Starttera

  • esther

    Achteraf gezien zijn we te snel met strattera begonnen, meteen na de dipiperon. Ze had toen een hele slechte periode, en we wisten niet goed wat nou bijwerkingen waren van strattera en wat mijn dochter was zónder dipiperon.

    Dat was de tijd dat de psycholoog over borderline begon te praten.

    Toen gingen we ook nog eens op vakantie en was er die week ervoor géén psychiater aanwezig om ons een herhaalrecept te geven.

    We stapten op goed geluk het vliegtuig in (mijn god, wat was onze dochter er erg aan toe!!), en in Turkije is er een wonder gebeurd. Zonder medicatie werd ze opeens een rustige, leuke meid. Zal het de zon geweest zijn? Sindsdien gaat het beter en beter.

  • miranda

    Hey, wat fijn om te horen dat het beter gaat.Wat die zon betreft,dat herken ik wel,zon,zee,strand,rust,niets moeten , lijken wonderen te verrichten,helaas is het snel weer over als we dan thuiskomen (bij ons dan) en t gewone ritme en school weer begint.

    Heb even een vraag voor je; mag ik weten hoe oud je dochter is?

    De reden dat ik t vraag is als volgt:

    Ik kom zelf regelmatig bij een voetreflexoniste maar zij is ook paranormaal therapeute,ik ken haar al lang,zelfs al voor r. geboren werd.

    Laatst vertelde ze me dat ze t gevoel bij r. had over eventuele borderline;praat er eens over met jullie kinderpsyg.vroeg ze me.Ik zelf had hier nog nooit aan gedacht omdat ik daar niet echt iets in herken van het( weinige) wat ik er van weet,ik schrok er wel van.

    Maar goed,heb t naar voren gebracht en t antwoord was kort en duidelijk; nee,daar moet je niet aan denken ,al helemaal niet op deze leeftijd (r. is 12 )daar kun je nu nog niets van zeggen.

    Het was duidelijk dat ze hier niet verder over door wilde gaan en ik heb er verder ook niet meer over gehad.

    Nu lees ik jouw stukje hierboven en word nieuwschierig,vandaar mijn vraag,wat zijn de kenmerken dan bij jouw dochter dat ze daar aan denken,dachten?

    groetjes miranda

  • mas

    Hoi Miranda, even tussendoor, het grote verschil tussen borderline en adhd is dat: adhd is aangeboren, het kind heeft dus altijd al de kenmerken/symptonen gehad, Borderline is ontwikkeld, deze ontwikkeling heeft vaak te maken met opgelopen trauma's zoals misbruik, mishandeling ook hechtingsstoornis kan borderline ontwikkelen, dat is wat ik ervan begrepen heb. De symptonen van deze stoornis lijkt erg veel op adhd, erg verwarrend, daarom is het vooral voor volwassenen van belang ( als zij denken dat ze adhd hebben en het laten testen) of zij die symptonen altijd al hebben gehad, dus vóór het 7e levensjaar, of daarna.

    groetjes van mas

  • esther

    Klopt, mensen met borderline beginnen onmiddellijk te stuiteren als je het hebt over kinderen met borderline. Voor een officiële diagnose moet je absoluut boven de 18 zijn en een afgrijselijk trauma meegemaakt hebben.

    maar

    Er gaan steeds meer stemmen op voor een andere benadering. Steeds meer mensen zeggen dat borderline ook een soort van aangeboren kan zijn. Dat je een kind kan hebben met een aanleg voor borderline, en dat als je er goed voor zorgt, het kind zich helemaal niet hoeft te ontwikkelen als bordie. Maar als je er helemaal niet goed voor zorgt, het wél zover kan komen.

    Wat het meest frappante was, was dat als ik het gedrag van mijn dochter (nu acht jaar) in een notedop aan een ander uit moest leggen, ik haar altijd een “doorgedraaide borderliner” noemde. Ze was een emotie-achtbaan. Altijd héél blij, dan weer héél verdrietig, dan weer héél boos, dan weer héél beledigd. En dan volgde elkaar allemaal in sneltreintempo op. Ze voelde alles zo veel te diep van binnen. Dit was hetgeen dat het opvoeden en leven met haar zo moeilijk maakte.

