Ik WÃÂS internetverslaafd! 
En ik ben dolblij dat dit tot het verleden behoort.
Omdat ik er érg veel van heb geleerd. Goede dingen maar ook slechte dingen. Ik heb er erg goede mensen leren kennen maar ook heb ik me ontzettend in mensen vergist! Internet is niet de echte wereld. Internet is is in veel gevallen slechts een illusie. Het ‘praat’ zo makkelijk. Iedereen huilt en praat zo vreselijk makkelijk met je mee. Verbazingwekkend hoe mensen elkaar op forums VRIENDEN noemen. Mensen die elkaar nog nooit hebben ontmoet.
Ik herinnner me 1999- 2000 toen ik nog mijn ‘schrijvende kater’ Joep had. Joep die zijn avonturen schreef en vertelde met behulp van de pen van Janny. 
Plotseling stierf Joep en mijn wereldje stortte helemaal in. Die kat wás mijn wereld in die tijd. Een tijd van depressie. Wildvreemde mensen brandden kaarsjes ( 
) , schreven me en stuurden me kaarten en bloemen en beweerden in tranen te zijn…. AMEHOELA! Zit jij in tranen achter je toetsenbordje om de kat van een vreemde? Nee? Nou, zij dus ook niet. Maar je zegt het wel erg makkelijk.
Ik hechtte me aan sommige van die mensen, dacht er vrienden in te vinden, het heeft me geld en bergen energie gekost. Overal tuimde ik met mijn grenzeloze energie steeds weer in. Blijdschap, woede, frustraties, onbegrip, boosheid, verdriet… álle emoties zijn aan mij voorbij gekomen. Hè Detje?
Ik ben zo dom… zo vreselijk dom geweest door me in te laten met sommige mensen. Omdat ik dácht dat het goed was. De méést vreemde typen heb ik ontmoet en… in mijn huis en gezin uitgenodigd en nee… ik was niet te stoppen. (dit heet ADHD )
Tot ik besloot het ÉCHTE leven weer op te pakken. (Na een enorme teleurstelling in ‘vrienden’. ‘Internetvrienden’. )
Die van échte mensen. Mensen die je kunt aanraken als je verdriet hebt. Die een echte warme arm om je schouder komen leggen als je in pijn of verdriet bent. Dat begon bij mij met de wens weer eens een boek te lezen. Een écht boek. Geen letters op een beeldscherm , maar een heus ouderwets goed boek! Dat deed me goed. Toen ik het boek uit had was het klaar voor de vuilnisbak (ADHD) maar dat mocht de pret en het genot niet storen.
Wel trok de computer mij nog steeds aan als een magneet. Dit duurde een tijd… nu niet meer.
Je raad NOOIT wat ik woensdag heb gekocht??? Een kadootje voor mezelf! :D:D Een vulpen. Een mooie vulpen. Omdat…. ik vrienden weer eens wil verrassen met een ÉCHTE brief. Weet je wel? Letters en woorden in inkt op papier in een mooie enveloppe met een mooie postzegel er op. Die je op een gure regenachtige dag in de gang vind en die je steeds weer en weer kunt pakken om nog eens te herlezen!
Dat is het échte leven.
Een wandeling met mijn hondjes, die in die tijd dat ik niet van de computer weg te scheuren was vreselijk verwaarloosd heb. Want iedere keer word je naar die computer getrokken. Want stel….. dat je iets mist! En je wilt metéén reageren! ;)
Nu weet ik weer wat het is en hoe het voelt om op de bank te hangen met een boek en mijn poezels op schoot…. en dat voelt heerlijk!
JA. Het wás wel een verslaving!
liefs
Janny
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
