adhd.startpagina.nl

Wat is er met ons zoontje?

  • Anonymous avatar

    Ingrid

    Hallo, ik ben op zoek naar herkenning…… Met het gedrag van onze zoon van 4 jaar gaat het niet zo goed. Als u uw kind in dit gedrag (hieronder omschreven) herkent, hoor ik graag uw ervaringen.

    Van baby af aan beweeglijk

    Altijd de clown uithangen

    Continue aandacht vragen (ook aan vreemden)

    Vaak een storende factor (in de klas, tijdens zwemles etc.)

    Graag met grote jongens meedoen

    Niet luisteren naar de ouders (alles 10x moeten zeggen)

    Zeer sterke eigen wil

    Vaak te laat naar de wc (gunt zich geen tijd)

    Speelt maar 5 min. met iets en is dan weer afgeleid

    Dwingend gedrag

    Dit zijn de dingen die me nu even te binnen schieten en waar ik m'n vraagtekens bij heb. Hij zit in groep 1 en heeft 1x in de week begeleiding op school. Deze denken (voorzichtig) aan ADHD en gaan nu de molen openen.

    Wie herkent dit en heeft er tips????

    Alvast bedankt.

  • Anonymous avatar

    bea veenstra

    Hallo

    Herken wel een aantal dingen die je aangeeft, maar hij is nog maar 4 jaar.

    Begrijp me niet verkeerd hoor maar dat is nog erg jong om al dingen definitief vast te stellen.

    Ik ben een keer door een hysterische kleuterjuf aangehouden (25 kids in de klas, al op leeftijd….)

    Zij riep tegen mij, dat kind heeft adhd!

    Ik zei toen heel kalm, ja en bent u dokter?

    Later kwam hij bij een andere juf en die had veel minder problemen met hem, het klikte gewoon ook niet tussen mijn zoon en die bewuste juf.

    Wat ik jammer vind soms is dat de scholen wel ff een diagnose maken, o druk, ongeconcentreerd, enz enz?? Ja adhd.

    Tuurlijk kan het best zo zijn ( onze zoon heeft t ook ) maar waar ik me kwaad om kan maken is dat de scholen tegenwoordig ook al op de stoel van de dokters/psychiaters gaan zitten.

    Wat bedoel je met ze gaan de molen openen??

    Dat je zoon begeleiding krijgt is op zich niet verkeerd hoor.

    Tja tips?

    Veel structuur, duidelijkheid en regelmaat, zowel thuis als op school.

    Weten waar hij aan toe is, voorbereiden op dingen (geen onverwachte dingen daar kon onze zoon erg slecht tegen).

    Met kaartjes het dagprogramma laten zien, dat geeft duidelijkheid en dus rust.

    Ik hoop datje er wat aan hebtVeel succes

    Bea Veenstra

  • Anonymous avatar

    Ingrid

    Hoi Bea,

    Z'n juf drukt absoluut geen stempel op, alleen de juf van de extra begeleiding zei dit voorzichtig. Ik ben van de week naar haar toe gegaan om te vragen wat zij van de situatie denkt, omdat wij thuis op dit moment het even helemaal gehad hebben met zn gedrag. Zij merkt aan hem op dat ie druk is en niet met emoties kan omgaan. Hij kent de plaatjes niet bij het verhaal. Toen ik na school bij deze juf ging praten ging hij door het lint, hij probeerde me daar weg te sleuren, toen dat niet lukte ging hij op de gang zitten huilen. Ik heb ook al geprobeerd om hem voor te bereiden op dingen, maar als hij daar geen zin in heeft dan doet hij dat ook niet. Van de week stopte hij ineens met de zwemles, hij had geen zin meer. Hij ging gewoon aan de kant zitten, de juf kwam hem halen en trok hem rustig mee. Huh…. zei hij, ik doe lekker toch niet mee. Hij vindt zwemmen heel erg leuk, maar niet als hij op moet letten en moet doen wat een ander zegt. Wij straffen hem door op de gang te zetten en van de week hebben zelfs even de koude kraan over zn hoofd laten lopen en toen weer op de gang gezet. Daarna was hij rustig en lief, maar de volgende dag toen hij niet mee wilde naar de oogarts (hij kon ineens weer goed zien) moest ik natuurlijk weer mopperen en herinnerde ik hem even aan het koude water…..Huh, zal ik jou eens even onder de kraan stoppen???? Het is toch niet normaal dat een kind zo tegen zn ouders praat, het is af en toe gewoon of er een volwassene tegen me praat. Wij hebben verder een normale gezinssituatie en we maken nooit ruzie, en als we een meningsverschil hebben dan praten we dat uit als we samen zijn.

    Ik wil mn zoon ook niet in een hokje stoppen, maar als moeder weet ik al bijna vanaf zn geboorte dat hij “anders” is als andere kinderen. En dat is niet in kwade zin want het is verder een leuk ventje. Mijn man was vroeger ook zo, dus een appel valt niet ver van de boom. Ik zou gewoon graag weten hoe ik zijn dwingende gedrag kan doorbreken en dat hij zich als een kind gedraagt.

