gesprek school

  • adhd ma

    Nou het was me wel een gesprek zeg……………sjonge jonge!

    Al vrij snel werd duidelijk dat ze totaal geen inzicht hadden in het functioneren van onze zoon met zijn pdd-nos/adhd.

    Verhalen die door onze zoon werden verteld tegen ons zou volgens hun selectief gefilterd worden door onze zoon, (bewust/onbewust) zij konden dit niet plaatsen en/of dat dit een onderdeel was van zijn pdd-nos.

    Nou gelukkig hadden we onze eigen “expert”bij die heel erg goed kon uitleggen hoe onze zoon gevangen zit in zijn vorm van autisme met daarbij zijn adhd.

    Informatie doorgeven is iets wat hij niet kan, en ook geen taak van een kind met deze aandoening zei ze kort maar krachtig.

    De hete kolen werden al gelijk aan het begin van het gesprek uit het vuur gehaald, en verklaard door de psycholoog van ons.

    Het hele gesprek ging in het begin alleen maar over het functioneren van onze zoon in de klas/groep.

    Dit zinde mij totaal niet, en de juf kwam met voorbeelden hoe hij functioneerde in de klas……ik stond te trappelen totdat ik mocht.

    Ze gaf zelf meerdere keren aan dat ze het gevoel had een concurentie strijd te moeten aangaan met de leerkracht van do/vrij tegenover de leerlingen/ouders.

    Op deze dagen gaat alles goed, en bij haar loopt het niet lekker met de klas.

    Dit werd door mij gelijk van tafel geveegt,….onzin daar bereik je niets mee, het gaat over onze zoon die problemen heeft .

    Heeft totaal geen zin……….

    Na een tijdje te hebben aangehoord wat hun vonden wilde ik zelf ook welleens op tafel hebben wat onze problemen waren waar we voor kwamen praten..

    De juf zei dat ze haar best deed, en toen ik aangaf hoe zij een beloningssysteem uitvoerende, had ik een punt om op door te gaan.

    De (inval)juf heeft op eigen inigiatief een stickersysteem gehanteerd, en is hier na een aantal dagen mee gestopt omdat het niet werkte.

    Om vervolgens een paar dagen later er toch maar mee door te gaan maar met andere regels die ze besproken heeft met de klasse assistent.(????)

    Naar een paar dagen ging het zo goed met de klas dat de touwtjes wat losser konden zei ze…………….(oei oei oei)

    ik zag de directeur en iedereen erom heen kijken……………

    Fout, fout, helemaal fout riep ik, vind het niet gek dat mijn kind niet meer weet wat hij moet doen met al die regels.

    Wees concequent in straffen en belonen, dit kan niet binnen een week zei ik behoorlijk opgefokt naar 1,5 uur gepraat te hebben en nog niet gezegt te hebben wat ik kwijt wilde.

    Nu komen we ergens dacht ik, en nu doorgaan moeders.

    Ik heb haar uitgelegd dat we juist thuis door die consequente aanpak uit de ellende zijn gekomen, door regels op te volgen, en niet te denken het gaat goed dus een tandje losser.

    Helemaal fout, zo verpest je het voor jezelf, en kun je opnieuw beginnen zei ik.

    Toen ze vertelde dat ze zelfs kadootjes had gekocht om de kinderen te belonen voor een goede dag was het voor ons duidelijk……dit kan zo niet.

    De kinderen weten niet waar ze aan toe zijn, ze snappen er niets van.

    Snel ging ik verder met mijn volgende punt voordat er weer van onderwerp veranderd werd…………

    Een informatie schriftjes van de juf voor de ouders waarin niet wordt vermeld wat er zich die dag heeft afgespeeld was nog een punt van mij.

    Hoe kan ik nou weten wat er zich op school afspeeld als er niets over wordt geschreven……..er is geen goede communicatie met de jufzei ik netjes………..mijn zoon vertelt het me niets omdat hij het gewoon weg niet weet terug te halen.

    Schrijf nou eens een paar woorden op waarmee ik met hem een gesprek kan beginnen over de dag op school waardoor ik m thuis kan corrigeren bij slecht gedrag, en belonen bij goed gedrag!!!

