al die mooie verhalen......

  • zita

    Hoi Greet,

    Jij schrijft:***Maar ik heb begrepen dat het startpagina was die besliste een totaal nieuw adres voor dit nieuwe prikbord te maken met als gevolg dat de geschiedenis van beide vorige borden onherroepelijk verdwenen is.***

    Ik dacht dat de verandering een beslissing was van Bernadette en Guus.

    Jij schrijft:***En weet je wat het jammere is? Dat het net de prikkers zijn die ervoor gezorgd hebben dat de oude prikborden verdwenen zijn… dus ik vrees dat zeuren niet veel zal oplossen.***

    Ik heb de laatste tijd veel meegelezen (vrijwel niet geprikt) en kan niets bedenken wat hiertoe de aanleiding kan zijn. Ik snap er echt totaal niets van!

    Jij schrijft:***Ik hoop dat we nu met z'n allen ons lesje hebben geleerd al was het een harde leerschool.***

    Wat voor les kun je leren als niet duidelijk is wat de oorzaak van deze verandering is? Voor mij komt dit als een donderslag bij heldere hemel. Net als de keren dat het bord ineens een tijdje gesloten was.

    Jij schrijft:***Ik ben wel enorm blij dat, ondanks de moderatie vooraf, onze berichten bijna meteen op het prikbord verschijnen. Dus ik denk dat we, wat dit betreft dan, helemaal niet te klagen hebben!

    Kop op nu! Het is het einde van de wereld toch niet????***

    Ik baal er dus enorm van. De samenvoeging van de twee borden vind ik jammer. Het verlies van de geschiedenis van de twee prikborden. Maar zeker ook de moderatie vooraf! Het voelt als censuur. Ik snap niet waarom het hier niet gewoon net zo kan gaan als op het politieprikbord. Daar is duidelijk wat wel en niet mag. Mag iets niet dan wordt het zonder enorme discussie of verwijten gewoon verwijderd. Maakt iemand het echt te bont wordt hij geblokt. Ook dan is voor iedereen de reden van blokken duidelijk.

    Groetjes van Zita.

  • nina

    Hoi Bernadette, Mas, Greet en de rest,

    Dit is niet meer het rommelige adhdprikbord boordevol verhalen, informatie op alle mogelijk gebied, van-de-hak-op-de-taktoestanden, misverstanden die in de meeste gevallen weer werden opgelost en de rest van wat zo'n herkenbare afspiegeling was van adhd in de praktijk.

    Het oerwoud is tot en met de wortels uitgeroeid, een kale vlakte is overgebleven (zou ik een beelddenker zijn??). Zo voel ik het. Kan er niets aan doen :-(

    De sfeer is nu die van een net opgeleverde woning in een nieuwbouwwijk op een vinexlocatie. Niemand weet wat van elkaar behalve de oude getrouwe prikkers, de oude buren zeg maar. Ik voel me nu nog niet thuis. Voor uitgebreidt kennismaken en vertellen wat er allemaal gebeurd is heb ik geen zin en tijd meer. Bovendien is dat een periode in mijn leven die ik haast heb afgesloten, de emoties die toen speelden wil ik van mijn levensdagen niet meer doormaken.

    Afgelopen jaren heb ik zoveel meegemaakt. Mede dankzij de steun van medeprikkers ben ik zover gekomen, daar waar ik nu ben. Het lezen van de wanhoop van weleer en de reacties hielpen me steeds weer op te krabbelen als ik onverwacht een terugval meemaakte. Meer prikkers hadden dat en dat teruglezen hielp ook mee om weer kracht op te bouwen, om de ellende het hoofd te kunnen bieden. Daarom mis ik de geschiedenis zo erg. Die geschiedenis gaf een lot- en bondgenootgevoel, je stond er niet alleen voor.

    Toen onlangs bij mijn dochter een forse p/v iq kloof (24 punten) werd vastgesteld heb ik zeer veel informatie van de prikborden gehaald. De informatie van Greet en Sjaak hebben me veel geleerd over dit fenomeen, stukjes vielen op z'n plek. Ook de verhalen over kinderen met verschillende stoornissen, al dan niet in combinatie met elkaar, hielpen mij als ouder verder.

