adhd.startpagina.nl

Volwassen ADHD-ers, wat voor werk doen jullie?

  • Anonymous avatar

    Cissy

    Ben heel benieuwd naar de soorten beroepen waarin jullie werkzaam zijn, hoeveel uur jullie werken, omgaan met drukte/stress en/of klanten, met of zonder medicijnen, bazen hebben die weten om te gaan met ADHD of heb je er geen hinder van op je werk en hoe je bijv. tot dat beroep gekomen bent.

    Ikzelf heb sinds mijn 18e een Wajong uitkering en een paar baantjes gehad die ik niet kon volhouden.

    Ik raakte helemaal op, moest smiddags meteen naar bed als ik thuis kwam, kon niet omgaan met de stress en klanten, last van veel/harde geluiden (concentratie, hoofdpijn) gevoel opgesloten te zitten oa door geen daglicht, geirriteerd/verveeld en kreeg lichamelijke klachten.

    Nou waren dit voornamelijk lichamelijk zware baantjes met veel klantencontact, Dus ik moet gaan uitzoeken wat wel bij mij past, maar vindt het nog niet zo makkelijk.

    Ik ben slim en kan goed leren, neem liever de tijd om iets goed te doen, dan zoveel mogelijk in weinig tijd en kan absoluut niet acteren (klant is koning, vriendelijk blijven en lachen) ben heel eerlijk.

    Het probleem is dat ik eigenlijk niet goed weet wat nou echt m'n interesses zijn en waar ik in uit kan blinken. Ben mezelf een beetje kwijtgeraakt de afgelopen jaren, ook wat betreft ontspanning. Genieten, hoe doe je dat ook alweer?

    Reintegratie bureaus die hierin gespecialiseerd zijn zitten niet bij mij in de buurt en ben afhankelijk van het obv. Zijn er mensen die vanuit het UWV ondersteuning hebben gekregen bijv?

    Heb een test gedaan bij het CWI en de uitslag was een gemiddeld HBO niveau, sommen uitrekenen met tijdsdruk ging iets minder en een hoog analytisch vermogen. De juridische kant kwam het sterkst naar voren qua beroepsgroep.

    Mijn hoogst behaalde diploma is op dit moment VMBO-TL.

  • Anonymous avatar

    han-3009@hotmail.com

    hoi cissy

    ik ben zelf 2 jaar geleden gediagnostiseerd met add/adhd en was toen 47!

    mijn oudste dochter, nu 17jr kreeg deze diagnose toen ze ong 14jr was ofschoon ik altijd het gevoel had van, er is iets maar weet niet wat

    je mag best weten dat ik een traantje heb gelaten toen ik er achter kwam, dat ik add heb, gecombineerde type

    alles viel op zijn plaats

    op dit moment ben ik voor het eerst van mijn leben werkeloos/ziektewet, jouw zin dat je je jezelf kwijt bent en niet goeg weet wat je moet doen qua werk, herken ik en vandaar mijn reactie

    mijn advies? even achterover leunen en even wachten maar ondertussen wel alert blijven wat er op je pad komt en hoe het voelt

    addh ers hebben de neiging te snel te veel te willen en komen daar regelmatig mee in de problemen en uiteindelijk wordt je er doodmoe en ongelukkig van

    je hebt zoveel kwaliteiten en ga bij jezelf na, wat maakt mij gelukkig? waar ben ik goed in en wat zijn mijn talenten? ik heb mijzelf jarenlang afgevraag of ik die uberhaupt wel heb en ja iedereen heeft ze

    kijk eens op de site van beroemde mensen met adhd, dan is het met je minderwaardigheids complex zo afgelopen, hahaha

    sterkte en groetjes van hanneke

  • Anonymous avatar

    Cissy

    Hoi Hanneke,

    Bedankt voor je reactie.

    Ik had ook al heel lang het gevoel dat er iets was, maar kon er de vinger niet op leggen.

    Toen ik dan uiteindelijk te horen kreeg wat het was, was ik ongelofelijk opgelucht. Dus ik ben niet gek, maar er is een verklaring voor. Wel denk ik nu, hadden ze er maar achter gekomen toen ik jonger was, dan had ik misschien wel de juiste ondersteuning gehad.

