partner van ....... of niet?

levis

12-11-2005 13:15

Hallo
Ik vroeg me af of hier partners van een man of vrouw met adhd komen. Heeft jullie partner een officiele (denk puntjes op de e) diagnose en wat ben je daar mee opgeschoten.
Ik heb mijn partner zo'n test laten doen op het net. Boven de 20 keer punten 3 en 4 zou die veel kenmerken hebben van adhd hij had er 61. Op zich geen verrassing, omdat ik eigenlijk wel weet dat hij adhd heeft. Wat ook trouwens zijn voordelen kan hebben. Maar ik denk dat het wel fijn kan zijn om daar hulp bij te krijgen. Therapie of id) Want het heeft wel erg veel invloed op onze relatie, maar ook op zijn functioneren. Geen baan kunnen houden, extreem hard werken maar dan ook extreem hard instorten, oververmoeidheid, moeizame communicatie, gebrek aan inlevingsvermogen. Ik doe alles maar slikken, omdat ik niet doorkom en ik me ook realiseer dat hij gewoon zo is. Ik heb ook veel respect voor zijn pogingen om niet te verzuipen. Maar ik loop momenteel erg aan tegen dat stuk gebrek aan inlevingsvermogen. Hij werkt nu een paar maanden voor zichzelf aangezien hij geen baan kan houden. Hij werkt dan echter zo hard dat hij regematig ziek is. Feitelijk werk ik net zoveel uren buiten de deur en moet ik ook hard werken ( ik werk in de zorg) Daarnaast heb ik de zorg voor 2 kinderen onder de 2, waarvan 1 huilbaby. en doe ik het huishouden. Ik heb ook bekkeninstabiliteit waar ik erg veel last van heb. Toch heeft hij het gevoel dat ik een luizenleven heb, nu hij ook werkt. Ik ben het met hem eens dat het voor hem zwaarder is. Ik vind dat het alleen zwaarder telt. Als ik moe ben of het niet trek stel ik me aan, terwijl het normaal is dat hij het niet trekt. Maar vaak heb ik het gevoel dat hij mijn fouten (want je die heb ik ook) extreem aan het uitvergroten is, om zijn eigen niet te zien.
Nou goed een warrig verhaal. Maar ik merk dat ik steeds meer aan het einde van mijn elastiek begin te komen. En ik zit te denken om hem toch te vragen om zich te laten testen, want misschien is er dan een traject waar we hulp kunnen krijgen.
Groet Lianne
Janny

12-11-2005 22:02

hallo Lianne,
welkom! Hier is zeker een luisterend oor voor je.
Ik ben de (ADHD)vrouw van een niet adhd-man en ons heeft mijn diagnose goed gedaan. Rust en begrip gebracht en eindelijk de juiste hulp…
hg
Janny
Jet

12-11-2005 22:25

Hoi Lianne,
Wij hebben hier een heel huis vol ADHD. Twee kinderen, een partner met ADHD en volgens dezelfde internet test heb ik ook een klap van de molen gehad.
Ik denk dat het zeker zou kunnen helpen als je hier in hulp zoekt en een “officiele” diagnose zoekt. Dit kan je man inzicht geven in zijn eigen gedrag. Maar hij is toch wel degene die de stap moet nemen. Hij moet dat inzien.
En dan nog wil dat niet zeggen dat zijn inlevingsvermogen er door vergroot.
Uit je bovenstaande stukje lees ik dat je meer met een taakverdelingsprobleem zit. Voor alle ADHD kenmerken heb je wel begrip, vind je het vervelend voor je man, maar het meeste zit je met alle taken die op jouw schouders rusten en het onbegrip van zijn kant, of vergis ik me nou?
Dat begrip komt helaas ook niet als je er over praat want hij ziet het waarschijnlijk gewoon niet. Hij heeft er een andere mening over en dat veranderd niet zo maar. Maar dat neemt niet weg dat hij gewoon zijn taken in het huishouden op zich kan nemen. Jij werkt ook, jullie hebben samen kinderen dus samen een bepaalde verantwoordelijkheid.
Ik heb daar ook zo ontzettend tegen geknokt. Mijn oplossing was mijn man verantwoordelijk te stellen voor ÃƒÂ©ÃƒÂ©n taak. PUNT. Dat was en is zijn taak in het huishouden. (in ons geval de was en de was opvouwen en opruimen)
Dat moet hij zelf regelen, doen, hij zoekt het maar uit.
Ga bij jezelf zoeken wat voor jouw acceptabel is. Wat hij wel en niet doet of hoef en kan doen in het huishouden en probeer er een duidelijke taakverdeling in te krijgen.
Probeer tijd en ruimte voor jezelf te maken. Dat heb je nodig om je eigen motor goed te laten lopen. Loopt jouw motor goed dan draait het gezin meestal ook goed.
sterkte, Jet
Jet

