend doodleuk een zoen te geven….

    GRRRRRRRRRRR

  • Janny

    verbieden heeft geen zin. Wat ìk wél kan! in MIJN huis is die zooi, als ik het vind laten ZWEMMEN in een emmer water… en hij weet dat ik het doe!

  • edwin

    Vind het een mooie oplossing mas..maar dat moet wel in je aard liggen omdat zo te kunnen..inprinciepe ben ik 100% tegen drugs juist omdat ik weet hoe destructief die zooi kan zijn,,daarom ben ik het ook niet helemaal met maggie eens dat je dat maar met een oogje toe moet kijken als 1 van je kinderen aan het blowen gaat..kijk een keertje blowen is niet zo erg..maar vraag is blijft het bij een paar keer en wat voor drugs hierna(weet het cliche..maar sommige dingen zijn niet voor niets cliche ;))

    en zeker voor een adhder is de verleiding van drugs velen malen groter omdat ze rust in een hoofd willen creeren..denk dat de oplossing ook afhangt hoe de persoon in kwestie is..maar voorlichting dat staat op nummer 1..en dan zo dat het hem niet opgelegd word maar zo dat hij misschien gaat begrijpen dat er geen winnaars met drugs zijn..dus eigenlijk toepassen wat mas zegt(mits je dat ken)..maar toch een 100% verbod op wat voor drugs dan ook..denk dat dat zo snel de beste oplossing is

    Groetjes Edwin

  • mas

    daarom zei ik ook dat het misschien een goed idee is om af te spreken dat als hij zij schoolwerk goed doet, hij wel later mag thuis komen, als beloning zeg maar.

    blowen verbieden is je kop in het zand steken, je kunt beter op de hoogte blijven van hetgeen hij met drugs doet. Als hij in aanraking komt met xtc of speed wil je dat toch ook graag weten?

    groetjes van

    mas;):)

  • anoniem

    Hey,

    ik laat mij verder buiten deze discussie, maar wil alleen één ding opmerken.

    over dat je soms wel zou willen dat ie het huis uit zou gaan, op zichzelf wonen zou rust geven.

    ik denk dat dit helemaal waar is, maar onderschat niet dat dit juist moeilijk is. je hebt dan al helemaal geen controle meer! nu is het al moeilijk dat je in sommige dingen de controle niet hebt. geen controle –> ook onrust…

    ik kan zeggen, ik ben 18 jaar en adhd, en hier speelt deze situatie ook.

    alleen nu ik daadwerkelijk op zoek ben naar een kamer (en dat valt helaas echt niet mee als scholier… grrr…) blijkt de situatie ineens een stuk anders te liggen. ik weet helemaal zeker dat mijn ouders bovenstaande gedachten zeer regelmatig gehad hebben, maar nu ik het soms over kamers heb (voorzichtig inlichten, iets meer werken, verder niet, ‘voorzichtig’ ;)) blijken ze het toch niet zo leuk te vinden, juist omdat ik in hun ogen onzelfstandig en onvolwassen of naif ben… tsja… ;)

    wat ik hiermee wil zeggen, tuurlijk hou je van hem en wil je hem misschien niet altijd echt ‘kwijt’, pas toch op met je gedachtes, en misschien ook wel met het uitspreken erover naar hem toe… ;)

    sterkte!!

    liefs, merel

  • esther

    Ria, ik heb nog geen ervaring met pubers. Maar zo te lezen ben jij heel goed bezig. Ik zou het precies zo gedaan hebben. Of ik zou willen dat ik tegen die tijd zo sterk ben om zo te handelen.

    De puberteit is toch ook een kwestie van innelijke kracht. Ik ben ook ooit puber geweest. Ik was de enige die wél in de stoere kantine stond en toch niet rookte. Toen mijn vriend een stuk spacecake wilde proeven op een strandfeest zei ik: Als jij daar ook maar één krummel van in je mond steekt, is het uit. Ik was stapel op hem, maar meende wat ik zei. Ik kwam nooit te laat thuis omdat ik ook wel begreep dat mijn ouders pas konden slapen als ik veilig thuis was… Ik verwacht van mijn kinderen hetzelfde.

