Hoi Isa, als het in de familie zit heb je zeker een grotere kans. Mijn zoon was trouwens niet echt een stuiterbal toen hij 4 was, hij was meer ‘lastig’ als ik het zo mag uitdrukken. Op de peuterspeelzaal en latern dagverblijf en groep 1 en 2 viel hij altijd al op. De rem was er idd niet, de concentratie was er niet, en hij luisterde wel naar het standje van de juf, maar was dat na 5 minuten alweer vergeten.
groetjes van mas
HOI.
ik wil ook even inhaken op de leuke kanten(mocht het adhd zijn)
ik praat nu echt over mijn dochter maar ik denk dat meer adhders zo zijn.
mijn dochter is ontzettend spontaan,open en altijd vrolijk ik heb haar nog nooit shagrijnig meegemaakt echt waar niet.
ze straalt altijd(met haar open gezicht)dat ze voor mensen heel uitnodigend is om tegen haar te praten, en ook zij praat met iedereen en er word altijd leuk op haar gereageerd.
er word mij ook geregeld gezegt wat heb jij een lieve dochter.
ze is ook heel erg meelevend naar anderen toe en is erg behulpzaam.
ook geeft ze graag,, een voorbeeldje,vanmiddag moest ik naar de bank en ze had op het schoolplein een beukennootje gevonden nou die heeft ze aan de mevrouw achter de bali gegeven,ze zei die mag jij hebben,nu is het maar een nootje maar ze geeft het toch maar mooi weg en dan nog is aan iemand die ze niet kent.
en zo kan ik nog wel even door gaan maar ik denk wel dat je hieraan al wel kan zien dat er heel veel goede kanten aan een adhd kind zitten.
en wat het ook zal worden dat moet je niet vergeten.
groetjes maricha
Hoi Isa,
Inderdaad, bijna elke kleuter is druk en bewegelijk en enigzins een ongeleid projectiel.
Maar bij een kind met ADHD is het allemaal net een graadje erger. Bij hen staat er overal het woordje TE voor. Ze zijn TE enthousiast, TE boos ,TE bewegelijk, etc.
Hoe eerder je er bij bent, hoe meer de schade beperkt kan blijven.
Want een kind met ongediagnostiseerde ADHD wordt vaak onheus behandeld.
Omdat er eisen aan zo'n kind worden gesteld die hij onmogelijk kan waarmaken, en hij vaak (onterrecht) op zijn kop krijgt.
Dat doet wat met je eigenwaarde en zelfvertrouwen hoor. En dat gaat de hele dag door. Thuis, op school, op straat, bij vriendjes, en ga zo maar door.
Zo'n kind voelt zelf ook dat hij vaker conflicten heeft, vaker dingen fout doet, en meer straf krijgt dan anderen.
Ik zou achter een (eventueel tijdelijke) diagnose aangaan. In het belang van je kind.
Succes.
Groetjes, Marlies
Hoi,
Ik wil ook even inhaken nog op Maricha der reactie.
Want dat is bij mijn zoontje ook idd, misschien dat dat toch met ADHD temaken heeft , nooit aan gedacht dacht eigenlijk dat hij gewoon een leuk karakter had. haha!
Maar ook Bastiaan is nooit chagarijnig, is altijd vrolijk hoe vroeg het dan ook is.
Kletst met alles en iedereen ,ook tegen dieren en planten mieren…hihi
zit nooit verlegen op de bank bij een verjaardag , vind altijd zelf iets om zich te vermaken , met dingen waar andere kinderen nooit aan zouden denken.
als ik de verhalen van mijn moeder hoor denk ik , ik was precies zo.
Af en toe wou ik dat ik nog zo was , hoe moeilijk het ook voor me was die kinder tijd..
groetjes Annemiek
Met gediagnostiseerde adhd veranderd op dat gebied niet zoveel hoor, ze blijven last hebben van TE veel van eea. Dat mensen zich daaraan storen zegt meer over die mensen dan over het kind.