12-11-2005 22:36

Hoi Lianne,
Even nog een aanvullend stukje over je kindje. Een baby huilt niet zo maar daar is meestal een reden voor. Een reden die de huisarts of het consultatieburo soms niet zien. Hoe is de bevalling verlopen? Is het kindje geboren met een tang of vacuum of keizersnee of de navelstreng om het nekkie? Soms komen tijdens de bevalling de fontanellen heel erg onder druk te staan. Dat is tot op hoogte normaal, maar wil niet zeggen dat het allemaal weer uit zichzelf spontaan goed op zijn plaats terug komt. Dan staat er te veel druk op het schedeltje en de hersenvliezen en dat geeft ontzettende hoofdpijn en dus huilbaby's. Ook hebben deze zaken vervolgens weer hun weerslag op de ingewanden, voeding en de vertering daarvan.
Ik zou je aanraden met je kindje naar een Osteopaat te gaan. Die kan daarin een heleboel goed krijgen.
Zodra je kindje niet meer zo hoeft te huilen krijg je zelf ook weer wat meer rust in je gezin, en zelf wat meer puf.
gr. Jet
esther

13-11-2005 08:16

Hoi Lianne,
Ik begrijp dat je er een derde kind bij hebt. Ik heb er een vierde kind bij. Het klinkt allemaal heel erg herkenbaar, tot de huilbaby en de bekkeninstabiliteit aan toe. Mijn grootste ADHD-er ging voor mij een klein tijdje aan de ritalin. Daar heeft hij heel veel van geleerd. Toen pas begreep hij hoe een normaal mens is. En verder behandel ik hem op slechte dagen net als de kinderen. Dan zeg ik: Je bent ÃƒÂ³f rustig, ÃƒÂ³f je gaat op je slaapkamer jezelf rustig toveren.
anna

13-11-2005 12:53

Mijn man heeft ook adhd. Ook 3 van mijn 4 kids hebben adhd. Het is af en toe een gekkenhuis en soms denk ik ook dat ik het niet red. Mijn ervaring is dat mijn man geen hulp wil. Hij is getest en heeft officieel adhd, maar omdat de pscychiater hem niet aanstond is hij gestopt met hulp. Medicatie mag hij niet omdat hij ook hartpatient is en de medicijnen tegen/voor de adhd zijn niet te combineren met de medicatie die hij nu heeft. Mijn man heeft ook een eigen bedrijf(je) omdat hij niet bij een baas kan werken. Hij kan er namelijk niet tegen om iedere dag hetzelfde te doen. Ik heb mijn baan opgezegd en heb pgb aangevraagd en godzijdank gekregen om goed voor mijn gezin te kunnen zorgen. Ik heb mijn man ook een aantal vaste taken in huis gegeven en die moet hij doen anders blijft het gewoon liggen. Bij mij doet hij iedere avond de keuken en 2x in de week boodschappen. Doet hij die boodschappen niet dan haal ik alleen voor mij en de kids iets te eten en kan hij het uitzoeken. Klinkt misschien heel kinderachtig maar het werkt wel. Ik weet dat ik heel veel opoffer voor hem en soms schreeuw ik het ook wel eens tegen hem dat ik voor hem alles opgeef. Hij weet het ook wel en ik denk dat dat de reden is waarom hij nu rustiger word en meer gaat doen. En ik stuur hem idd soms gewoon als een klein kind naar zijn kamer om af te koelen. Ik verdien eigenlijk wel een lintje hahahahahahaha. Groetjes Anna
TENce

