Tuurlijk. Het effect hangt ook erg af van het karakter en de belevingswereld van het brusje zelf.
Ikzelf ben er introvert, observerend en uiterst rationeel van geworden. Ik heb ook totaal geen geldingsdrang, zal nooit zeggen: kijk eens wat ik allemaal kan of heb gedaan. Jezelf wegcijferen, dat is volgens mij het eerste wat een brusje leert.
Nog steeds weet ik me geen raad als ik aandacht krijg. Als iemand vraagt: hoe gaat het met JOU, dan ga ik bijna hyperventileren. Een kamer vol met mensen die allemaal naar jou luisteren…. help!!! Vooral als het gaat om vertellen over gevoelens. En dat heeft vreemd genoeg niets met verlegenheid te maken, want ik ben behoorlijk pittig. Het is ook zo dat ik eigenlijk nooit weet wat ik voel, want als brusje wordt je geleerd (of leer je jezelf) dat jouw gevoelens niet belangrijk zijn. Je ouders hebben het al moeilijk genoeg.
Ik ben door de situatie thuis ook nooit “kind” geweest. Ik voelde me meer een extra volwassene om die ADHD-er in het gareel te houden. Nog steeds ben ik veel te serieus, zal nooit met één druppeltje op gaan rijden, heb nog nooit één trekje van een sigaret genomen, zal nooit te laat thuis komen, een afspraak niet nakomen of zomaar eens ergens uit m'n dak gaan op de dansvloer.
Het is allemaal niet zo'n triest verhaal hoor, want ik ben verder heel goed terecht gekomen. Maar het doet wel pijn dat mijn ouders zeggen dat mijn broer normaal was en ik jaloers.
Dus ouders van ADHD-ers, werk aan de winkel. Zet die ADHD-er eens op zijn/haar kamer en ga eens alleen met het brusje eten en vragen hoe haar/zijn dag was.
En ADHD-ers zelf: bel vanavond eens je broer of zus op en zeg eens gewoon sorry.
Laat dat trouwens maar zitten. Ik moet er niet aan denken dat die malloot mij vanavond zal bellen.
fijn om te horen dat er meerdere zijn die daar ervaring mee hebben, mijn jongste kind wordt veel geplaagt door adhd brusje en is thuis niets aan jongste te merken kan het mondje echt wel roeren maar op school snel in paniek als bv iets niet meteen gaat zoals het moet met name in drukke en overzichtiglijke situaties juf zei daar wil ik is over praten maar zelf denk ik dat is prima maar geen gesleutel aan de jongste want die mankeert verder helemaal niks wij moeten proberen te zorgen dat jongste niet wordt onder gesneeuwd en ook verhalen thuis kwijt kan en dan is het aan jongste hoe die dat ervaart en mee leert omgaan is mijn idee als je maar ook voor de andere kids klaar staat
er gaat gewoon een paar keer per dag iets mis door het plagen dingen van andere stuk maken ook het adhd kind krijgt hier heus straf voor en wordt ook regelmatig apart gezet maar ja dat zullen de andere prikkers hier ook wel ervaren
vind wel dat ze extra letten op overige kids in het gezin als er eentje wat mankeert of voel ik dat maar zo omdat je je eigen altijd verdedigen moet
de oudste is net als het verhaal hier boven als adhd brusje weg is of oudste is ergens bij iemand aan het spelen druk en luidruchtig omdat oudste die niet veel in leeftijd scheelt met adhd brusje er niet mee om kan gaan als er eens aandacht aan oudste wordt gegeven reageert met veel lachen net even langer en uitbundiger als iemand anders van dezelfde leeftijd ik kan mij dat heel goed voorstellen het is thuis de hele tijd je eigen ik en boeltje verdedigen op school valt die druk even weg met leren niks aan dehand dus alleen op emotioneel gebied maar is dat alarmerend en moet je daarvoor aan de bel trekken het is thuis een super lief behulpzaamkind en altijd vrolijk dus nix mis mee bah dat gezeur denk ik dan
is dit herkenbaar voor anderen
Nou Esther,
Toch een triest verhaal hoor.
als ik het zo lees, herken ik daar toch ook wel ons brusje in…..
