Hallo allemaal, ik ben Pauline moeder van vier jongens, waarvan een met dyslexie en hyperactiviteit en een met dyslexie en depressiviteit. Dat heeft niets met ADHD te maken hoor ik al, maar ik wil graag mijn verhaal aan jullie kwijt.
Met onze oudste van 14 jaar hebben altijd getobd. Je hoort het wel vaker, huilbaby, lastige peuter, irritante kleuter, hoogbegaafd naar kereltje en zo maar door. Dat hij dyslectisch was wisten we al snel, hij kon ondanks zijn hoge IQ bijna niet lezen, maar een kind dat depressief is ja daar konden we niet veel mee. Een tijdverschijnsel is ons wel eens verteld. Maar je wat doe je als je kind af en toe alles niet meer ziet zitten. Mijn zoon van 10 is een ander verhaal, altijd druk en zoals we wel eens noemden vladderig, niet stil kunnen zitten en altijd aan iedereen plukken, en altijd duidelijk aanwezig. In groep 4 werd duidelijk dat hij een ernstige vorm van dyslexie had. Bij beide kinderen is altijd gesuggereerd dat er wel eens meer aan de hand kon zijn. Zo?n acht maanden werd ik aangesproken door twee enthousiaste mensen die alles over voeding en tekorten in voeding wisten te vertellen. Ze hadden veel ervaring met kinderen met ADHD echter niet met kinderen met dyslexie. Of ik er iets voor voelde om het eens een tijd te proberen. Dat leek me wel wat, zeker nadat ik een moeder van een ADHD kind had gesproken, die vertelde dat het uitzonderlijk goed ging met haar kind. Hoe het zou werken bij dyslectische kinderen wisten we niet van tevoren. Het ging om een voedingssupplement op natuurlijke basis, wat door zijn samenstelling meer deed dat bv visolie. Omdat ons budget niet zo groot is besloten we te beginnen bij ons dyslectische hyperactieve kind. Er werd ons wel duidelijk verteld dat we niet gelijk de volgende dag een ander kind moesten verwachten.
Een kuur zoals zij het noemde was voor drie maanden en het was toch wel nood zakelijk om het zes maanden vol te houden. Al mijn kennissen om mij heen met kinderen met ADHD en dyslexie zaten gespannen te wachten op veranderingen bij mijn kind. Lang hoefde ze niet te wachten. Na drie dagen zat hij op de bank, nee niet ondersteboven, gewoon op zijn billen. Stapje voor stapje ging het beter. Volhouden dachten we. Na twee maanden zagen we dat ook anderen hem meer gingen accepteren, vooral andere kinderen. Ze wilde eindelijk met hem spelen. En de school sprak van een eindelijk doorbraak bij zijn dyslexie, hij ging een beetje lezen. Nu ga ik ook bij mijn andere zoon beginnen, we zaten met hem op een dieptepunt en school wilde hem naar de psycholoog sturen. Nou dat is nu niet meer nodig, het gaat na vier maanden kuren super met hem. Nu zijn er hier om mij heen (in het noorden) nog meer kinderen gaan gebruiken. Wat ons nu opvalt is dat voor kinderen met ADHD de veranderingen het grootst zijn. Fabeltje!! Ja dat kun je alleen beoordelen als je het meemaakt.
Hier in het noorden stellen wij moeders van gebruikte ons nu op als waren dwazenmoeders die overal op feestjes en bijeenkomsten onze ervaring proberen te delen. Waarom? Omdat het nergens te koop was behalve dan bij de mensen die het op de markt brengen, en er was nergens iets over te vinden op internet. Wel over het middel voor volwassenen maar ik heb nog nooit een volwassen ADHDer die kuurde gesproken, misschien is die er wel niet eens. Zijn er eigenlijk wel mensen met voedingssupplement ervaringen??
Groetjes Pauline