adhd.startpagina.nl

Alles slopen.....

  • Anonymous avatar

    mv J 03-02-'02 & G 13-08-'03 &amp

    Hoort dit gedrag ook bij ADHD????

    Ik wil mezelf er eerlijk gezgt niet echt in verdiepen…..alleen het lijkt of ik steeds meer met mijn neus op de feiten wordt gedrukt……..

    Jermaine sloopt alles……zodra het hem niet zint, begint hij te gooien en te slopen, zoals al eerder werd gezegt, peuter/kleuter pubertijd hoort er ook bij, alleen het lijkt wel of het “gedwongen” wordt gedaan ofsow….hoe leg ik dit uit???

    Als hij zijn zin niet krijgt, gooit hij weleens…dan merk ik dat t gewoon gedrag is van zijn leeftijd, maar op de meeste momenten lijkt het wel of het “moet” van hem…Hij bedaard dan ook pas weer wanneer hij iets heeft gesloopt…Het is moeilijk uit te leggen, maar het lijkt een soort obsessie…..hij moet, en dan pas is ie daarmee tevreden…..Hoort dit ook bij adhd, of ben ik me nu te veel aan het indenken???

  • Anonymous avatar

    Liesbeth

    Alles wat een kind doet wat niet normaal is daar zou je jezelf WEL in moeten verdiepen, het gaat toch om het welzijn van je kind. En niet alles valt onder de noemer ADHD

    Mijn kind maakte ook echt alles kapot maar zij is gediagnostiseerd met ADHD/PDD NOS

    Haar enige werkende emotie was agressie.

    Helaas zijn er ook kinderen die altijd hun zin kregen/krijgen en uiteidelijk ook vreemd gedrag gaan vertonen, het hoeft dus niet perse adhd te zijn.

    groeten,

    Liesbeth

  • Anonymous avatar

    mv J 03-02-'02 & G 13-08-'03 &amp

    Hij staat op de wachtlijst voor psychotherapie, en ik wil me bewust niet verder verdiepen in allerlei aandoeningen, omdat hij overal wel iets van wegheeft.Alleen word ik op het moment zo met mn neus op de feiten gedrukt, en beetje bij beetje, mede door ervaringen van moeders van adhd kindjes, kom ik door alleen al te horen, steeds meer zoals hier ook al was, tot adhd.Alleen er is nog geen enkele arts oid die ook maar iets geconstateerd heeft, dus wil ik er zelf geen “naam” bij zoeken om het zo maar te zeggen…

    Het stukje wat je over jou kind verteld, over de emoties, heeft hij naar mijn idee al lang last van, de ha weet dit ook, en ook hij vermoed (!!!) dat hij moeite heeft met zich te uiten.Wanneer hij verdriet heeft, valt hij niet te troosten, hij doet dit op zijn eigen manier.

    Het laatste stukje wat je schrijft, begrijp ik wel, alleen past niet in zijn plaatje thuis om het zo maar te zeggen.En juist om hem bij voorbaat al geen stempel adhd te geven verdiep ik me er niet in……alleen komt het nu zo dicht bij….

    Kinderen mag je nooit vergelijken, alleen het verschil is zó groot, dat je onder de vergelijking niet meer uitkomt.

    Over het welzijn van je kind:

    Vanaf dat Jermaine 4 weken was, liep hij al bij de therapeut…….bijna 4 jaar lang, kijk ik mijn kind in zijn oogjes, en vraag ik me telkens af: Wat zit er je dwars, dat je mij niet kan vertelln……geloof me, ik zou er alles voor over hebben om te weten wat er met hem aan de hand is…..ik voel me schuldig, elke dag…..dat ik niet weet hoe ik met hem om moet gaan….Ik wil dat hij gelukkig is, een kind is, en geen grote brok woede…..die zélden is een kind is, zoals een kind mág zijn…..

  • Anonymous avatar

    LIESBETH

    hallo, ik heb en zoon van 11 jaar en heeft adhd en pdd-nos en die sloopt werkelijk alles wat los en vast zit, heb het ook al aangegeven bij de artsen maar die zeggen dat het volkomen bij zijn handicap thuis hoort. dus is er helaas niets aan te doen.

    En hij heeft het heel erg hoor, want hij weet zelfs zijn dekbed ovetrrekken kapot te knippen met een gestolen schaar van zijn zusje. en hij krijgt ook lego stuk, dat is nog maar iets van zijn sloop mannies.

