Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
mas
ja, is ook moeilijk om te zien of het gewoon pubergedrag is, karakter, adhd of omdat hij last heeft van afbouwen pillen, maar het blijft%^#
ik? ik was vroeger heel braaf;)
groetje van mas
Nou ,
weet je ik hou je niet voor de gek hoor , dus pest je niet .
Maar ik denk dat een “een goede moeder ”meer betekent dan alleen dit .
Vorige week heeft de psych dat proberen uit te leggen , ik denk dat je moet beginnen met afstand te nemen van de idealen . lees roze wolk die je had toen je beebietje geboren werd .
Iedere ouder heeft een verwachtingspatroon van dat kleine roze wolkje in de wieg , een ideaal dat hun kind alles word waar de ouder van gedroomd heeft .
Met een kind met een bepaalde stoornis kom je al gauw in de realiteit terecht , lees de bovenstaande berichten .
En worden de idealen de realiteit van de dag , de psych noemde het een soort rouwproces waarin je terecht kwam , afstand , accepteren , leren mee omgaan , de navelstreng die onzichtbaar trekt , doorbreken .
Mijn zus noemde het krijgen van een beebietje , een kadootje , je bent er erg blij mee maar weet niet wat er in de verpakking zit …………..gr B
Hoi
Mijn zoon doet precies hetzelfde! Nadat ik zelf 2 keer zelf zijn spreekbeurt op papier heb gezet zodat hij het alleen maar hoefde te op te lezen en ik ook nog zo suf was om zelfs een heel werkstuk voor hem te maken, waar hij dus zelf niets van leert zowel over het onderwerp als het maken ervan.
Dus na een hoop gestress en kamerstraf, heb ik het hem daarna gewoon maar zelf laten oplossen. zoiets van zoek het maar uit. ik had het even gehad!
Ik heb hem er dus niet meer mee geholpen.
Het gevolg de volgende keer was dat hij dus niets gedaan had en vervolgens af ging in de klas.
Nou, dat werkte dus wel! Want meneer staat niet graag voor gek.
tegenwoordig let hij goed op wanneer hij een spreekbeurt heeft en hij doet zowaar alles zelf!
Ik moet je wel zeggen dat ik dat nooit verwacht had! Het zal ook niet bij ieder kind werken denk ik maar probeer het eens uit.
Het was ook niet gemakkelijk voor mij om dit te doen, maar het werkte wel!
succes ermee, groetjes Ursula
Als hij nu niet wil leren dan wellicht later. Is niks mis mee om straks alsnog (als het kwartje gevallen is) een opleiding af te maken. Dit is natuurlijk ook een heel vervelende leeftijd om zoveel te moeten. Je ligt al overhoop met jezelf en dan ook weten wat je straks wilt gaan worden, het leren, veel leren, huiswerk, en dan nog tijd voor jezelf in plannen.
Daar moest ik ook eerst ‘groot’ voor worden eer ik dat kon!
Als ze nu VMBO doen, kunnen ze altijd nog doorstromen. Wij hebben tegen onze zoon gezegd dat het handig is nu hij meteen Havo/Vwo kon doen ivm verdere studie's, scheelt tijd, maar het dringt niet echt tot hem door tot op heden.
Eerlijk gezegd ben ik het pushen een beetje zat. Er zit niet echt schot in. We zijn best streng enzo, maar het leren moet hij tóch zelf doen!
Dus als hij dan strakls evt. terug zakt, eigen schuld dikke bult. Ik kan me er niet echt druk om maken.
Ben dat geruzie ook een beetje zat, er loopt hier per slot ook nog een ADHDertje in de rondte, die na de zomer vakantie zijn VO-carriëre start! Dat geeft straks wel weer genoeg onrust, want ik ben benieuwd hoe dié het eraf gaat brengen:?