    Illusie? Misschien.

    Ik heb er wel nog een leuke quote over. Van de week vertelde mijn dochter mijn zoon het volgende: wij zijn de familie van niet-rokers. Als jij later rookt, pakt mama je koffer en zet die bij de voordeur.

    Oeps….

  • jolanda

    hoi ria

    ik ben er pas sinds kort mee bezig via jeugdzorg.mijn zoon komt nu pas in de malle molen zoals ik t zelf noem.ben eerst jaren van t kastje naar de muur gestuurd.ze willen m nu gaan doorverwijzen naar t RIAGG of een andere instelling.in elk geval een waar ik zo snel mogelijk met m terecht kan.want zo gaat t egt nie meer.ik heb t altijd gezegd dat hij ADHD heeft maar niemand gelooft je.en wie ken zijn eigen kind nu nie beter.maar ja wie zijn wij.altijd hebben de mensen die ervoor geleerd hebben gelijk,tenminste dat denken ze.hoop dat ik nu snel hulp krijg.want op t moment gaat t egt nie met mijn zoon.t ene moment is hij druk en agressief,het andere moment is hij duizelig en klapt hij bijna in elkaar.ik heb t gevoel dat zijn lichaam op is.ben blij dat ik deze site gevonden heb waar je open over alles kunt praten zonder t nodige commentaar te krijgen.en dat er mensen zijn die je begrijpen.ik ben hier pas sinds gisteren maar het helpt voor je eigen stress,die kun je hier kwijt door er over te praten en te lezen wat andere meemaken en er mee doen

  • ria

    Ik ben ook net twee dagen op deze site. En dat mensen je niet geloven dat heb ik ook ervaren. Mijn zoon was onderhand net geboren dat ik al aan gaf dat hij anders was dan andere kinderen. Letterlijk heb ik wel gezegd tegen een arts dat het kind niet normaal is. Maar ach, het is je eerste dus doen ze of je gek bent (alsof je het leuk vind dat soort dingen over je eigen kind te zeggen). Toen hij 8 of 9 was ben ik zelf naar het Riagg gestapt. Daar werden we geholpen, maar ook daar ben ik boos geweest. Na het eerste gesprek met zo'n hulpverlener moesten we terugkomen nadat zij vergadering hadden gehad. Ze gingen testen doen met mijn zoon, maar ……ze vroegen wel aan mij waarom ik zolang gewacht had met hulp zoeken! WAT WAS IK KWAAD!

    Maar oké, na wat bezoekjes aan de psychologe, die meer met ons bezig was dan het kind en een bezoekje aan de psychiater zijn we toch wel een heel eind verder gekomen, maar je moet wel heel stevig in je schoenen staan (vind ik).

    Ik hoop dat je de hulp krijgt die je zoekt, dat scheelt een heel eind. Gehoord worden en niet voor gek verklaard worden.

  • ria

    Ja Janny, oh, ik voel helemaal met je mee! Nu zit ik er om te lachen, maar zo'n situatie zou hier ook plaats kunnen vinden en dan is het toch een ietsje minder leuk……

    Maar een conventionele, ouderwetse moeder zijn. Is dat wel zo? Is het ouderwets als je je kind een goede opvoeding wilt geven? Is het niet zo dat veel ouders veel te makkelijk zijn, omdat dat zo lekker “makkelijk” is?

  • ria

    Precies Esther. Zo was ik ook en misschien is het fout, maar dat verwacht ik van mijn zoon ook. Ik deed ook altijd met iedereen mee en écht ik was ook niet zo'n lieverdje. Maar ik was altijd op tijd thuis en lukte het niet om wat voor reden ook probeerde ik dat altijd op tijd door te bellen zodat mijn ouders zich niet ongerust hoefden te maken. Drugs, ik heb legio kansen gehad, ook bij ons vroeger op school werd het gebruikt maar ik moest die troep niet. Dat is een keuze die je hebt en dan ga ik toch niet toestaan dat mijn kind die troep hier in huis heeft liggen!

    Nee, hij mag veel als hij die troep maar laat staan/liggen bedoel ik.

    Ria