Dank voor de reacties. Bij m'n eerste kind kon ik nachtenlang doorgaan, die heeft 13 maanden vrijwel continu gehuild en toch kon ik er geen genoeg van krijgen. De tweede had zware astma, dat weet iedereen ook wel hoe je nachten eruit zien. Voor een ziek kind word je ook graag wakker. Toen was ik nog jong. Bij deze joker ben ik 35 jaar en ik voel me veel te oud voor zijn nachtelijke capriolen.
Vandaag heb ik hem volgepropt met eten. Met een riem aan de kinderstoel gebonden en wachten tot z'n eten op is. Met z'n allen klappen bij elke hap. Hij straalde van alle aandacht. Hij wil dolgraag logeren bij oma, en dat mag pas als hij 's nachts slaapt. Dat hebben we er goed ingepeperd.
Vandaag heb ik ‘m overladen met aandacht, dat krijgt hij eigenlijk te weinig (arm brusje..). Ik heb ’m gedwongen tot een korte middagslaap en deze avond een uur later naar bed gedaan. Hij kreeg voor het eerst géén melkfles om in te slapen. Ik had een hele scene verwacht, maar hij vond het prima. Ik had namelijk uitgelegd dat zijn GROTE broer en zus geen melk krijgen en dat hij nu ook groot is. Inslapen lukte minder, maar nu is hij down.
Oja, ook gezegd dat hij 's nachts zijn vader kan verwachten, en niet zijn moeder. Hij begon al te huilen bij het idee….
Al met al… volop bezig dus.
Het consultatiebureau heeft al aangeboden bij ons thuis te komen om alles door te nemen, dat heb ik nog even geweigerd. Er zijn al zoveel van die deskundigen in ons huis geweest en ik baal er nogal van dat er een kruisje achter onze naam staat. Als ik op het bureau kon, zijn ze tot in de puntjes voorbereid en gaan ze altijd zo'n gesprek aan van: hoe is het nu thuis, of ben je er al aan toe om hem te laten testen, hij is het ook waard. Lief bedoeld, maar dit kind is tot nu toe, op het slapen na, een standaard kind. Ik hou het er nog op dat hij geen enkele stoornis bezit. Nou ja, hij is linkshandig hahahaha.
Enfin, dit was even een (voorlopig) niet ADHD-probleempje tussendoor. Bedankt voor de aandacht en tot de volgende keer maar weer.