Na een zeer lange moeilijke tijd, gaat het binnen ons gezin weer wat beter.
Alle onderzoeken zijn achter de rug en we zijn inmiddels beide ingesteld op Ritalin.
Op school lopen alle “behandelplannen” en ons “huis” is ook weer een “ thuis ”
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat alles nu volledig oke is en alles vanzelf gaat…maar dat accepteer ik volledig!!!
Toch maak ik mij zorgen om mijn zoon van 6 (ADHD en ws.ODD) hij reageert heel goed op de medicatie en “ functioneert ” echt veel beter met name op school.
Waardoor zijn “schoolprestaties” absoluut beter worden, maar op sociaal vlak zie ik dat het nog erg moeilijk gaat.
Zijn juf zegt dat het wel iets beter gaat maar dat het tijd nodig heeft.
De omgeving moet denk ik erg wennen aan de nieuwe C., maar hij loopt er nu al tegen aan dat als men eenmaal een oordeel over je heeft je daar niet zo maar vanaf komt.. ook al ben je net 6 jaar…
Er is natuurlijk ook een hoop mis gegaan met/bij andere kinderen/ouders en wonen we in een dorp (dus ookal kennen ze hem niet kennen ze toch de verhalen over hem) maar ik zie het gebeuren en kan er niets aan veranderen.
Nog steeds wordt hij niet uitgenodigt voor partijtjes, spelen of what ever!!!
EN DAT DOET PIJN!!!!!!!!
En niet alleen bij mij… ik zie het ook bij C.
Ik begin nu toch te denken of een “speciale school” niet beter is, veiliger of wat dan ook…. ik wil dat hij een nieuwe eerlijke kans krijgt….
Maar hoe zet je dat proces in gang??????
En dan bedoel ik niet het bespreken met zijn behandelend arts, maar waar kan ik over nadenken, welke afwegingen moet ik maken, dat soort dingen….
Groetjes Nicole