adhd.startpagina.nl

waar geen wil is....

  • Anonymous avatar

    mas

    grrrrrrrrrrrr….heb mijn zoon net naar bed gestuurd met de mededeling“zoek het maar uit!”. Gek wordt ik ervan, ben ik hem aan het helpen met een spreekbeurt die hij moet voorbereiden ( over Adhd ) werkt hij alleen maar tegen! Hij heeft zelf dit onderwerp gekozen maar heeft zelfs geen interesse in hetgeen hij zelf mankeerd, ik kan daar erg slecht tegen.

    Goed, zitten we achter de comp. lukt het eventjes niet, is het gelijk van 'laat maar zitten" en ik snap er niets van en hij haalt wel een onvoldoende want dat maakt hem niets uit, beter dan zoveel moeite moeten doen.

    Hallo, ik zit hier niet voor mijn eigen lol hoor jochie! graag of niet, nou, niet dus…

    Zo, moest ik ff kwijt, ik kan er zo slecht tegen allemaal, wij werken allemaal zo hard en hij is echt te lui dat hij zijn jas aan de kapstok hangt. Hij heeft eens per week huiswerk echt heel weinig en moet je hem dan eens horen! En echt niets doet hij zelf, als ik geen drinken voor hem pak dan drinkt hij gewoon niet.

    Aan alle kanten willen er mensen hem helpen, maar dat gaat niet, waar geen wil is, is volgens mij ook geen weg.

    Waar gaat dit naartoe???

    groetjes van mas

  • Anonymous avatar

    adhd moeder

    He mas,

    Ik houd mijn hart vast als mijn kinderen die leeftijd bereiken, en zo te horen zal het niet mee vallen.

    Hoe komt het toch dat die kinderen zo moeilijk te activeren zijn in werkjes?

    Het is zijn spreekbeurt en het lijkt me als je moeder je je er mee helpt het toch alleen maar makkelijker wordt gemaakt.

    Nou mas, pluk m uit zijn kamer, en spreek er nog eens een hartig woordje mee en dan……….

    Aan het werk.

    K hen natuurlijk makkelijk praten maar wil je alleen maar even een hart onder de riem steken

    Veel succes joh groetjes adhd moeder

  • Anonymous avatar

    Bernadette

    Hoi ,

    Waar het naar toe gaat weet ik niet Mas , maar een ding wel en dat is geduld en geduld en geduld , de schrik gaat er pas echt in zitten als ze teveel te kortpunten hebben en de school aan de bel gaat trekken .

    Jas ophangen is hier elke keer ook hetzelfde verhaal , heb de jas wel eens een keer buiten op de stoep gegooid en drinken, ach hij krijgt wel dorst maar het is gewoon een tranendal , was het basis onderwijs nog een watje bij , zucht gr Bernadette

  • Anonymous avatar

    Greet

    Hier heb ik dus helemaal niks meer aan toe te voegen…SNIK!!!

    Of ja, misschien nog even vermelden dat mijn adhd-er het studeren de bons heeft gegeven : hij heeft door dat hij de moeite niet kan opbrengen en ‘geen studiehoofd heeft’. Dat kunnen we alleen maar beamen, hoe jammer het ook is. Zoveel verstand maar ook hier die verdomde wil!

    Het was even bibberen van onze kant maar eigenlijk hè… zijn we opgelucht : eindelijk gedaan met zeuren, vitten en tieren over dat eeuwige ‘niksdoen’ op studiegebied dan!

    Zijn diploma middelbaar heeft hij op zak en verder..ach hij komt er wel!(hoop ik)

    Groetjes, Greet

  • Anonymous avatar

    mas

    Hoi en bedankt allemaal, het is zo ontzettend fijn om te weten en te horen/lezen dat er begrip is, en vooral herkenning;)

    Het is altijd zo makkelijk kletsen en adviesen aan anderen geven is vaak ook een makkie, maar als je er zelf midden in zit voel je je altijd zo verslagen en alleen staan, vreselijk gewoon.

    Daarom ben ik zo blij met de prik, met jullie.

    Morgen zal ik nog eens informeren naar de spreekbeurt, ik zal zeggen dat hij het misschien beter alleen kan doen, en als hij me dan echt nodig heeft aan de bel kan trekken, en anders doen we het samen zonder mokken. Maar ik moet gaan inzien dat ook ik mijn zoon niet kan dwingen, en dat ook ik ‘machteloos’ moet toekijken hoe hij het zichzelf zo moeilijk maakt.

    groetjes van mas;):)

    ps voor Greet, ik kan begrijpen dat het ook ergens een opluchting is, en we zijn er allemaal gekomen, nu nog het vertrouwen dat hen dat ook gaat lukken, maar dat ik denk ik best moeilijk.

