Omdat O blijkbaar een lichte inwendige bloeding blijft hebben ( ze gokken op een lekkend adertje of een maagzweer), willen ze een ev. lekkende ader in de buikholte (wegens de hevige infectie die hij daar een week geleden deed) uitsluiten dmv een ‘angiografie’ (of zoiets in die aard ).
Dat gebeurt over een half uurtje en we zijn hier op van de zenuwen.
Ik vermoed dat ze niks gaan vinden maar dat het probleem zich hoger manifesteert. O was echt opgelucht want van die opgewekte kerel blijft nu nog een zielig ziek ventje over…
Het rotte is dat ik, net als de dagen voor hij in shock ging, steeds vertelde aan de verpleging dat ik de boel niet vertrouwde en nu ook weer op IC : als je ziet dat je zoon ineens koorts begint te maken, begint te rillen en zijn harslag spectaculair in de hoogte gaat, neemt men je niet au sérieux tot… juist…
Een moeder VOELT het wanneer er iets fout loopt met haar kind maar da's nu net iets dat jullie allemaal al lang weten hier op het pb…
Alleen gaat het blijkbaar ook zo als het om leven of dood gaat. Het klinkt hard maar zo zie ik het momenteel!
Greet