wat fijn dat het klikt met die vrouw, dat is wel essentieel, en ik herken zoveel van J. zijn gedrag, zo zou O. het ook doen. Hier draait ook alles om hem maar dat laat ik niet meer toe, dat kost wat moeite maar het gaat wel beter. Hij heeft wel wat inzicht gekregen, maar dan vooral wat zijn ‘vrienden’betreft, dus hij zit de hele dag en avond achter de computer of tv, nou ja, beter dan op straat. Het leger krijgen we nog een uitnodiging van, ik verwacht er niets meer van maar stiekem is toch nog wat hoop, tegen beter weten in want die gaan daar écht hun fouten niet toegeven lijkt mij.
gesprek op school gehad, ik wordt terug gebeld voor concrete afspraken, hij krijgt waarschijnlijk Engels voor een paar maanden, veel thuis werk, 1x naar school, 1x naar de ambulant begeleider, en hopen dat hij dan toch nog een certificaat kan halen, misschien ook een soort van dagbesteding, maar het is nog onduidelijk.
Volgend schooljaar wil hij dan zorg en welzijn, pedagogisch medewerker;) tja, soort zoekt soort en ik denk dat hij daar ook wel geschikt voor is.
Hij is bijna 17, over een jaar is er geen hulp meer voor hem, ik hoop dus dat we dit jaar de boel een beetje op een goed spoor krijgen bij hem, maar tot nu toe wil hij niets, helemaal niets, ik moet hem uit bed slepen en mee naar de sportschool slepen, alles onder dwang, niets uit zichzelf, we ergeren ons dood het is je kind anders was je allang van hem gescheiden:D:D
Morgen gesprek met de gedeputeerde van de provincie over jeugdzorg, duimen dus.
groetjes
mas