Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Greet
Morgenavond 3 februari om 22 u tot 22.50 u op BBC 1 : ‘living with adhd’
Ik heb het samen met mijn man gekeken, maar potverdikkie, na 10 minuten was ik al doodop. En reken dat wij een echte ADHD-er in huis hebben. Ik had maar één gedachte: met die kinderen op een onbewoond eiland, veel sporten, veel beweging en zo min mogelijk impulsen van buitenaf. En ik herkende het erg goed van onze zoon van vroeger, ik persoonlijk ging niet met hem winkelen. Ik heb bewust tijdenlang dit soort stessvolle situaties vermeden. Het kind had er geen plezier van, ik niet, niemand niet. Hij vond het veel fijner om in zijn thuisomgeving te zijn. Andersom het sporten, ook heel herkenbaar. Het jongetje uit de film voetbalde, onze zoon roeit al jaren. Onze zoon wordt inmiddels bijna 14 jaar en de “ergste” problemen zijn over.
Ik weet nu in ieder geval wel in wat voor positie zovele ouders zich op dit moment bevinden en die wens ik vanuit deze plek heel veel succes.
Marieke
Marieke
Ik heb er ook naar gekeken en bij mij kwamen de herinneren ook opnieuw boven.
Mijn man en ik vroegen ons af of we het vroeger ook zo moeilijk hadden gehad en inderdaad.. Zo zie je maar weer hoe vlug je slechte herinneringen uit je geheugen bant. Ook ik heb winkelen steeds vermeden met mijn zoon, net als op restaurant gaan trouwens. Blijkbaar pas je die dingen vanzelf toe uit eigenbehoud want van een diagnose was toen nog geen sprake.
Het enige dat ik niet herkende waren de woedeaanvallen en de verbale agressie die dan duidelijk horen bij dat opositioneel opstandig gedrag. Dat heeft onze zoon gelukkig niet. Toen er gezegd werd dat adhd vaak samen gaan met aanverwante stoornissen, verzuchtten wij dat we ook hier geluk hebben gehad : onze zoon heeft de adhd, onze dochter de dyscalculie. Een combinatie vab de twee … ik mag er niet aan denken!
Treffend vond ik ook de uitspraak van de moeder van Liam die zei dat ze nooit had kunnen denken dat je soms een akeer voelt van je eigen kind. Dat je iemand met dat gedrag normaal gezien zou mijden als de pest. Da's enorm hard maar ook ik heb dat gevoel soms gehad en schaamde me daar blauw voor om nog maar te zwijgen van dat schuldgevoel dat bij zulke gedachten hoort. Ik vond het daarom erg moedig dat ze dit durfde toegeven.
Ik vond het allles bij mekaar een erg goede reportage. Mijn enige bedenking is echter dat alles naar het einde toe wel erg eenvoudig werd voorgesteld : de ene moeder kreeg lijstjes van een specialiste en alles leek plots rozengeur en manenschijn; de andere ouders ‘begrepen’ het gedrag van hun zoon nu plots en alle problemen leken ook daar van de baan. Was het maar zo…
Groetjes, Greet
ik had niet van tevoren gezien dat dit programma kwam en lag toevallig gisteravond in bed te zappen en…. ineens kwam ik in dit programma terecht en zag de moeder (mij is even ontgaan hoe ze heet) met een (bekende) lijst in haar handen. mijn interesse was gewekt! en ja hoor, binnen no time had ik door dat het hier over adhd ging! ben zelf adhd-moeder met hele drukke adhd dochter en andere add dochter. het gezin op tv was zoooo herkenbaar voor mij echt een feest van herkenning.
het is zo heerlijk zo heeeeerlijk om te weten dat ik echt niet de enige ben waar het iedere dag “feest” is! soms weet ik het even niet meer en word ik ook zo moe van die muur van onbegrip waar ieder van ons wel eens tegenop loopt en als ik dan dit programma zie denk ik: zie je wel, het bestaat echt, kijk maar! we beelden het ons niet in!
niet iedereen kijkt bbc, eigenlijk zou deze uitzending ook op de nederlandse tv uitgezonden moeten worden!
hoi greet (en anderen!),
ik heb net al een berichtje geprikt, maar las nu jouw reactie. ik ben het helemaal met je eens dat op het eind de suggestie werd gewekt dat in beide gezinnen de “oplossing” was gevonden en dat alles “bijna” op rolletjes leek te lopen.
als je met adhd te maken hebt, zelf of bij je kids, dan weet je dat het niet zo werkt (jammergenoeg….). bij mij thuis lijkt het ook wel eens rustig, maar dat duurt nooit lang. en ondank dat we allerlei manieren ontwikkelen om dingen soepeler te laten verlopen, maar optimaal en gladjes georganiseerd zal het nooit worden, die hoop het ik al lang laten varen.
Juist, Gitana
Ik neem aan dat je de uitzending niet van in het begin gezien hebt en dat is jammer! Vooral het begin was enorm herkenbaar.
Wat ook niet onbelangrijk is, is de opmerking van de commentaarstem in het begin : ‘ de kinderen leiden aan adhd, een stoornis waarvan sommigen zelfs zeggen dat ze niet bestaat’ !!!!!!!!!!!!!!!!! Wel, die mensen werden dan even op hun plaats gezet. Het spijtige is ook hier weer dat mensen die er iets van zouden kunnen opsteken ( zij die het 'allemaal beter weten en dat varkentje wel eens zullen wassen) waarschijnlijk niet gekeken hebben. Het late uitzenduur laat vermoeden dat het programma bestemd was voor mensen die rechtstreeks met adhd te maken hebben. Jammer, want zo schiet het zijn doel voorbij!
Dit programma in ‘prime time’ op de Nederlandse of Vlaamse zender zou inderdaad erg nuttig zijn. Ik hou het in elk geval in ‘t oog : ’canvas' zendt nl deze BBC-programma's vaak enkele maanden later uit. Hopen maar dus want het was echt de moeite waard!
Groetjes, Greet
Wij hebben met z'n tween op de bank gezeten, en keken elkaar verschillende keren aan.
Goh das niet anders dan bij ons thuis.
Ben ik toch helemaal vergeten die doc. op te nemen.
Baal ik behoorlijk van, was mooi documentatie werk voor de juffen van onze F.
Nou ja misschien dat het een keer herhaald wordt!
Was erg herkenbaar allemaal, vooral die moeder met adhd.
Zij vertelde als je een ritalin neemt stijgt de mist op.
Mijn man was het hier helemaal mee eens.!!!!!!
Groetjes adhd moeder