    Het is zeker waar wat je zegt over te snel te veel willen. De baantjes die ik heb gehad, daar stortte ik me gewoon in, om me enigzins nuttig te voelen en stiekem ook een beetje voor anderen. Hoe vaak wordt je niet gevraagd, goh wat doe jij zoal? Wat voor werk doe je?

    Ook een paar opleidingen gestart en niet afgemaakt, eentje met stage die ik geregeld had op een nogal heftige plek. Ik kan het, ik kan het.. Ja misschien wel, maar voor hoe lang en wat probeer ik te bewijzen? Iedere afspraak die ik daar had, daar liep ik naartoe met een verschrikkelijk ongemakkelijk gevoel en zag ertegen op om te beginnen.

    Ben er inmiddels wel achter dat ik eerst maar eens goed na moet denken wat mij nou gelukkig maakt en wat mijn kwaliteiten zijn. Door de vele gebeurtenissen in mijn leven, heb ik daar eigenlijk nooit over nagedacht. Meer bezig geweest met overleven.

    M'n psychiater heeft ook het advies gegeven om de tijd te nemen en ook te wennen aan m'n medicijnen. Waarvan ik me nu een beetje begin af te vragen of ik me er wel echt beter door voel, of dat het makkelijker is naar de buitenwereld toe.

  • Anonymous avatar

    salsera

    Ik ken 2 volwassen mensen met ADHD. De eene is brandweerman en wil geen medicijnen slikken omdat juist met de ADHD hij zijn vak uitstekend kan uitvoeren! De ander is electricen. En daar is hij erg goed in. Helaas kan jou dat waarschijnlijk niet verder helpen. succes!

  • Anonymous avatar

    bibi1979

    hallo mede adhd-ers

    Ik wil zeggen dat ik me zeer goed kan verplaatsen in je situatie want ik loop hier al mijn hele leven tegen aan.

    Ik weet pas sinds vorige jaar dat ik adhd heb, ik liep tegen een grote muur aan en was overspannen. Daardoor wilde ik wel eens weten wat er nu aan de hand was met me. want mijn hele leven hoor ik al wat ik fout doe en wat ik moet veranderen als ik een hogere functie zou willen. Ik heb het geluk schijnbaar gehad dat mijn studie mijn passie was want heb sociaal pedagogische werk en sociaal pedagogische hulpverlening af gerond. Buiten mijn adhd ben ik dyslextische en rekenblind vandaar ik via via omwegen mijn doel van hbo-er heb kunnen bereiken. Helaas heb ik hier niet meteen een baan mee kunnen vinden en ben ik eerst als mbo-er begonnen maar mocht wel al snel hbo taken uitvoeren. Ik werk momenteel voor het leger des heils met jongeren die een licht verstandelijke beperking hebben. Ik zit nu in een functie als hbo-er maar had gesolliciteerd naar een functie zorgcoordinator waar ik deze week te horen heb gekregen hier niet goed genoeg voor te zijn. Een andere collega die ik tijdens haar sph opleiding heb opgeleid heeft deze functie gekregen en waarom omdat zij geen adhd heeft. We zijn gelijke van elkaar dezelfde ideeen, het enigste verschil is dat ik impulsief en eerlijk ben wat ik niet onder controlle heb. Mijn teamleider gaf aan dat dat het verschil was en zij daarom deze functie gekregen heeft en ik niet. Je zou toch juist verwachten dat men in de hulpverlening mensen met adhd toch zou kunnen begrijpen en accepteren dat men het net iets op een andere manier doen. Ik werk dus met jongere die adhd hebben en daar zeggen we altijd dat de maatschappij naar je mogelijkheden kijkt en je beperking accepteerd. Boelshit dus. Ook gaf mijn teamleider aan dat als ik mijn impulsiviteit niet onder controlle krijgt nooit een leidinggevende functie zou krijgen. Hallo adhd-er als ik dat toch zou kunnen zou ik dat toch doen. door mijn medicatie ben ik al een stuk rustiger maar kan niet tegen onterechtheid en zeg dan wat ik denk ( wat vaak terrecht is) en dat kan niet in een leidinggevende functie schijnbaar niet.

