Graag advies gevraagd

  • Marieke Pots

    Hoi, ik ben moeder van drie kinderen waarvan de jongste (14) sinds 2 jaar gediagnosticeerd is met ADHD. Mijn man heeft het ook (mogelijk met PDD-NOS). Sinds een half jaar komen er duidelijke problemen met de middelste (dochter van16). Ik dacht eerst dat het door de examenstress kwam en de puberteit, maar ik begin toch het vermoeden te krijgen dat er misschien iets anders aan de hand is. Misschien ook wel richting ADHD. Alleen de dochter laat een heel ander beeld zien: ze is eigenlijk thuis redelijk rustig, kan soms druk gedrag laten zien. Maar dat is eigenlijk altijd heel erg leuk. Ze houdt van performen (speelt fantastisch piano en heeft een prachtige stem, doet heel goed typetjes na en spreekt meerdere Nederlandse en Buitenlandse dialecten, en als je leest wat ze op haar web-log schrijft, ik wist niet dat ze zo'n verborgen kant had), dus dat doet ze dan op die momenten, om vervolgens daarna weer even zo rustig naar haar kamer te gaan. Periodes kunnen zich afwisselen van leuk en aardig naar helemaal niet aardig, tegen het arrogante aan. Op school is ze volgens de leerkrachten wel vaak heel druk en luistert ze slecht. Vooral in groep 7 was het een drama. In de brugklas presteerde ze het zelfs om binnen een paar weken een paar keer uit de les gestuurd te worden. Ze kan goed leren, maar kan zich moeilijk aan het huiswerk zetten, waardoor de rapporten van de afgelopen jaren een dramatische aanblik hebben. Ze is wel geslaagd voor het VMBO examen omdat ze plotsklaps de bui zag hangen van zakken. Ze zit nu in 4-Havo, het 1e rapport is binnen en weer niet om over naar huis te schrijven. Haar verklaring is: “ik zit al 12 jaar op school, ik ben altijd lui geweest, dat weet je nou toch wel”.

    Ik vraag eigenlijk jullie advies eerst. Sinds broertjelief is gediagnosticeerd en het bij palief ook duidelijk is geworden ben ik het hele gezin in een ander perspectief gaan zien. Ik loop echt niet met etiketten door het huis om iedereen iets aan te praten, maar wil wel graag alert blijven. En zoals het het laatste half jaar hier gaat, je kent soms je eigen dochter niet meer terug.

    Ik heb hier vanavond over gesproken met haar en ze heeft er zelf ook wel eens over gedacht. Niet zozeer vanwege duidelijke symptomen, maar meer omdat pa en broertje het hebben. Ik wil graag iets voor zijn en niet achteraf in de problemen komen terwijl ik deze had kunnen voorkomen.

    Wat denken jullie? Herkennen jullie dit soort gedrag, hoe gaat dit in andere gezinnen waarbij meerdere kinderen ADHD hebben etc.

  • nina

    Hoi Marieke,

    Wij hebben afgesproken dat het hebben van adhd geen reden is om maar “los” te gaan. Zelfs als je adhd hebt kun je je nog wel gewoon aan de fatsoensnormen houden.

    Ik heb veel geleerd van talloze oudergesprekken. Zij hebben mij geleerd dat je blik zo beperkt is als je alleen maar kijkt naar adhd en de rotzooi er omheen. Zie wat allemaal wel goed gaat en richt je daarop. Aan karakter verander je toch niet zoveel. Het valt mij op dat meer problemen ontstaan door karaktereigenschappen dan door adhd.

    Mijn oudste heeft geen adhd maar is van tijd tot tijd wel een rampenplan, ook op school. Hij moet behalve schoolwerk ook leren hoe je met anderen omgaat. Het gaat al beter door begeleiding van schoolmaatschappelijkwerk en andere mensen die hem wijzen op zijn goede en minder goede kanten. Hij krijgt ook handgrepen om met eea om te gaan.

    Mijn zoon met adhd heeft de laatste tijd de neiging om zich achter zijn adhd en dyslectie te verschuilen. Ik trek hem in rap tempo daar weer achter vandaan. Hij heeft ook een gezond stel hersens dus leert hij maar om zich te beheersen.

    Ze leren maar om met hun verschillende kanten om te gaan. Dat maakt ze sterker in hun verdere leven. Ik hou er niet zo van dat ons leven in het teken staat van adhd en dat alles daar omheen moet draaien. Is teveel hokjesgeest en zo slachtofferig.

    Alle hulp die wij hebben is erop gericht wat van het leven te maken. Presteren moeten ze ook als ze volwassen zijn. Als ze dat niet leren als ze jong zijn kunnen problemen ontstaan als ze groot zijn.

    Groetjes

    Nina