    Daar wordt ik wijzer van!…..niet van een verhaal dat het druk was in de klas en dat het rommelig is.

    Ook deze afspraak is nu gemaakt nu.

    Iedere woensdag belt de juf om ons te vertellen hoe het is gegaan op school, zodat ik weet wat er niet lekker loopt en hier dan gelijk op in kan gaan.

    Er werd een maarsch. werkster aangeboden ter ondersteuning van ons, maar dit aanbod heb ik resuluut afgwezen want het probleem ligt niet thuis maar op school.

    Wij hebben goede ondersteuning/begeleiding in de vorm van therapie en 2 weekelijkse oudergesprekken met de psycholoog, dus nee dat is niet nodig.

    Thuis reden we het wel, zei ik trots, moeders is hele dagen thuis, en dat is mijn dagtaak….nee thuis loopt het lekker!!

    Onze psych. bood daarna gelijk aan om een hele dag twe gaan observeren in de klas om te kijken waar het fout gaat, ook dit is afgesproken.

    De pictogenda van onze zoon gaat voortaan mee naar school en wordt nu door de 2 leerkrachten ingevuld zodat hij weet wat er zoal te wachten staat, en wij hem voor kunnen bereiden op de gebeurtenissen die er staan te gebeuren.

    Hij weet waar hij aan toe is , en zal zijn gedrag een stuk rustiger maken.

    Het eerste uur vond ik erg frustrerend, en had het idee daar gaan we weer, hij heeft het gedaan, het ligt aan zijn functioneren.

    Maar dat ging niet op………het probleem is geloof ik nu wel heel duidelijk uitgelegd..

    Toen we naar huis gingen met onze psycholoog bleven de juf/directeur/maatsch.werkster/en schoolpsycholoog nog in het kamertje achter.

    Geloof dat er zeker nog het een en ander besproken wordt!

    Ik was op van de zenuwen, zeker omdat het gesprek in het begin niet liep zoals ik wilde.

    Toch heb ik heel duidelijk kunnen maken waar volgens ons de problemen ontstaan.nl op school in de klas op ma/di en woensdag.

    Structuur, beloning, consequent gedrag dat is waar je een kind mee helpt, en niet in de gang of straffen terwijl ze niet begrijpen waarvoor ze straf krijgen.

    En al helemaal niet een beloningsysteen die rammelt aan alle kanten!

    Ze weten nu allemaal hoe mijn zoon functioneer met zijn aandoening, en wat ze van hem kunnen verwachten.

    het is nu de vraag hoe ze er mee omgaan.

    over een aantal weken komt de hele ploeg weer bij elkaar om te evalueren.

    Ik wacht nu af wat er wordt gedaan met de gemaakte afspraken, en blijf het op de voet volgen!

    Als er ook maar iets niet gaat zoals het hoort, trek ik gelijk aan de bel.

    hahaha en ik maar denken aan jullie (moeders houd je koest, blijf beleefd, speel het tactisch) nou het is me goed gelukt.

    Bedankt

    groetjes adhd ma

    .

  • Greet

    en nu herhaal ik dan opnieuw mijn eerdere vraag : is deze school de naam SBO waardig als ze niet eens weten hoe ze met zulke kinderen moeten omgaan???

    En is die invaljuf op de hoogte van de psychologie, de consequentie en de aanpak van deze ‘speciale leerlingen’????

    Ik verwacht geen antwoord, hoor want dat kennen we hier allemaal…

    Goed gedaan, moeders!!!!!

    PS Alleen over dat schriftje waardoor hij thuis extra gestraft wordt (of wat dan ook) als het op school fout loopt, heb ik mijn bedenkingen! Voor je't weet heb je weer boel thuis!

    Straffen en belonen over schoolse prestaties hoort op school en NIET thuis te gebeuren! Ik weet er alles van : heb ook jaren zo'n schriftje thuis gekregen… omdat ik niet beter wust toen!

  • ianpieps

    Heel goed gedaan!!!!

    Ik zal heel hard duimen en hopen dat er nu iets veranderd op die school.

    Een begrijpende leerkracht is het halve werk.