    Ik hoop dat je hier wat aan hebt, het is geen leuk vooruitzicht maar je moet wel wqeten waar je eventueel voor komt te staan.

    groetjes liesbeth

  • Anonymous avatar

    nina

    Hoi LIESBETH,

    Is geen normaal gedrag. Kinderen met dergelijk gedrag krijgen grote problemen als ze eenmaal volwassen zijn of al ruim voor die tijd. Dan is een handicap geen excuus meer als je tegelijkertijd wil dat ze min of meer normaal functioneren.

    Daar ook over nagedacht?

    Ik zou beslist geen genoegen nemen met het antwoord van die artsen. Daar genoegen mee nemen is je kop in het zand steken en afwachten wat er gebeurd…… :-(

    Een kind van 11 jaar is nog bij te sturen. Vraag indicatie aan voor ondersteunende en activerende begeleiding. Er is genoeg zorg te krijgen om het gedrag van je kind te veranderen.

    Ga er voor want je zal het jezelf nooit vergeven als je er over een paar jaar achterkomt, dat je veel ellende had kunnen voorkomen als je eerder hulp had geaccepteerd.

    Groetjes

    Nina

  • Anonymous avatar

    nina

    Kijkend naar mijn eigen gezin, kids ongeveer net zo dicht op elkaar als bij jou. Was afzien!!

    Gek genoeg had ik met de oudste soortgelijke probs. Nr 2 en 3 waren ook een ramp maar anders. De oudste was zichzelf en deed de 2de na. Ik had soort van 4 kids toen. De oudste telde dubbel, hij was zichzelf en deed zijn broertje van 1,5 jaar jonger na. Die was van kleins af aan type terrorist. Mijn god….:-(

    Achteraf op terugkijkend, ja…. de oudste had aandacht van mij tekort wellicht of ja, 3 kids in 3 jaar… WAAR BEGIN JE AAN!!!!!!???

    Volledig doorgedraaid zat ik bij mn huisarts. Zegt hij, weet je? Er is geen zwaardere baan dan moeder zijn van 3 van die kleine jong. Besef je dat? Ehhh……. oh….. echt….?

    Ik was gesloopt. Pas toen mijn 2de kind toen hij 7,5 jaar was en dood wilde en opgenomen was….. sja…. waar heb je het over? Dan ga je pas echt door een hel. Alle ellende voorheen valt dan weg.

    Kinderen op die leeftijd slopen en nemen jou daarin gewoon mee. Hou het daar maar eerst op voordat je verder gaat zoeken.

    Slopen is een vorm van aandacht vragen. Jij heb je handen meer dan vol met die kleintjes. Je oudste die ook nog een ukkie is wil aandacht. Ziet dat mammie altijd bezig is en heeft snel door wanneer hij jou aandacht krijgt. Negatieve aandacht sluipt dan in je gezin.

    Ik neem aan dat je ook nog een man heb en een huishouden. Dat samen met 3 ukkies…… Meid, besef ook dat je geen alleskunner bent.

    Het gedrag van je zoon hoort niet bij adhd. Kan wel maar is niet typerend. Lijkt me meer gevolg van aandacht vragen. Een diagnose lost niet veel op, is slechts een verklaring en daarna moet je ermee leren leven. Er veranderd niets, helemaal niets alleen dat er een weg openligt om hulp te krijgen bij de probs met je kids. Een diagnose is niet zaligmakend want het gedrag van je kind veranderd niet.

    Die oogjes he, wat zit je dwars? Je ziet veel in die kinderogen hè? Ogen zijn de spiegels van je ziel.

    Toen mijn kleine terrorist 4 maanden was keek ik niet in babyoogjes maar in “wijze ogen”, eng gewoon en later werd dat bevestigd door meer mensen die dat ook zagen. Okee, mijn kleine terrorist vertelde toen hij zo'n 6 jaar was dat hij altijd hoofdpijn had. Wij naar de kinderarts. De assistent bij de kinderarts zei heeft hij geen adhd? Welnee zegt de kinderarts, die kinderen zitten niet zo stil. Een paar jaar later na opname dus wel adhd.

    Sterkte!!! En denk ook aan jezelf.