    Het is toch belachelijk dat we zeggen dat Nederland een zorgstaat is maar mensen die net niet in het hokje passen hebben gewoon pech, o nee wij moeten accepteren dat we niet alles kunnen. Het zou zo moeten zijn dat het niet uitmaakt hoe je werk uitvoert als het maar af komt. Ik denk dat veel mensen kudde dieren zijn en wij eigenlijk uniek zijn omdat we niet allemaal maar braaf ja en amen zeggen. Ik denk dat de maatschappij veel meer gebruik moet maken van mensen zoals wij want wij komen met vernieuwde ideeen en denken niet in hokjes.

    Als ik mijn medicatie niet had gekregen had ik de hbo functie waar ik nu in zit ook niet gekregen dus doordat de maatschappij verwacht dat ik op een bepaalde manier werk, aan de andere kant geven mijn medicatie me wel de rust in mijn hoofd die ik wel nodig heb alleen jammer dat mijn creativiteit daardoor vervaagt.

  • Anonymous avatar

    MTV

    Ik weet sinds 2008 dat ik ADD heb, hoewel die H tussen mijn oren woont hoor! Werkzaam in de zorg, voel me redelijk op mijn gemak, maar om nu te zeggen ja dit is het…nee.

    Welke medicatie voor mij gaat werken weet ik niet. Mijn vorige werkgever wist van mijn ADD, mijn huidige werkgever is zo autoritair en perfectionistisch dat ik niet de moed heb dit te zeggen dus zeg ik maar niks. Ik had graag een culturelere kant op gegaan omdat ik weet dat daar mijn kwaliteiten liggen, maar daar kwamen kostenb bij van een dure opleiding en met een concentratieprobleem is die gok te groot.

  • Anonymous avatar

    vuurvogeltje

    Toen ik 43 was, leerde ik iemand kennen met ADD, die me uitlegde wat dat inhield, en de puzzelstukjes vielen op z'n plaats. Een jaar later kreeg ik de diagnose ADHD. Ik werd al geholpen in de GGz voor een bipolaire stoornis, die is ontstaan mede door de stemmingswisselingen door ADHD. Ik ben er één geweest van 12 ambachten en 13 ongelukken en heb nu qua (vrijwilligers)werk mijn draai gevonden als ervaringsdeskundige en blogschrijfster. Ik werk projectmatig, heel flexibel en heb als inkomen een WAO uitkering. Mijn hoogst genoten afgeronde opleiding: MBO, hoogst niet afgerond: open universiteit. Vanaf de diagnose heb ik medicatie ingenomen. Dat geeft me meer rust en het is iets makkelijker voor me om structuur in mijn leven aan te brengen. Het is niet “de oplossing”, maar het helpt wel wat.

    In de verhalen hierboven herken ik heel veel. Het naar je werk gaan met dat vreselijk ongemakkelijke gevoel. Mooi weer moeten spelen tegen mensen en dan vreselijk moe worden. Te veel op mijn nek nemen, willen bewijzen dat ik het echt, ja echt, kan! Desondanks veel slechter presteren dan ik in mijn mars heb. Hele mooie van Vincent: de manier waarop maatschappij in elkaar zit, is wat mis is, niet ik. Helemaal mee eens!

    ADHD hoeft geen belemmering te zijn, integendeel, we hebben voordelen op mensen die het niet hebben. Bijvoorbeeld heel snel een oplossing ergens voor kunnen bedenken, rustig worden in noodsituaties (de werking van adrenaline bij een ADHD-er is anders dan bij een ander, denk aan de brandweerman waar salsera het over had), last minute kunnen presteren, spontaan zijn, oprecht en eerlijk, creatief zijn en vooral creatief denken, gevoeligheid. Het wordt niet allemaal als een voordeel gezien door iedereen, maar dat ligt volgens mij aan hoe en wanneer je die eigenschappen toepast. Ik vind dat acceptatie daarvoor wel heel belangrijk is en dat begint bij jezelf.