    En een goed systeem doet de rest.

    Ben heel erg benieuwd hoe dit verder gaat.

    Groetjes,

    sandra

  • adhd ma

    juist greet ben het helemaal met je eens, maar wie zegt dat ik hem dan straf.

    Ik kan hem wel vertellen dat hij moet luisteren naar de juf, en dat de juf de leiding heeft op school.

    Snap je een beetje wat ik bedoel.

    Kijk wat ik met de informatie doe kan ik zelf bepalen he!

    Groetjes

  • jokesk

    Hoi,

    Fijn dat het gesprek voor je zo goed verlopen is. Nu hopen dat de afspraken goed gaan lopen en mocht een bepaalde afspraak niet goed uitvallen voor 1 van de beide partijen dan meteen met school contact opnemen om de afspraak eventueel bij te schaven. Trouwens….. ik las dat je zoontje over school nauwelijks iets vertelt… dat herken ik heel goed. Bij mijn zoon is het zo dat school en thuis twee verschillende werelden zijn en dat de siuaties van die 2 werelden, door autisme, zo gescheiden zijn dat het dan ook moeilijk is om in de ene wereld te praten over iets uit een andere wereld.

    De school heeft dit altijd geweten en bijna alle leerkrachten hebben in de afgelopen jaren daarom in het schriftje gebeurtenissen met hem-groep-school goed opgeschreven zodat ik bepaalde gedragingen van hem thuis beter kon opvangen/begeleiden.

  • adhd ma

    hoi jokes

    ja precies………. daarom is het zo erg als er geen informatie komt van wat er op school plaats vind.

    Kijk als alles thuis op rolletjes loopt, maar op school problemen zijn, kan je niet van een kind met pdd-nos verlangen dat hij dit thuis vertelt.

    Aan de leerkrachten nu om dus te vertellen aan ons via het schrift wat er gebeurt en hoe het met hem gaat.

    ik begrijp je verhaal trouwens wel heel erg goed, bij ons is het hetzelfde verhaal.

    alles heeft een eigen wereld en dat is niet te combineren!

    Groetjes adhd ma

  • Greet

    ok, helemaal mee eens!

    Ik was al bang want ‘seen that, been there’…

  • mas

    goed gedaan meid, ik ben trots op je!

    en nu er bovenop blijven zitten…

    groetje van mas

  • mas

    Hoi Greet, toch adviseerd dr. Russel Barcley om het beloningssysteem van school te koppelen aan die van thuis, ik moet zeggen dat ik daar wel goede ervaringen in heb. Het is dan wel gebasseerd op beloningen, de straf is dan de beloning niet krijgen ( of moeilijker te krijgen). Ik begrijp dat jij hier niet achter staat? Vroeger zei ik altijd “school is school en thuis is thuis” maar dat is door mijn ervaringen niet opgegaan, dat werkte niet.

    ff benieuwd.

    groetjes van mas

    ps: alles stabiel met O, of gaat het iedere dag ietsje beter?

  • Greet

    Hallo Mas,

    de reden waarom ik hier negatief tegenover sta (stond voordat ik wist dat adhd-ma zich niet op straffen zou storten omwille van dat schriftje) is dat wij , zoals je weet jàààrenlang niet wisten dat O adhd heeft. Hij was, remember, 17 toen we eindelijk geloofd werden.

    Op school waren zijn punten prima (als je hem maar een schop onder z'n … gaf zodat hij z'n wrk deed of ‘m 10 keer opnieuw naar z’n kamer stuurde tot hij z'n les kende).Ook op school was hij een persoontje dat , zacht uitgedrukt, moeilijk hanteerbaar was. Er klopte ‘iets’ niet en als je dan van school in het 1ste leerjaar(!!!) een rapport mee naar huis krijgt, waar hij voor gedrag een 3/10 krijgt (en verder 90 % voor de rest), sloegen bij mij de stoppen door! Dat gedrag zou en moest ik corrigeren.

