Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Greet
of wat is dat nu met mij?
Sinds een dikke maand heeft mijn dochter een nieuwe vriend (de vorige was een regelrechte nachtmerrie maar het zaakje heeft, ondanks haar prille 17 lentes, toch bijna 3 jaar geduurd).
En… nu komt de aap uit de mouw : hij heeft, jawel : ADHD!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik weet ook wel dat het vroeg dag is en dat het helemaal niet zeker is of het wel aan blijft en wat weet ik allemaal MAARRRRRRRRRRR ik vind het dus een schat van een jongen die mijn jongste de aandacht, het respect èn de genegenheid geeft waar ze zo naar verlangt en die ze bij de vorige bonenstaak niet vond, integendeel!
Hij heeft vroeger met O in de klas gezeten en die twee samen, hohoho : ik kan het je verzekeren!
Nu wil het toeval dat z'n ma lezingen over adhd geeft èn de leerkracht Frans van m'n dochter is, en toen we 4 jaar geleden voor het eerst naar ‘zit stil’ (de Vlaamse zus van jullie Balans) trokken, kwamen we haar daar tegen en toen werd ons al meteen duidelijk waarom onze twee zonen geen goed duo vormden : ze hingen samen ‘in de gordijnen’, als je begrijpt wat ik bedoel…
Toen A-S enkele maanden geleden vertelde over V.(waar ze toen trouwens helemààààààààl nog niet in geinteresseerd was), riepen mijn man en ik in koor ‘VER VAN WEG BLIJVEN!!!!!!!!!!!!!!!!’
Maar enkele maanden later heeft hij het dus zover gekregen dat ze verkocht is, en wij met haar want eindelijk zien we die openheid, die spontaneïteit die we zo vaak beschrijven in onze kinderen maar waar anderen het vaak zo moeilijk mee hebben…
Als ik mijn dochter vraag of ze niet bang is om met zo iemand in zee te gaan (hij is tenslotte al 21), zegt ze me' Kijk, mam, ik heb steeds gezegd dat onze papa (adhd) en O.(idem dito) prachtige kerels zijn : zo'n mensen kom je zelden tegen!'
Natuurlijk speelt de verliefdheid hier een enorme rol maar toch begrijpt ze hem als geen ander (is een brusje, remember) en voor hem is dat ook een zaligheid want ook wij weten wat adhd hebben betekent en soms praat hij er met mij apart ook over. Toen ik hem vertelde dat adhd hebben ook z'n voordelen heeft, viel hij bijna van z'n stoel en toen heb ik hem het lijstje gegeven dat hier al een paar keer gepost is en inderdaad : hij herkende er veel in en was er erg mee opgetogen.
Wij worden hier verwend dat het een lieve lust is (hij stond hier binnen de kortste keren al binnen, net als m'n man indertijd bij mij thuis, hahaha, mijn ma is er nog niet goed van) :
elke maandag heb ik tot 18 u.klassenraad en sinds enkele weken tovert hij tegen dat ik thuis kom een maaltijd op tafel om U tegen te zeggen (heeft z'n studies voor burgerlijk ingenieur niet afgemaakt- hoe zou dat nu komen???
- en werkt in een restaurant (heeft van z'n hobby z'n beroep gemaakt) datop maandag gesloten is (hoeraaaaa!)
Voor het eerst zie ik mijn eigen zoon met andere ogen : door de ogen van een moeder die ziet hoe gelukkig haar dochter nu is (moet er wel bij vertellen dat zowel O als V zuivere adhd hebben, zonder odd) en ik moet eerlijk toegeven dat hij me bevalt : lief, eerlijk, het hart op de tong maar toch beleefd…Vreemd dat je eerst iemand anders moet tegenkomen om je eigen zoon te kunnen appreciëren, snik! Trouwens, die twee kunnen het, na mekaar 13 jaar uit het oog verloren te hebben, nog steeds prima met mekaar vinden!
Daarstraks vertelde m'n man me echter dat hij, toen hij thuiskwam, V. hoorde ruzie maken met z'n ma over een auto die hij wil kopen… zucht… en waarnaar ze nu gaan kijken zijn. Dus… herkenbaar? Denk het wel hè?
Dus… nu zit ik met 3 adhd-ers in huis : ambiance verzekerd 
Als ik mijn dochter vraag of ze niet liever zou hebben dat V medicatie neemt (neemt niks maar heeft zwarte band judo en is instructeur en kan zo z'n energie kwijt) antwoordt ze : ‘neen hoor : dan zou V. V. niet meer zijn….’
Tja, wat moet je daar dan op antwoorden?
Ziezo, ik hoop dat ook mijn verhaal het hier ‘een beetje minder saai maakte’ 
Liefs, Greet
Alleen ziet (nog) niet iedereen dat! 