    Ik werk bij een cliëntenraad en een GGz denktank, met ervaringsdeskundige mensen (ex-cliënten en cliënten dus) die dingen bedenken om de GGz te verbeteren, de ideeën waarmaken, opzetten met de juiste mensen en dan weer loslaten om het volgende project op te pakken. Ideaal voor ADHD-ers. Dus ik voel me daar als een vis in het water ;-) In juni 2013 (we hopen dat we het halen) komt een blad uit, speciaal voor mensen met ADHD en betrokkenen. Ik werk daar ook aan mee. Binnenkort ga ik weer herstelgroepen begeleiden en ik geniet ervan om anderen met ADHD en andere ‘afwijkingen’ te helpen herstellen van de ervaringen in het verleden en een toekomst op te bouwen, een beetje blij te zijn met wat er nu is en wat hij/zij nu heeft. Er is zoveel te doen en ontdekken, te beginnen met jezelf. Supermooi om dat proces in mezelf te ervaren en bij anderen te zien.

  • Nancy avatar

    Nancy

    Toen ik 43 was, leerde ik iemand kennen met ADD, die me uitlegde wat dat inhield, en de puzzelstukjes vielen op z'n plaats. Een jaar later kreeg ik de diagnose ADHD. Ik werd al geholpen in de GGz voor een bipolaire stoornis, die is ontstaan mede door de stemmingswisselingen door ADHD. Ik ben er één geweest van 12 ambachten en 13 ongelukken en heb nu qua (vrijwilligers)werk mijn draai gevonden als ervaringsdeskundige en blogschrijfster. Ik werk projectmatig, heel flexibel en heb als inkomen een WAO uitkering. Mijn hoogst genoten afgeronde opleiding: MBO, hoogst niet afgerond: open universiteit. Vanaf de diagnose heb ik medicatie ingenomen. Dat geeft me meer rust en het is iets makkelijker voor me om structuur in mijn leven aan te brengen. Het is niet “de oplossing”, maar het helpt wel wat.

    In de verhalen hierboven herken ik heel veel. Het naar je werk gaan met dat vreselijk ongemakkelijke gevoel. Mooi weer moeten spelen tegen mensen en dan vreselijk moe worden. Te veel op mijn nek nemen, willen bewijzen dat ik het echt, ja echt, kan! Desondanks veel slechter presteren dan ik in mijn mars heb. Hele mooie van Vincent: de manier waarop maatschappij in elkaar zit, is wat mis is, niet ik. Helemaal mee eens!

    ADHD hoeft geen belemmering te zijn, integendeel, we hebben voordelen op mensen die het niet hebben. Bijvoorbeeld heel snel een oplossing ergens voor kunnen bedenken, rustig worden in noodsituaties (de werking van adrenaline bij een ADHD-er is anders dan bij een ander, denk aan de brandweerman waar salsera het over had), last minute kunnen presteren, spontaan zijn, oprecht en eerlijk, creatief zijn en vooral creatief denken, gevoeligheid. Het wordt niet allemaal als een voordeel gezien door iedereen, maar dat ligt volgens mij aan hoe en wanneer je die eigenschappen toepast. Ik vind dat acceptatie daarvoor wel heel belangrijk is en dat begint bij jezelf.

    Ik werk bij een cliëntenraad en een GGz denktank, met ervaringsdeskundige mensen (ex-cliënten en cliënten dus) die dingen bedenken om de GGz te verbeteren, de ideeën waarmaken, opzetten met de juiste mensen en dan weer loslaten om het volgende project op te pakken. Ideaal voor ADHD-ers. Dus ik voel me daar als een vis in het water ;-) In juni 2013 (we hopen dat we het halen) komt een blad uit, speciaal voor mensen met ADHD en betrokkenen. Ik werk daar ook aan mee. Binnenkort ga ik weer herstelgroepen begeleiden en ik geniet ervan om anderen met ADHD en andere ‘afwijkingen’ te helpen herstellen van de ervaringen in het verleden en een toekomst op te bouwen, een beetje blij te zijn met wat er nu is en wat hij/zij nu heeft. Er is zoveel te doen en ontdekken, te beginnen met jezelf. Supermooi om dat proces in mezelf te ervaren en bij anderen te zien.