    Ik hoorde in de hele moeilijke tijd, toen ze stopte met de dipiperon, dat ze alle kenmerken van een kiem van borderline in zich. Ze had een hechtingprobleem, een heel grote verlatingangst, op ze begon zichzelf te “straffen” (bijten in pols, zelf in een hoek gaan staan). Mijn eerste reactie was “dus tóch”!!

    Op hersenstorm.nl stond een goed stuk over borderline, en toen dacht ik: misschien toch wel, als ik Mas zo hoor, dan denk ik: misschien toch niet.

    Verder weet ik het niet zo goed, en denk ik er maar niet zo over na. Het gaat nu supergoed, zonder medicijnen. Medicijnen werken niet bij haar, en het is nu ook helemaal niet meer nodig. Ik heb verregaande maatregelen genomen die voor haar een heel goede uitwerking hebben.

    Eigenlijk vind ik ADHD een veel te breed begrip. Er zijn ADHD-ers die veel te hyper zijn, er zijn ADHD-ers die richting ODD gaan en zo zijn er wel meer richtingen. Mijn kind heeft de ADHD-vorm die lijkt op borderline. Ik denk dat dat de beste term is.

    Zijn er meer mensen die de borderline-vorm van ADHD hebben? Het RIAGG zei ooit dat ADHD bij meisjes zich op deze manier uitte. Is dit typische meiden-ADHD?

  • miranda

    Hoi Mas, bedankt voor je uitleg.

    R. had al vanaf t begin verschijnselen dus dan zal het idd niets met borderline te maken hebben.

    Enigste trauma wat hij opgelopen zou kunnen hebben,en dat was al in de week van zijn geboorte ,is zowat alle vingertjes ontstoken waren,hoe dat kwam hebben we nooit zeker geweten(hij lag in het ziekenhuis),vermoeden is dat ene verpleegster t nodig vond z,n nageltjes wat te knippen wat helemaal niet mag omdat hij zichzelf zo openkrabte(scherpe randjes).

    Nou,dat zou je een traumatische ervaring kunnen noemen,zelfs toen ik al thuis was met r. moest ik nog een week elke dag naar t ziekenhuis om te laten behandelen,thuis moest ik dan 3 keer per dag met die handjes in een biotexbadje zitten.

    Hij heeft toen erge pijn gehad,heb daar later nog dikwijls over nagedacht of dat een oorzaak zou kunnen zijn maar verschillende artsen ,waaronder ook ostheopaat achten die kans erg klein,je hebt tenslotte vele kinderen die in t begin pijnen ondergaan b.v couveusekindjes en die ontwikkelen daar geen adhd van.

    Heb inmiddels wat meer over borderline gelezen en zegt me verder niet zo veel.

    Hoe gaat t inmiddels met je(jullie)?

    groetjes miranda

  • miranda

    Hoi, heb je verhaal gelezen.

    Ben het ergens wel mee eens van je opmerking adhd=breed begrip,ik zie ook overlappen van andere stoornissen.

    In elk geval,bij r. is het geen zuivere adhd alleen.

    Wat je noemde over alles “heel” blij enzv. dat herken ik zeker, heb t al eens omschreven.

    Ik noem het alles met het woordje TE ervoor.

    Wat betreft pols bijten van jouw dochter, r. slaat zichzelf ook wel eens of trekt hard aan z,n haren maar dat is enkel na grote frustratie,kan bv zijn als een spel niet lukt of als de pc herhaaldelijk vastloopt of als hij absoluut zijjn zin niet krijgt.

    Toen hij nog erg klein was gillen als een speenvarken omdat hij zijn schoenen uitmoest bij trampolinespringen.

    Zonder mocht hij er niet op van de toezichthouder en als je dan zijn schoenen gewoon uittrok(omdat hij absoluut op de trampoline wilde) dan was het kassa, echt achter zijn adem van woede. Tig voorbeelden te noemen iig.