De verdraagzaamheid wordt steeds minder ten aanzien van drukke kinderen, met of zonder adhd. Er wordt weinig rekening gehouden met kinderen die anders zijn, die creatief denken en sneller vraagtekens zetten bij regels. Alsof alle kinderen volgzame liefjes zijn. Wijken ze daarvan af lijkt het alsof ze gelijk het stempel adhd krijgen.
Ik zeg nooit dat mijn kinderen adhd hebben. Dat geeft juist vooroordelen. Ik zeg dat het gezonde kinderen zijn die veel energie hebben en zich goed ontwikkelen, dat omdat ze overal in klimmen goed ontwikkelde spieren hebben. En omdat ze altijd in beweging zijn een goede conditie hebben en geen last van overgewicht.
Ja nina, je hebt gelijk, als je zegt dat ze adhd hebben worden ze toch met een argusoog bekeken, de stempel, het hokje. Tuurlijk kan het ook voor begrip zorgen, maar ik denk eigenlijk dat het begrip schijn is, wat nu begrip, in deze tijd? binnen deze maatschappij? ik moet het nog tegenkomen….
Soms ontkom je er niet aan, maar ook hier lopen we er niet mee te koop.
De diagnose is nodig om je recht op hulp te krijgen, pgb, tog, handelingsplan voor op school, rugzakje, medicatie. Maar mét die diagnose komen er ook negatieve zaken te voorschijn. De stempel, die argusoog, het oog wat je overal volgt, je kunt op school nog geen scheet laten of ze hebben het in de gaten, en gooien het op de stoornis. Door de diagnose kun je ook een cluster 4 indicatie krijgen, scholen willen liever geen leerlingen die speciale aandacht nodig hebben, ze zullen ze dus snel naar het zmok verwijzen. Dat is mooi, want de indicatie hebben ze al, ze hoeven alleen maar met argumenten te komen waarom het op hun school niet gaat, nou, door die argusogen zijn die zo gemaakt.
Ik zie het bij mezelf, mijn diagnose wordt misbruikt, soms in positieve zin, maar toch ook in negatieve:(
Mijn andere zoon zit nu in groep 3, hij is 6 en ik verdenk hem van adhd, toch gaat het op school tot nu toe altijd goed. Ik laat hem bewust niet testen, ik wacht de schoolresultaten af, thuis is het wel te doen. De opvoeding die een adhder nodig heeft is immers goed voor ieder kind.
ik ga maar weer eens de hond uitlaten;)
groetjes van mas
Klopt Mas,
Je hebt helemaal gelijk dat consequente opvoeding een kind veel meer brengt. Dat strekt zich uit thuis en op school. Het lijkt wel alsof leraren meer spoken zien dan ouders, en dan begint het gelazer. Het wordt hoog tijd dat mensen/docenten meer respect hebben voor kinderen die niet gemiddeld zijn.
En hoe langer ik meedraai in het GGZ wereldje hoe meer alles me tegen gaat staan.
Je hebt een stempel nodig om adequate hulp voor je kind te krijgen. Heb je geen stempel dan moet je aanmodderen.
Mijn zoon heeft al 5 stoornissen opgeplakt gekregen, ik kan dus kiezen. Vaag…. maar ook handig.
Liever had ik gezien dat er eindelijk eens goede aandacht komt voor kinderen. Kinderen die problemen hebben moeten ook zonder diagnose goede hulp krijgen.
In en in triest dat wanhopige ouders eerst een diagnose moeten halen voor ze hulp kunnen krijgen. Een jong kind die uit de pas loopt, krijgt zo een stoornis opgeplakt. Of dat terecht is???? Feit is dat een diagnose de weg openlegt voor hulp.
