hoi,
ik zit ergens mee en zou eens willen weten hoe jullie het zouden “oplossen”
sinds 8 maanden wonen wij nu in het hoge noorden, en we hebben het fijn.
goed contact met meerdere mensen en bijzonder goed met onze overburen.
maar nu komt het probleem………..
in het begin konden onze kinderen en hun kinderen goed met elkaar opschieten.
speelden samen en het was gezellig en ik had ze graag over de vloer.
onze oudste (b) had wat minder contact met ze die speelde liever met andere buurkinderen, vond ik prima.
maar sinds vorige week is er iets in me geknapt………..
het buurmeisje komt samen met een vriendinnetje vragen of m komt spelen, die had geen zin wilde met zijn broer zijn.
later ging hij toch naar buiten om samen met ze trampoline te springen.
dat ging 10 minuten goed.
toen hoorde ik vanachter mijn boek opeens zulke lelijke dingen (ik durf en kan ze niet eens hier neerzetten zo erg) dat ik ben opgestaan en heb m naar binnen gehaald en de rest heb ik weggestuurd met de mededeling als het niet normaal kon en we zo doen ik liever ze niet wilde hebben om te spelen hier.
zou je denken einde verhaal…………..niet dus.
ik zat er wel mee en wist dat er thuis niks over gezegt zou worden, maar aangezien het voor mij behoorlijk schokkend was wat ze naar elkaar riepen ben ik met de buren gaan praten.
die zaten me met grote ogen aan te kijken en hebben de kinderen daar op aangsproken.
we hebben samen afgesproken dat ze voorlopig maar een poosje uit elkaars buurt moeten blijven tot dat de rust een beetje terug is.
prima niks aan de hand en nog steeds goede vrienden samen ( de volwassenen).
op school echter word het er nu niet beter op.
de oudste werd al wat langer door de buurjongen gepest op school van schelden tot slaan en schoppen maar ja die van mij is ook geen engel dus moeilijk geval……
nu, na een lang gesprek, houd hij zich in, negeerd de buurjongen en andere pesters, wat heel moeilijk is voor b met zijn adhd want het liefst buigt hij er op natuurlijk, maar nee zegt hij ik doe nu net of ik hem niet zie en hoor.
bij m het zelfde, had vanmorgen iets meegenomen waar hij heel trots op was, werd gelijk door buurmeisje opgekraakt en de grond in geboord.
m die niks in de gaten heeft en lekker doorkletst is zich van geen kwaad gewust.
mij stond deze reactie niet aan en heb hier met hem over gespoken, hij zei toen ja ze praatte niet terug en deed beetje vreemd maar ja ik snap het ook niet zo goed.
nu is m heel makkelijk en die ziet wel hoe het gaat lopen maar b die heeft het heel moeilijk.
hij snapt niet waarom de buurjongen hem zomaar vanuit het niks de meest erge verwensingen naar het hoofd gooit en alles wta hij heeft of zegt troep en rotzooi moet zijn, vooral het schelden doet hem zeer.
mijn vraag is nu dus wat vinden jullie? hoe zouden jullie dit aanpakken? met school gaan praten heb ik nu overwogen misschien dat die iets voor me kunnen doen maar ja dat traject heb ik al op de oude school gehad en bracht me niet verder dan nog meer pesten en schelden en daar heb ik eiegnlijk geen zin in.
ik vind het jammer dat het zo moet lopen, wil niet dat de vriendschap die er tussen de volwassenen is “kapot” gaat door de ruzie van de kinderen………
bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.
groetjes cato