  • Anonymous avatar

    Albert

    Hallo Mas,

    Ik begrijp je frustratie wel, maar mischien zit je hem wel te veel achter z'n vodden.

    Als je hem naar bed stuurt met de mededeling van ,“zoek het maar uit,” dan gaat hij gewoon slapen en denkt er niet eens meer over na en is hij het de volgende dag alweer vergeten.

    Doe net alsof het jou niet interesseerd en gooi die jas gewoon op z'n bed neer, samen met alle andere rommel die hij rond laat slingeren.

    Vergeet ook maar eens om z'n eten op te scheppen of z'n drinken in te schenken.

    Hij zal heus niet van honger en dorst omkomen hoor, maar hij zal zich wel afvragen

    wat hij er aan kan doen om dit te veranderen.

    Als hij er dan naar vraagt, kun je hem zeggen, dat het jou eigenlijk ook niet meer interreseert,“waarom zou ik nog mijn best voor je doen, als jij het voor mij of voor school ook niet doet”?

    Dit werkte bij mij vroeger tenminste wel, hoewel mijn moeder me later wel vertelde dat ze dit soort maatregelen met pijn in haar hart uitvoerde.

    Ik heb haar er onlangs nog voor bedankt, want het heeft wel geholpen.

    De tijden zijn natuurlijk wel verandert, dat was toch ongeveer 38 jaar geleden.

    Maar ja, kinderen blijven kinderen, ook met ADHD.

    Groeten, Albert.

  • Anonymous avatar

    nina

    Hoi Mas,

    Ik zou niet weten wat je er nog aan kan doen, dit is zo moeilijk. Je doet al zoveel. Het ligt nu bij hem. Deze problemen liggen niet aan jou. Ik hoop dat je snel iemand vindt die hem inspireert en motiveert. Hoe gaat het met voetballen met hem? Hij is toch een superspits?

    De toekomst?? Wie zal het zeggen? Blijf vertrouwen houden !!

    Het is hier weer ff rustig naar omstandigheden. Vandaag voor het eerst sinds 2 weken weer tegen een onwijs tegendraadse puber aangelopen. Ik weet het dan ook niet meer. Hij is de laatste tijd optimistisch en niet lui. Ik herken dat wel van echt niets doen, overal tegenin en scheldkannonades voor mijn kiezen krijgen, grrr…. Maar vandaag???!! Pfffttt…. Deuren gingen haast uit de sponingen, hij op oorlogspad want ik werd niet boos. Het was gelukkig weer goed toen hij naar bed ging. Het rooster werkt hier nog steeds, score gedrag van de dag. Hij zegt ook gedrag tot hij verdient heeft wat als einddoel staat en daarna gaat hij weer doen als normaal :-( Hmm… denk er maar ff niet bij na, maar ik denk dat hij zijn einddoel dan weer kan inleveren. Of door goed gedrag zijn doel in stand houden. Je moet toch wat?? Met lief en aardig blijven bereik je niet altijd alles. Aan geduld zit ook een grens.

    We hadden geen ruzie gehad, ik was niet boos geworden, hij had niet geluisterd dus voor hem geen kruisje op dat onderdeel. De rest had hij wel verdient (in het kader van positief blijven wat er ook gebeurd). Zolang het werkt werkt het, maar ik hou ook mijn hart vast met hem. Gelukkig maakt hij van zijn hart geen moordkuil maar of dat handig is?? Hij schrijft tegenwoordig alles op en smijt dat naar mijn hoofd. Wat hij had opgeschreven zet ik maar niet op het prikbord. Onmacht en boosheid tot in zijn ziel. Papier is geduldig….. We hebben onthou-regels ipv van strafregels. Stelselmatig niet doen wat ik zeg is opschrijven want dan onthou je beter aldus mijn motto. Vandaag een schrijfsel van hem naar mijn hoofd gekregen wat hij van me vond, 15 x opgeschreven. Uit zichzelf!! Ik durfde niet eens zo te denken over mijn moeder toen ik klein was:-( Wel een creatieve manier van frustratie botvieren. Kinderen:?

    Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en wijsheid toe !!

    Liefs

    Nina

    ps mijn jas? Die ligt ook altijd op de bank en mijn sjaal en 3 paar schoenen/laarzen voor de bank en mijn sloffen en soms mijn andere jas ook nog op de bank…… schuiven de kinderen opzij als ze willen tv kijken.

  • Anonymous avatar

    mas

    Hahahaha, hoi nina, lekker makkelijk als je tegen die troep kunt, gewoon die jassen op de bank, ik zie het voor me! Maar ik….ik kan daar dus echt niet tegen, wordt er nerveus van, daarbij is het een regel waar hij zich gewoon aan moet houden. Hij gooit zijn jas náást de kapstok dus vergeten hoe het moet kan niet de oorzaak zijn.

