Hallo,

Per toeval ben ik op dit forum gekomen. (toeval bestaat niet toch?)

Ik ga op vakantie en ik moet voor het eerst een verklaring invullen omdat ik medicijnen mee naar het buitenland neem.

Via de zoekmachine kom ik op dit forum terecht.

Mijn verhaal in vogelvlucht.

Ik ben 35 jaar, gelukkig getrouwd en trotse mama van twee kinderen. Na de bevalling van de tweede ben ik depressief geraakt. Men ging uit van een postnatale depressie. Maar eigenlijk ging het al veel langer niet goed. Medicatie voor depressiviteit sloeg maar even aan, daarna leek mijn lijf zich tegen deze medicijnen te keren. D.m.v. intensieve therapie ben ik gediagnostiseerd als een echte ADHD-er. Een enorme schok. Ik ben nl lerares en werk juist met kinderen met ADHD, ADD, etc…..Ik vond dat ze er enorm naast zaten.

Maar na het opstarten van de medicatie ging er een wereld voor me open. De klok leek langzamer te tikken en het opgefokte gevoel van geen tijd hebben begon weg te ebben….Ondertussen was mijn lijf volledig opgebrand en zat ik aan de grond. Dmv medicatie en therapie ben ik nu terug mezelf aan het zoeken. Maar het is een enorme intensieve en tijdrovende bezigheid. Ik begin nu pas simpele relaties en structuren te doorzien en te begrijpen.

Zie enorm veel valkuilen, want terugvallen in oud gedrag is zo veilig en soms de gemakkelijkste weg

Ondertussen voel ik me overal tekort doen. Ik ben nu even een slechte partner, moeder, werknemer en huisvrouw….

Maar dit alles om er over een tijdje weer goed tegen aan te kunnen….

Niet dat mijn kinderen iets te kort komen, maar het gevoel knaagt.

Maar positief gezien. Ik probeer grip te krijgen op mijn ADHD, probeer mijn lijf een nieuwe boost te geven en ben blij dat we weer op weg naar boven zijn i.p.v. die neerwaartse lijn.

Wat ik hoop van dit forum is tips van mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt. Wat heeft jullie leven gemakkelijker gemaakt?