    Groetjes

    Nina

  • Anonymous avatar

    LIESBETH

    hallo nina, helaas zijn wij al jaren voorzien van activerende en ondersteunende begeleiding voor onze zoon, en wij doen echt alles wat in onze macht ligt, maar hij veranderd niet of nauwelijks. Helaas zit er voor ons niets in dan alleen maar accepteren dat hij sloopt . Wij zijn hiwer al mee bezig sinds ongeveer zijn 3de levensjaar. Ik geef niet op maar af en toe is het einde volkomen zoek. En ik leg me niet zomaar neer bij een antwoord van een arts, want ook ik weet dat die het er af en toe makkelijk vanaf proberen te brengen. Maar onze zoon sloopt gewoonweg alles behalve onze spullen.

  • Anonymous avatar

    mv J 03-02-'02 & G 13-08-'03 &amp

    Mijn oudste is ook zich zelf……alleen zijn broertje doet hém na….en dat gebeuren over aandacht, hoor ik vaker…..maar het is nooit goed genoeg geweest bij hem, hij is anders, dat voel ik, dat zie ik en dat merk ik…Maar gelukkig ben ik niet de enigste op de wereld die dit merkt.

    Vanaf dat hij 4 weken is, lopen we al te sukkelen met hem….dít is geen aandacht vragen omdat hij “aandacht te kort”komt, dit is anders…..dit doet zeer, dit houd niet op, en heeft niets met zijn andere broertjes te maken of wat dan ook, die waren er namelijk nog niet toen hij 4 weken was…..Kan flink eigewijs klinken, en misschien heeft het niets met adhd te maken, maar er zit iets niet lekker bij mijn ventje……en niemand die mij daarvan af kan brengen.Sterker nog……..het interresseerd me niet eens meer wát hij heeft, als hij maar geholpen wordt.

    Je reaktie komt zwaar hard over bij me, en snap eerlijk gezegt niet wat je nou wilt zeggen…..

    Ik kijk mijn zoon in zijn oogjes en vraag me af wat er mis is met hem…….jij kijkt in wijze oogjes……maar uiteindelijk is daarmee de vraag ook niet beantwoord….En naast dat ik mama ben van 3 kinderen, ben ik ook mama van ieder voorzich…..Ik doe mijn best, en doe het goed, maar met Jermaine is er iets niet goed……dan ga je gissen naar een antwoord….

  • Anonymous avatar

    joytoy

    hallo,

    Ik wil je even heel veel sterkte wensen,en hopen dat de uitslag snel komt.

    Bij mij en mij moeder is dat het zelfde gegaan.

    Mijn moeder wist ook al heel lang dat ik “afwijkend gedrag”vertoonde maar wou het beestje ook geen naam geven.

    Pas bij de ggz toen zo'n pshygiater (ofzoiets) er overbegon ging ze kijken.

    Eeerst wildeze het niet geloven en ontkende ze alles; mijn kind adhd??

    Maar toen ze zich goed ging verdiepen bleek het zonder test al zo overduidelijk…

    Ik weet dat mijn ouders er veel moeite mee hebben gehad als ze terug kijken op het verleden, er zijn zo veel dingen die anders waren gelopen als ze het eerder hadden geweten enz……

    Dan had ik nou minder problemen gehad, een diploma enz…

    maar ik bedoel eigenlijk te zeggen….

    Neem je zelf niet alles kwalijk…..Ik vind het zo zielig voor mijn ouders…Ik heb ze met mijn rare ronkel veel verdriet gedaan…maar ik maak het met ze goed…

    Ik denk dat al het gedrag een rede heeft, en ik hoop dat jullie er achter komen.

    Dan zal je merken, dat het beter gaat…..

  • Anonymous avatar

    mv J 03-02-'02 & G 13-08-'03 &amp

    Dank je…..

    Ik hoop ook zo dat we snel een antwoord hebben….dat ons kereltje gewoon kan en mag zijn, wie hij is, zonder dat wij ons moeten afvragen….is het wel zo?

    En ik wil niet dat hij zich net als jou, schuldig voelt……hij (en jij) kan er niets aan doen…..het enigste wat wij als ouder kunnen proberen is hem de juiste kant op te “sturen” en hem te steunen en te accepteren zoals hij is….Al zou er geen antwoord komen……ík weet dat er ïets“bij hem niet goed zit…….En weet je, híj doet ons geen verdriet….het is het geen waar hij last van heeft, dat doet ons verdriet…..dat zou jij je ook eens moeten vertellen….Het is niet jou keuze geweest, om je ouders ”verdriet"te doen , het is je overkomen…….en daar doe je weinig aan!!!