Doet alles gewoon heel goed, en gevoelens worden niet getoond, kan er ook niet over praten want hij wil niet (weer) verdrietig worden zegt hij dan…..
We proberen onze aandacht echt wel te verdelen hoor, maar ja……..
Je weet zelf wel hoe moeilijk dat is!
groetjes anja
Hoi,
Uiteraard heeft dat (grote) invloed op andere kinderen.
In ons geval is de broer van r. ouder (16), r.is 12. Ik heb dus geen ervaring met jongere brusjes.Of dat een voordeel is kan ik niet zeggen,heeft allebei z,n voor en nadelen denk ik.Lichamelijk kan r.weinig beginnen maar geestelijk natuurlijk zeer zeker.
Heb altijd gedacht dat onze oudste namate hij ouder werd er beter mee kon omgaan maar dat valt dus tegen,hij zit volop in de puberteit dus voor hem is het er niet makkelijker op geworden.
Natuurlijk kan ik er met hem beter over praten,hij heeft dan ondanks dat r. hem erg kan kwetsen toch begrip en vaak medelijden met hem.
Maar het blijft toch ook nog een kind en r.negeren is zeer moeilijk, dan is alle uitleg van ons plots vergeten .
Dat is bij ons het grootste probleem ,hoe vaak we dat ook proberen,het lukt niet,moet er wel bij zeggen dat r. zeer complex is.En dan begint de strijd , gescheld of geschreeuw(vreselijk energievretend is dat,wilt dan beide partijen gerust maken en soms is dat erg moeilijk,t bekende politieagentjegevoel) Dat sloopt niet enkel ons maar ook hun.
Met name de laatste tijd heeft hij er veel problemen mee,kan weinig van r. hebben maar gezien de opstapeling van probl.vind ik dat vrij logisch.
Hij heeft erg de neiging om het voor ons op te nemen,erg lief bedoeld,maar het maakt de situatie alleen maar erger op dat moment.
Weet je, het is dat r. die leuke spontane kant heeft(wat ik niet snel bij “gewone” gezinnen zie ) bv.s,morgens zeggen:fijne dag op school he of bv veel plezier als hij uitgaat,of zomaar: ik hou van jou.
Dat maakt voor de oudste weer wat goed als je begrijpt wat ik bedoel,hij haalt ,m zovaak ook t bloed onder de nagels vandaan.
Gelukkig heeft hij z,n sport en andere dingen waar hij het van zich af kan zetten.regelmatig extra aandacht en apart dingen met ,m ondernemen zijn zeer belangrijk.
Toch zal het nog lang moeilijk blijven,r.begint nl.ook langzaam te puberen,helppppp :-)
Pas zat ik met m,n oudste nog oude videoflimpjes te kijken,r.draaft als een tornado door t huis en hij zat gewoon rustig door te tekenen:-) hij was toen een jaar of 9.hij stond er zelf van te kijken,dat ik dat kon zeg,kon ik dat nu ook maar was z,n commentaar.
Tja,kan wel tig dingen opnoemen,t zal wel herkenbaar zijn denk ik zo.Ik denk wel ,s , als r. nou de oudste zou zijn geweest,is dat dan makkelijker of juist niet,ik weet t niet.
groeten miranda
heel herkenbaar, tja de juf is bang dat kinderen er later problemen mee krijgen maar dat is toch niet te voorkomen beide partijen moeten er mee leren omgaan maar ik ben niet van plan om een kind naar het riagg te sturen die zelf niets heeft enkel en alleen maar omdat het een brusje is van een adhd kind
dat vind ik niet echt een reden en je bent meteen gestigmatiseert en dat wil ik de overige kids niet aan doen ik vind het echt niet nodig thuis merk ik er niets van het is op school dat oudste soms wat narrig reageert op andere kids,
tegenwoordig lijken er bijna geen (normale Kids) meer te bestaan om mij heen hoor ik niets anders dan riagg en afwijkingen maar hoe zou dat nou toch komen er wordt zoveel geeist van kinderen daar krijg je wel veel problemen van ook ze moeten het is terug draaien naar vroeger en de kids niet zoveel bloot stellen aan prikkels
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's