    Mij is altijd verteld dat dat bij adhd hoort,het missen van de “rem”

    Toch vraag ik mij af hoe het zo ver kan komen dat je dochter een heftig middel als dipiperon krijgt en dan met stoppen z,on omslag kan krijgen.Het kan toch niet direkt invloed hebben dat verregaande maatregelen zo snel resultaat geven.Want je zei dat het na het stoppen zoveel beter ging,werkt het misschien nog ver na dan?

    Ze is pas 8 en ik hoop voor je dat het zo goed blijft gaan natuurlijk, vind het gewoon verrassend om te horen,meestal hoor je het andersom nl.Na het stoppen

    van medicatie bedoel ik.

    groetjes miranda

  • mas

    Hoi Esther, voor ieder kind moet je natuurlijk goed zorgen;):D Hersenstorm is een goede site die wel duidelijkheid geeft. Ik herken ook veel in het borderline, maar het zijn ook periode's in mijn leven, vroeger gaf ik mezelf ook straf, nu niet meer, en vroeger pullekte ik mezelf open totdat het ging bloeden, dat was een periode. Verlatingsangst heb ik ook gekend, ook hier ben ik overheen gegroeid.

    ADHD, iedereen beleeft het anders, het is ‘geen rem op het gedrag’ en dus ben je of heeeeeeeel blij, of heeeeeeeeeel boos of heeeeeeeeel verdrietig. Dat herken ik ook heel erg en ook bij mijn zoon. Bij alles staat een ‘te’ voor, behalve bij ‘vreden’:D:D

    ODD is geen losse stoornis, in Amerika, waar ze al veel verder zijn, zijn ze ervan overtuigd dat odd een co-morbiliteit is, dat zegt onze psychiater ook. Je zou kunnen zeggen dat alle adhd-ers odd hebben, ze zijn opstandig, en de één ontwikkeld het op een negatieve manier, bij de ander is het goed onder de duim te houden, dit heeft dan alles te maken met invloeden van buitenaf, opvoeding, school, vriendjes enz.

    Ik denk niet dat je borderline bij de adhd moet betrekken, het is totaal iets anders, het is een psychiatrische stoornis, en geen neurobiologische stoornis, je zou veel verwarring zaaien door het zo te beschrijven.

    groetjes van mas;):)

  • mas

    Hoi Miranda, wat een zielig verhaal! pffffffft, echt hoor, daar kan ik niet tegen, pijn bij baby's…vreselijk.

    Hier zijn we nog druk in gevecht, inmiddels een gesprek met de kleinere vmbo achter de rug, die wil hem niet inschrijven, toen een gesprek met de huidige school, wij drongen aan op plaatsing bij het OPDC, dat kan alleen als school hem aanmeld, want hij moet gedurende de periode dat hij op het OPDC zit ingeschreven staan bij zijn huidige school ( en die zijn een verwijderingsprocedure begonnen), afijn, wij drongen aan, maakte geen indruk, toen drong de onderwijsconsulent aan en die had de direkteur van het opdc al gesproken, toen ging school voor de bijl, ze melden hem aan, maarrrrr wel met een kanttekening dat zij hem niet geschikt achten voor deze plek:(

    Afijn, heel gedoe, maar dit hebben we toch voor elkaar gekregen, hij wordt aangemeld!! Nu moeten we dus die direkteur ervan zien te overtuigen dat hij wél geschikt is voor die school ( kunnen ze haast niet ontkennen want ik heb intervieuws van ze uitgeprint waar ze er zelf mee pronken). Afijn, heel verhaal hoor.

    De onderwijsconsulent gaat daar ook praten, deze man doet een hele boel voor ons.

    Ondertussen heb ik alle brieven klaar liggen om oorlog te voeren, want als het echt zo ver mocht komen doe ik dat wel. Dan zal ik door gaan tot de raad van state, de ombudsman en de Telegraaf, en natuurlijk de ministers, inspectie, leerplichtambtenaar, landelijke klachtencommissie enz. uiteindelijk zal ik tot de rechter gaan.

    tot zover,

    groetjes van mas;):)

  • miranda

    Ik pak mijn petje voor je af mas,je bent er klaar voor merk ik wel.

    Ontzettend veel sterkte met alles.

    liefs miranda