    Behalve 2 adhders met hooggemiddeld en laag/gemiddeld iq, dyslxie en een en ander in onderzoek, heb ik ook nog een kind rondlopen die noch aan het een noch aan het ander voldoet. Van vele stoornissen een beetje dus te weinig om het volledig te kunnen plaatsen onder een etiket. De ervaringsdeskundigenverhalen hebben een psychiatrische stoornis uitgesloten wegens onvoldoende herkenbaarheid voor mij. Toch is juist al die informatie waardevol gebleken want nu is wel bekend wat de oorzaak is van zijn hopeloze gedrag. De aanwezigheid van primitieve reflexen die al in de babytijd verdwenen moesten zijn, zijn de oorzaak van zijn adhd- en autisti-achtig gedrag, concentratieproblemen, leven in een eigen wereldje en depressiviteit. Via mijn dochter kwam ik daar achter. Waar je via je kinderen al niet achter komt, via mijn zoon werd bekend dat mijn dochter en ik adhd hadden. Haar leerachterstand is met grote zekerheid het gevolg van die primitieve reflexen en waarschijnlijk niet rechtstreeks het gevolg van adhd of mogelijke dyslexie. De p/v kloof kan daar ook verband mee houden. Over een paar maanden moet het resultaat met name op school zichtbaar zijn. Ik hoop het maar want 8 maanden na aanvraag van het rugzakje zijn we nog geen zak opgeschoten. De tijd tikt door, ze is nog steeds op het niveau van inmiddels meer dan 2 jaar geleden. Nog ff en dan kunnen ze mijn rug op, ik los het zelf wel op in het particuliere circuit, geen wachtlijsten, snelle hulp en kwalitatief goede! Geen geneuzel over tig rapporten. Nee, direct onderzoek en gelijk aanpakken en uiteraard grotendeels vergoed door de verzekering ;-) Het overblijfsel verreken ik met de belastingaangifte :D

    De ervaringsverhalen op de oude prikborden hebben me dus verder geholpen met zoeken naar een oorzaak van het tegenstrijdig gedrag waar mijn zoon zelf ook ongelukkig van werd. Nu gaat hij vooruit, met als eerste resultaat een verbeterd handschrift, hij is minder onrustig en is beter benaderbaar. Mijn opluchting is onbeschrijflijk want want maakte ik me zorgen om hem !!

    Nouja, zet ik toch een stuk geschiedenis en heden neer. Vragen over ziektekosten(verzekering), belasting en/of financiele voorzieningen?

    Liefs

    Nina …….. die zware adhd heeft, Ritalin slikt, 40 jaar is, door onze Belgische Greet goed grammaticaal Nederlands heeft leren schrijven, alleen 3 kids met een gebruiksaanwijzing van hier tot Tokyo opvoedt, een paard, muilezel en honden heeft en graag kippen in de tuin wil houden (lekkere verse eitjes), denk nog na of dat de verhouding met de buren goed zal doen, verder van alles en nog wat doet en als grootste hobby's heeft: financiele (wettelijke) voorzieningen opzoeken en uitproberen, sociale zekerheid opeisen, belastingaangiftes invullen (we maken het niet makkelijker wel leuker) en nog eea. Ooit wordt dit alles mijn beroep, tenminste… anderen helpen daarmee en de weg wijzen in het oerwoud van wet- en regelgeving. Nu kan ik als wao'er en als alleenstaande ouder van kinderen met handicaps flink ervaring opdoen over hoe onverteerbaar het is om in een kwetsbare positie te verkeren, met je rug tegen de muur te staan en wat je kan doen om je positie te verbeteren (= beter te verteren ;-))

    Pfffffffttt…. ik zit weer op mn praatstoel :+ Tis alweer 4 uur! Ohja, ik kan ‘s nachts slecht slapen overdag gaat beter, slik bij tijd en wijlen Melatonine dat werkt goed maar ’s nachts is ook zo lekker rustig, verslavend rustig dan slik ik geen melatonine tegen beter weten in. Je verstand gebruiken en adhd hebben gaat niet altijd samen is mijn ervaring. Dat botst behoorlijk. Zelfdiscipline heb ik altijd niet op alle gebieden. Gelukkig ben ik ook nog een mens, denk ik….. :? hoop ik…. :?B-)

  • mas

    Hoi Greet, zeur ik? Ik zet alleen mijn gevoelens hierover even op de prik, that's all…en de wereld vergaat niet nee, maar dat is echt zo'n opmerking die mijn moeder me zou geven;)hahahaha, het verlicht niet mijn sombere gevoel erover.

    En ja, overal het positieve uithalen en inzien, maar ja, soms heb ik daar geen zin in…laat mij maar ff…het komt wel weer.

    groetjes van mas;):)

  • franca

    Lieve Nina,

    Weet je dat er echt wel een voordeel zit aan deze nieuwe start?

    Sinds een tijdje heb ik wel zitten meelezen op het pb, maar eerlijk gezegd kon ik er vaak geen touw aan vastknopen. Ik ben blij dat ik je verhaal gelezen heb!

    Nu begrijp ik een heleboel meer. Mijn hart gaat naar je uit. Zelf heb ik ook het nodige meegemaakt, en soms vraag je je af of het leven ooit minder moeilijk zal worden.

    Gelukkig is er dan soms ineens zo'n moment dat je zomaar even ontzettend trots kunt zijn op je kind omdat het spontaan iets geweldigs gedaan heeft.

    Daar probeer ik me tegenwoordig aan vast te houden en die momenten koester ik zoveel mogelijk.

    Blijven doorzetten, meid, we zullen het wel redden!

    Groetjes, Franca