    Gr Ingrid

  • Anonymous avatar

    Greet

    Hallo Ingrid,

    ook ik herken veel in je verhaal. Mijn zoon was net zo tegendraads en moeilijk dat we er wanhopig van werden. Straffen had geen enkele zin want de volgende dag deed hij gewoon opnieuw hetzelfde. Jarenlang heb ik tegen muren lopen praten en klagen want er was niks aan de hand volgens de buitenwereld, behalve dan een hysterische moeder die niks kon verdragen.Op school was hij ook onhandelbaar, stond meer op de gang dan in de klas maar haalde prachtige resultaten (met MIJ als dwingeland om hem zijn huiswerk te laten maken en lessen te laten leren maar dat vond iedereen blijkbaar normaal)

    17 jaar heb ik gevoeld dat er iets niet klopte en gesmeekt om een adhd-test maar noppes. Tot ik op een gegeven moment zelf bij een psycholoog zat die nog maar eens beweerde dat IK het probleem was : we zaten ondertss in een negatieve spiraal met een koppige 17-jarige die weigerde te studeren want hij kon alles zonder leren, die op den duur begon te stelen omdat hij niet genoeg had aan z'n zakgeld, en ga zomaar door. Ook die psychologe vond dat hij geen adhd kon hebben, mss wel een ‘andere aandachtstoornis’ en wou hem aan de pillen zetten tegen depressies en weet ik veel, wat ik weigerde.

    Toen ik op tv een uitzending zag over adhd bij tieners en volwassenen, was ik zeker dat ik het bij het rechte eind had en met mij plots iedereen …

    We gingen de privé-toer op en lieten hem testen in een gespecialiseerd centrum voor leerstoornissen en BINGO : zelfs bij het intake-gesprek was duidelijk wat er aan de hand was : testen deed men nog voor de formaliteit, zo dik lag het erop!

    Sindsdien kwam de rust in ons gezin met vallen en opstaan weliswaar en niet steeds even makkelijk maar het belangrijkste was dat we eindelijk wisten waarom O. steeds zo deed en ‘dat hij het niet opzettelijk deed’.

    Ik hoef je niet te vertellen wat voor een schuldgevoel die 17 jaar gesakker achterlaat : 17 verloren jaren die je nooit meer kan inhalen.

    Ondertussen is zoonlief 21 en een prachtkerel met een hart van goud.

    Jouw zoon is nog maar 4 maar als ik jou was, drong ik aan op een test en ging ik naar Balans, de oudervereniging voor kinderen met adhd bij jullie. Daar kan men jullie tips aan de lopende meter geven. Zij organiseren gespreks-en voorlichtingsavonden waar je veel van kan opsteken.

    Wij hadden veel aan ‘zit stil’ de Vlaamse zus van Balans.

    Verder zou ik, als ik jou was, zoveel mogelijk teruglezen wat hier op de pagina geprikt is : je zal een schat aan informatie en tips vinden.

    En : onthoud de woorden van Bea : structuur, structuur en nog eens structuur!

    Sterkte, Greet

  • Anonymous avatar

    Helga

    En dan?

    Wij weten het nu. (onze zoon is gediagnostiseerd met 9 jaar). Maar ben ik er veel me opgeschoten? nee dus.

    Het enige is dat je weet wat er met je kind aan de hand is.(alles valt op z'n plaats) Maar structuur en regels en duidelijkheid zijn voor alle kinderen goed/noodzakelijk. Wij zaten als gezin al zo in elkaar. Alles op gezette tijden, moeder die thuis was/is voor de kinderen, nee is nee enz.

    Ik heb na de diagnose de aangeboden medicatie geweigerd. Je kind wordt er nl. niet beter van.

    Dus, als je denkt dat je kind adhd heeft laat het dan maar onderzoeken, hoewel wat jong, maar veel schiet je in mijn ogen met een diagnose niet op.

    Wat wél helpt is hier lezen en boeken lezen over het onderwerp. Zodat jij je kind beter begrijpt en kunt begeleiden. Google met het onderwerp en je komt om in de info.

    Succes,

    Helga

  • Anonymous avatar

    anna

    Hoi,

    Ik heb met belangstelling en verbazing je verhaal gelezen, ik heb een beetje de indruk dat je zoontje ook een loopje met je neemt. Neem bv zwemles, hij is pas 4 jaar en maakt nu al even de dienst uit! Ik vind ook dat je met kinderen niet moet wachten tot ze thuis zijn om bepaalde meningsverschillen uit te praten. Een kind van 4 is de hele situatie dan al lang vergeten en weet niet meer waar jij je zo druk om maakt. Tuurlijk, hij kan best adhd hebben maar ik denk ook dat je met een hoop structuur en duidelijkheid een hoop kan bereiken.

    Verder vind ik jouw straf (hoofdje onder de kraan) een beetje middeleeuws aandoen en lijkt mij eerder een chantage-middel dan echt een straf die op lange termijn ook helpt. Ik denk dat je duidelijke regels moet opstellen, ook over wc-bezoekjes. Probeer het eens met pictogrammen, maak daar een dagindeling mee zodat hij weet wat er op een dag gebeurt. Daar kun je dan ook een straf in opnemen, bv op de trap of in de gang.

    Neemt niet weg dat ik ook veel in je verhaal herken. Ik heb 3 zonen met adhd, mijn man heeft het ook. Ik ben ook superstreng naar mijn kids toe maar ze weten waar ze aan toe zijn en dat geeft veel rust en duidelijkheid.

    Veel sterkte en succes,

    Groetjes Anna