13-11-2005 16:41

bij deze dan , lintje > LINTJE
ik ben tenCE en ook alledagen druk
32jaar
Maria

13-11-2005 20:17

Hai,
Mijn man heeft vermoedelijk ook ADD en heeft nu na jaren chaos besloten om te zien of het tot een diagnose en vooral HULP kan komen.
Jouw verhaal is erg herkenbaar. Een diagnose lijkt me ook rust en duidelijkheid te geven en een kans op een “werkelijk doorkomen” . Dat lijkt me nou wel eens heerlijk.
Welkom op dit prikbord !!!!!!
Groeten, Maria
levis

13-11-2005 20:55

Hoi Jet
Het is niet de taakverdeling, meer dat hij gewoon niet ziet wat ik allemaal doe en inbreng in onze relatie en huishouden. Zoals ik het zie/voel is het niet zo dat de een meer of de minder is/doet. Dat hij zich niet in kan leven is tot daar aan toe, maar soms kan hij me echt onderuithalen terwijl dat niet zijn bedoeling is. Maar momenteel heb ik het best zwaar en dan zegt hij dat dat nergens op slaat want ik werk niet zo hard en veel als hij. En dan denk ik zie je dan echt niet dat ik al mijn hele leven werk en vroeger voor de kids meestal wel minstens 60 uur in de week. En dat jij na je faillisment en schuldsanering een tig jaar in de bijstand hebt gezeten tussendoor nog een jaar hebt gewerkt? Waarom kan hij dan niet gewoon ook eens trots op mij zijn? Het is meer een totaal gebrek aan inzicht wat me steeds meer begint te storen. Ik heb geen moeite met het feit dat hij adhd heeft, maar wel dat hij zich soms echt als een @!#$ kan gedragen. Mijn vader past bv bijna alles op op onze kids. Afgezien van het feit dat hij het leuk vind en ik het fijn vind dat de kids bij familie zijn en niet bij vreemden, bespaart hij ons een enorme bom duiten Mijn partner kan het niet eens opbrengen om een dagje vrij te regelen om hem te helpen verhuizen omdat hem dat te kort van te voren gevraagd is. Terwijl mijn vader altijd en echt altijd voor ons klaar staat. Tot overmaat van ramp heeft mijn vader tijdens de verhuizing ook een stil hartinfarct gehad. Ik weet wel dat het niet mijn partners schuld is, maar hij vraagt ook niet eens hoe het met hem is. Terwijl als onze eikel van een buurman om een klusje komt rent ie zijn benen uit zijn lijf. Ik snap hem gewoon soms niet.
Ik heb moeite tussen de scheidslijn van wat is nou de adhd en wat is gewoon asociaal gedrag. Wat kan ik wel en wat niet eisen.
Dat ongeremde vind ik soms ook moeilijk. Vanmiddag ben ik een uurtje gaan liggen want ik had 2 slaapdiensten waarin ik niet geslapen had. Kom ik beneden, hebben we opeens een nieuwe wc. Maar als ik de handoeken zonder overleg ergens anders leg hebben we een rel. Als hij moe is moet ik niet een gesprek proberen te hebben, maar als ik moe ben kan hij maar door blijven ratelen. Waarom is het zo moeilijk om daar een middenweg in te vinden.
Groet lianne
levis

13-11-2005 20:58

Hoi.
We lopen na een traject ook bij een osteopaat. hij had een stijve nek door stuitligging. Dit heeft veel geholpen. Maar nu na 6 maanden kan ik pas zeggen dat het echt wat blijvend beter lijkt te gaan.
Groet lianne

partner van ....... of niet?

levis

Janny

Jet

Jet

esther

anna

TENce

Maria

levis

levis