Hoi ella,
Ja zo zie je maar er zijn heus wel meer ouders hoor die hun kinderen onder de 6 jaar ritalin geven alleen zul je ze nog niet horen hier.
Waarschijnlijk omdat het zo'n groot taboe is, je hoort jonge kinderen geen medicijnen te geven die hun drukte onder drukken.
Ik begrijp het allemaal wel hoor maar er zijn ook drukke kinderen die door hun drukte een gevaar voor zich zelf worden, en die op geen enkele manier in de goede richting zijn te sturen.
Vooral op school werd het bij onze zoon toen 5 jaar heel duidelijk gezegt dat er niets met hem te beginnen was, en wilde hem toetsen voor speciaal onderwijs.
Hier heb ik echter zelf een stokje voor gestoken en hem bij een gespecialiseerde kinderarts onder gebracht.
Nu blijkt dus dat hij zelfs heel goed kan leren net als mijn dochter.
Toen hij voorstelde om te straten met een proefmedicatie van 2,5 mg voor 2 weken zijn wij daar op in gegaan omdat wij langere tijd met zijn drukke gedrag rond liepen.
Maar het was mijn eerste en je denkt dat dat normaal is, je ziet wel meer drukke kinderen toch.
Maar na die twee weken kwamen wij erachter dat T ook normaal kon tekenen,kleuren,spelen ,eten en noem maar op.
Hij was geen zombie integen deel hij bloeide er van op.
Weet je wat zijn eerste reactie was toen hij naar 20 min. merkte wat het tabl deed?
Het was een mooie zomerdag en zat te kleuren op zijn stoeltje,“mama mag ik naast jou komen liggen in de zon, want daar heb ik zin in, dan ga ik een boekje lezen”.
Ella ik sloeg stijl achterover, zoiets heeft hij nog nooit gedaan.
Was altijd aan het rennen, alles moest snel en wild.
Geen kind die met hem wilde spelen omdat alles kapot moest en hij spelletjes wilde doen die altijd wild moesten gaan.
Wij merkte toen dat hij veranderde door de ritalin, tot een kind wat tot rust kwam en ook nu ineens een goede nachtrust had.
Het is voor mij in het begin heel moeilijk geweest om die beslissing te maken wel of geen ritalin.
En ik kan je ook vertellen dat ik nachten van heb wakker gelegen omdat ik het een eng idee vond om mijn kind zulk goedje te geven.
Maar nu we al weer 3 jaar verder zijn en naar mijn zoon kijk die al weer 8 jaar is zie ik dat ik er toen goed aan heb gedaan.
Tuurlijk medicijnen op zo'n jonge leeftijd is niet goed, maar wat dan??????
Je kind zo ongelukkig zien door worstelen met zijn gedrag?
Door de onderbroken nachten die het kind toen had, niet meer normaal kunnen functioneren?
En dan maar niet te spreken over de vele straffen die hij kreeg op school, hij had het altijd gedaan, ook al was dat soms niet zo.
Je kind krijgt een stempel als de boef van de klas, en wordt er onzeker van en denkt dat hij alles fout doet.
Nee ella er zijn veel mensen die het niet met mij eens zullen zijn, maar ik heb voor ons gezin de juiste beslissing genomen.
Ook onze dochter F heeft het zelfde levens verhaal als T, en toen wij zagen dat zij het zelfde gedrag ging vertonen was de keuze net zo moeilijk hoor.
Maar ook hier geld dezelfde zin: wij hebben er goed aan gedaan.
Zitten trouwens allebei op gewoon basis onderwijs, hebben wel kleine klassen van zo'n 15 kindjes.
Nou hoop dat je iets wijzer bent geworden van dit lange verhaal, en je moet je echt niet schuldig voelen hoor.
Ieder moeder doet het beste voor zijn kinderen
Groetjes adhd moeder
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