Groetjes,
Helga
Hallo allemaal,
ja, ik denk ook wel dat het soms moeilijk is een onderscheid te maken tussen gewoon puber gedrag en adhd-pubergedrag. Ik heb persoonlijk nog geen ervaring met pubers in huis en als ik jullie verhalen lees grijpt de schrik mij soms om het hart.
Maar ik zie het een beetje zo: alle pubers hebben dit gedrag, OK, maar bij adhd-ers zou dit gedrag dus veel meer blijven steken. Een gewone puber zal na een paar keer slechte punten beginnen inzien: oorzaak gevolg en dus misschien wel beter zijn best doen en hoogst waarschijnlijk daarmee betere resultaten behalen dus krijgt hij de logische en natuurlijke beloning en motivatie om het verder goed te doen.
Een adhd-er, voor zover ik het begrijp heeft veel meer tijd nodig om die relatie oorzaak gevolg in te zien en er dan ook daadwerkelijk wat aan te doen. En bovendien doet hij er dan uiteindelijk misschien met de beste bedoelingen van de wereld wat aan maar loopt het gewoonweg helemaal fout, en dan is de conclusie nog erger: ik doe mijn best, krijg geen resultaat, dus in het vervolg, waarom zou ik nog…. Dus bij hun is het resultaat van hun inspanning soms helemaal het tegenovergestelde. Dit moet toch enorm frustrerend zijn voor hun ook.
Misschien moeten we het soms eens van die kant bekijken…… het is maar een ideetje. Stel voor dat je zegt: Ik weet dat je je best doet en probeert om het goed te doen, ik weet dat het je soms niet echt lukt. Laat ons eens kijken wat je gedaan hebt om je best te doen en waar is het fout gegaan? Laten we dan die fout eens op een andere manier aanpakken en misschien krijgen we betere resultaten….
Eigenlijk een soort stap voor stap analyse van de inspanningen die ze toch soms af en toe wel eens doen (hoop ik)
Misschien zouden we versteld staan dan van de inspanningen die ze soms zonder resultaten of met de volledig verkeerde resultaten hebben gedaan???
Misschien is de spreekbeurt een te grote onoverzichtelijke taak voor hem.
Probeer alles eens echt stap voor stap op papier te zetten wat er gedaan moet worden. Echt kleine stapjes… (hangt misschien van de leeftijd af of hij ze niet te idioot vind, maar hoe kleiner de stapjes hoe beter denk ik)
1. heb ik al het materiaal dat ik nodig heb bij de computer?
2. zit ik goed voor mijn computer?
3. eerst de inleiding van de spreekbeurt maken.
4. Weet ik wel hoe lang mijn spreekbeurt moet duren? Hoe lang moet dan elk stukje duren?
5. Hoeveel subtemas heeft mijn spreekbeurt?
6. Ik begin dan met het eerste subtema
enz…. enz…..
Misschien moet je de eerste dag al gewoon bij punt 1 stoppen omdat hij al zijn materiaal nog niet heeft. Of bij punt 2 omdat hij voor de computer hangt. Misschien krijgt hij de tweede dag een beloning omdat hij tot bij punt 3 gekomen is en bovendien niet vergeten is de boel op te slaan en op te schrijven waar hij het heeft opgeslaan zodat hij het de volgende keer makkelijk kan terugvinden….
Hopelijk kan je hier wat mee doen en veel succes met de spreekbeurt dus!
Groetjes. Marleen.
oeps. ik geloof dat ik het allemaal nog een beetje “rooskleurig”bekijk. ik heb net vele uurtjes in de spreekbeurt gestoken. op een zelfde manier als jij beschrijft. en zeg ook 1000 keer. jas ophangen. deuren dicht . handen wassen. etc. etc. maar ik heb zoiets van . hij wil wel; . maar doet het niet. omdat hij er gewoonweg niet altijd iets aan kan doen. iets te simpel gedacht mischien. en inderdaad dit is basisschool. ik hoop dat de eerste komende jaren nog lang gaan duren. want voortgezet onderwijs. ppfffffff. hier denk ik nog maar liever niet te vaak aan. groetjes.