We leven in een maatschappij waar het draait op presteren volgens standaarden. Wee als je kind niet binnen zo'n standaard past of extra aandacht nodig heeft. Het is de geest van de tijd. Tel daarbij op dat van ouders wordt verlangt dat ze meedraaien op de arbeidsmarkt en de som is dat kinderen die roet gooien in dat ideaalbeeld buiten de boot vallen. De ouders krijgen problemen.
Waar is de tijd gebleven dat kinderen opvoeden nog een respectabele status had. Dat erkent wordt dat kinderen opvoeden een onbetaalde fulltime baan is ipv een bezigheid die erbij gedaan wordt. Ouders zouden beloond moeten worden.
Ik heb ook adhd maar zeg het haast niet meer. Ik wordt dan niet serieus genomen meer. Fijn :-( Kan je nagaan als je kind zo behandeld wordt. Je schiet er niks mee op. Je krijgt hulp voor je kind maar uiteindelijk moet je het toch zelf uitzoeken. Het is je kind(eren) waar je toch je zorgen om hebt, die buitengesloten worden, als lastpak bestempeld worden.
Dat frustreerd me, geef ik zomaar toe en toch leg ik me er niet bij neer. Elke keer ga ik er tegenin. Ze hebben adhd (enz) maar zijn boven alles kinderen die recht hebben op een gezonde ontwikkeling en erkenning. Buitengesloten worden is funest voor elk kind, met of zonder diagnose.
Nina
Daar tegenover staat weer de leerkracht die steeds meer op moet botsen tegen regelgeving . S..W.N.S werd er in Den Haag doorgedrukt , terwijl de praktijk , de scholen dus totaal niet wisten te hendelen . Natuurlijk ze kregen door dat kind wel meer geld maar dat hebben scholen tegenwoordig bijster hard nodig . Maar handvaten kregen ze niet .Plan uit de handel genomen , het L.G.F kwam er in de plaats voor en nu was er wat langer over nagedacht . De ouders werden verblijd met een hoop leerkrachturen , wow dat gaf de burger moed , ook de praktijk was weer even anders . Het kind zittend op een dorpsschool en dan L.G.F heeft is het kind letterlijk het kind van de rekening . Welk kind op speciaal onderwijs betaald de reistijd van zijn psycholoog , of betaald de kosten van de vergadertijd van zijn AB, er.
Heb je een kind op een grotere school dan kan het met meerdere rugzakjes gecombineerd worden maar Nederland is niet enkel stad .
Het pabo geeft de toekomstige leerkracht tips om lastige ouders respons te geven.
Maar als elke leerkracht op een school een bepaald specialisme er bij neemt , dus de ene leerkracht meer van autisme weet , de andere van A.D.H.D etc en dat verplicht op elke school insteld dan hebben we dat L.G.F helemaal niet nodig .
Oef ik zeg iets ergs dom merk ik nu want de bureaucratie is hier niet blij mee …gr Bernadette
Leraren kunnen een kind maken én breken. Eigen ervaring. De scholen hebben de macht. Ik lees al een tijdje mee op het onderwijsprikbord, nu, je wilt niet wéten wat daar af en toe voorbij komt!
Als mijn kind slaagt voor het examen gaat hier niet de vlag uit voor hem maar voor het feit dat we eindelijk van die k.t scholen af zijn!
Helga.
Dat ben ik helemaal met je eens.
Na de grote vakantie hebben we onze zoon naar een andere school laten gaan omdat ze op de vorige helemaal niets wilden doen aan zijn rekenprobleem.
De methode die ze daar hanteerden sloeg bij hem gewoon niet aan. Gevolg, verdriet en niet meer lekker in zijn vel zitten. Nu hij op de nieuwe school zit gaat het hartstikke goed hij zit op gemiddeld niveau met rekenen en is weer gewoon een vrolijk jong. Door die hele toestand heeft hij natuurlijk wel een achterstand opgelopen. We hebben dan ook een officiéle klacht tegen die school ingedient.
Groetjes, Albert.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's