Van droefheid genezen
Is het leven
je soms toch te zwaar,
probeer dan eeen beetje te gelijken
op een clowm, die in zijn hart schreit,
maar met een lacht op de viool speelt
voor een kind,
om zo zijn eigen hart van droefheid
te genezen!
(van een van mijn favoriete schrijvers, P. Bosmans)
Lieve Greet, Albert en iedereen die het wel eens moeilijk heeft…
we zijn adhd-ers! Of er mee verwand op de een of andere manier. Dat houdt in het algemeen in dat wij uitermate góede clowns zijn! Deze wijze wooorden heb ik niet zelf bedacht maar ze zijn van mijn arts, psychiater gespecialiseerd in adhd. En adhd-ers zijn behalve goede clowns in het algemeen erg leuke mensen zegt hij.
We zijn vaak clown omdat we goed zijn in het ons beter voordoen dan we ons voelen. Theatraal… maar niemand kijkt in ons binnenste. Dat voelen wij alleen zelf.
We “jubelen” hoe goed het wel niet met ons gaat terwijl inderdaad zoals in dit vers ons hart schreit van ellende. Maar niemand die het ziet omdat het van ons “soort” niet verwacht wordt dat ook wij ons ellendig kúnnen voelen. We zijn immers altijd lawaaierig, blij en “aanwezig”.
We zijn eigenlijk hele sterke mensen die vaak al veel hebben moeten incasseren in ons leven door ons druk/anders-zijn. Dit leer in nu pas, sinds begin januari. Nu pas, op mijn 50ste weet ik wat ik waard ben en… misschien nog wel véél belangrijker! wie mijn níet waard zijn!
Ik ben chaotisch, afwezig, druk, rommelig maar… toch denk ik dikwijls aan jullie; Albert, Greet en haar zoon, Bernadette die het moeilijk heeft/had.
Albert ik wens je een voorspoedig herstel zodat je weer kunt gaat genieten zónder pijn met- en van je geweldige zoon!
Greet, moederbeest net als ik, ik duim voor de gezondheid voor O en het geluk van jullie allen.
Bernadette, je bent een wereldwijf!
Ja, ik heb écht wat aan dit prikbord!
liefs
jullie jachtige Janny