    Ik had wel een zwaar vermoeden dat O mbd (werd het toen genoemd) had, maar iedereen verklaarde me voor gek en, ook al gaf ik toen al les in het so, adhd-ertjes waren een fenomeen waar men in ons apenland nog nooit van gehoord had. Wist ik dus veel hoe ik ermee om moest gaan als ouder (op school kon ik de moeilijkste leerlingen aan maar dat is nat. iets totaal anders).Let op, ik spreek hier nu over zo'n 13à14 jaar geleden.

    Gevolg : ikke naar school om uitleg en die was dat o nooit op z'n stoel zat, ineens touwtje begon te springen in de klas, overal zat behalve op z'n eigen stoel, de meester constant onderbrak,zich met Jan en alleman bemoeide, enfin, je herkent het wel…

    Resultaat : het schriftje (dat trouwens meestal negatieve comm. bevatte. De goede opm. beperkten zich hoogstens tot ‘alles in orde vandaag’.)

    Omdat ik al zo wanhopig was wegens het gedrag van O die op sommige vlakken ‘onopvoedbaar’ bleek, bracht dat schriftje ons nog in een grotere negatieve spiraal : op school iets uitgespookt –> thuis nog een pak straf extra.

    Op den duur ging het zelfs zo ver dat hij in het 4de lj door een vervangende leraar eens geslagen werd en dàt zelfs niet meer durfde te komen vertellen thuis. Dat moest ik vernemen van andere ouders… Kortom : O. vertrouwde zijn eigen ouders niet meer… en dat is , achteraf bekeken, een verschrikkelijk gevoel!

    Dat is de reden waarom ik huiverachtig tegenover zo'n schriftje sta.

    Op school hanteren we zoiets met gedragskaarten maar de straf en/of beloning gebeurt op school en staat duidelijk vermeld op hun kaart : een paar punten waar extra op gelet wordt geeft elk uur wel of geen handtekening in het uurvakje van de vakleerkracht. 3 lege vakjes op één dag betekent bv een speeltijd overslaan (8 min op een stoel zitten –> niet eenvoudig voor een adhd-er maar ze weten het op voorhand en het heeft meestal resultaat omdat ze weten wat voor een hel hen te wachten staat), 3 dagen geen enkel leeg vakje en ze mogen zelf iets kiezen wat ze leuk vinden (wordt ook vooraf afgesproken, bv een middag computeren, een voetbalmatch extra meespelen, enz). Ze hebben het helemaal zelf in de hand (bij manier van spreken dan)

    Omdat ik die invaljuf van T, zoon van adhd-ma, voor geen haar vertrouw, ben ik er niet gerust in. Maar aan de andere kant weet ik dat adhd-ma achter haar zoon staat, iets wat van ons toen niet kon gezegd worden : wij waren geen ouders maar rijkswachters..

    Wat O betreft : alles leek een paar dagen de goeie kant uit te gaan maar zondag begon hij ineens te kokhalzen en koorts te maken. Tot ‘s nachts in het ziekenhuis gebleven waar men foto’s maakte van de longen (waren ok) en vervolgens een scan van maag en buik (men dacht opnieuw aan een lekkage). De chirurg stond meteen naast z'n bed om ev meteen te kunnen ingrijpen. Achteraf ging het wrs om een infectie door de catheter van de dialyse, die ondertss verstoken is, en gisteren was de koorts weg. En die nieren, tja, die hebben tijd nodig!

    Het is en blijft spannend en bang afwachten. Sinds gisteren mag hij opnieuw concerta innemen (z'n hart is ok ;) ) alhoewel wij dachten dat dat niet nodig was want O is ogenschijnlijk de rust zelve… maar de chirurg vond hem erg onrustig als hij aan de kunstnier hangt en wilde eens kijken of dat mss aan het gebrek aan C te wijten was.

    Gevolg : gisteren een opgeluchte, inwendig rustige O met een hartslag die van 130 tot 170 !!!!!! de laatste 3 weken, plots naar 80 zakte.Hij vertelde ons gisteren zelf wat een hel het in z'n hoofd geweest was zonder die C.

    In ieder geval : gisteren was hij ‘fit’, vandaag durf ik nog niet denken aan wat er nu weer verkeerd kan lopen… ‘murphy’s law' doet hier namelijk goed z'n best.

    Groetjes, Greet