    Jammer dat hier die lijst voor goed gedrag niet meer werkt, hij wil het niet, en dat is juist het moeilijke, misschien moet ik de lijst toch maar gewoon gaan invoeren.

    Hij is nog steeds een superspits maar heeft geen motivatie. Hij mag nu ook als enige een stapje hoger maar dat wil hij niet, eigenlijk wil hij weer eens van voetbal af. Dit horen we ieder jaar terug komen maar ik vind het doodzonde omdat dat het enige is waar hij zijn energie in kwijt kan.

    Ik dacht pubers altijd zo leuk te vinden, nou, daar kom ik van terug hoor.

    Leuk om van je te horen en bedankt voor je reaktie.

    liefs van mas;):)

  • Anonymous avatar

    mas

    Hoi Albert, wat jij voorstelt heb ik al heel vaak gedaan maar helaas werkt het niet. Hij eet dan meestal droog brood en drinkt water en soms wat anders, zijn troep in zijn bed schuift hij dan gewoon opzij, maakt hem ook niets uit. Grrrrrr. die mentaliteit is om te gillen!!

    Maar ik zal zeker er weer voor waken hem niet teveel achter de vodden te zitten en ga ook weer zeggen dat als hij zijn best niet doet ik dat ook niet meer doe. En wat die spreekbeurt betreft, ik zal proberen hem ook daar mee niet achter de vodden te zitten, dan maar een onvoldoende, maar dat is wel moeilijk voor me omdat ik zo graag zie dat hij een goede start maakt op deze school.

    groetjes van mas:)

  • Anonymous avatar

    gitana

    hoi Mas en anderen,

    trieste verhalen allemaal….. maar aan de andere kant, als ik jullie verhalen lees voel ik dat ik niet de enige ben ben “zo'n kind”, zooooooo herkenbaar allemaal.

    mijn dochter kan er ook wat van en dat iedere dag weer opnieuw.

    's morgens toestanden, uit haar dak gaan. en dan zeg mijn vriend wel eens tegen me waarom ik haar zo tekeer laat gaan, maar dan leg ik ook iedere keer weer uit dat tegen haar tekeer gaan op zo'n moment bij haar helemaal niet aankomt. zou hij moeten weten, want is zelf mr. adhd. omdat ik zelf ook tot deze club behoor, weet ik ook hoe het werkt. gewoon even structureel met haar meedenken: heb je je fietssleutel, je handschoenen, zit je brood en drinken in je tas…. en ondertussen vooral zelf zo kalm mogelijk blijven. en ook maak ik iedere keer dezelfde problemen mee met huiswerk en dan vooral als er een werkstuk of een proefwerk geleerd moet worden voor bijv. volgende week. ik kan er iedere dag over beginnen, haar iedere dag proberen te motiveren om vast te beginnen met doornemen, maar iedere keer is er op het laatse moment paniek. woordjes leren, iedere keer op het nippertje. het grappige is, dat als ze er even mee bezig is, het zo in haar bolletje zit en ze toch best goede cijfers haalt. en dan ook die jas…. overal spullen van haar, door het hele huis. ze is niet te bewegen om iets te doen, wil niet met vriendinnen afspreken, wil niet op een sport of iets anders, vergeet alles, is altijd haar sleutels en haar telefoon kwijt, ik word er ook regelmatig helemaal gestoord van.

    omdat mijn vriend en ik ook allebei type adhd zijn, is er op zich wel een hoop begrip voor elkaar,maar ookal begrijp ik mijn lieve kind maar al te goed, als moeder is het toch af en toe om gek van te worden zo'n kind.

    het geeft me wel steun als ik jullie verhalen lees en weet dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aanloopt.

    enige lichtpuntje bij mijn dochter is, is dat ze zelf zou willen dat dingen iets makkelijker zouden gaan en dat ze ook open staat voor hulp van buitenaf. ze gaat sinds kort naar dezelfde psychiater als ik en hij benaderd adhd heel positief en dat heeft wel een goed effect, tenslotte hoor je als adhd-er al te vaak dat je dingen niet goed doet, dat je laks bent etc. dus een echt positief zelfbeeld heb je op het laatst niet meer.

    ik weet het ook af en toe niet meer en dan heb ik ook niet meer de energie en het geduld om haar goed op te vangen en te helpen, vooral omdat alle aandacht dan naar haar gaat en er nog een dochter rondloopt die aandacht nodig heeft. die gaat regelmatig een weekendje alleen naar haar vader, zonder zus, om effe bij te komen van dat gezeur en gedoe.