hoi mas,wou ff zeggen dat ik nog een bericht geplaaats heb, was op jouw vraag:ervaringen gevraagd. 15 oktober van mij. misschien had je t al gelezen maar voor de zekerheid zeg ik t ff omdat het al pagina,s terug is inmiddels. niet dat ik iets over internaten od weet maar gewoon als reactie op jouw zoektocht. sterkte,miranda;-)
Hoi miranda, ja hartstikke bedankt, en het gekke is dat ik denk dat ik die posting van jou ( die nu weg is ) wél gelezen heb! hahaha. Ik ben tot nu toe niet echt wijzer geworden, hij is wel van de strattera af, en tot nu toe merk ik niets, nou ja, grote mond maar die had hij al:? Dat neurofeedback lijkt me ook niets, dan heb ik nog een vriendin die in het alternatieve circuit zit, ga ik haar maar eens vragen of ze iets weet. O ja, heb wel iets van time-out in Frankrijk gevonden ( gaan ze voor bv een half jaar naar een gastgezin in Frankrijk, zij wel Nederlandse mensen), afijn, dat ziet er leuk uit, maar is niet zijn doelgroep. Kijk, er is voor iedereen wat geregeld lijkt het wel, maar niet voor ‘onze’ doelgroep. Mijn zoon is ( nog ) niet aan het zwerven op straat, en is nog niet op álle scholen verwijderd, is nog niet aan de drugs enz.enz. voor ontspoorde kids is er wel wat te vinden, maar kinderen die dreigen te ontsporen …. Het is net zoals bij de politie, als je bedreigt wordt met 'ik maak je dood" kunnen ze niets voor je doen, de dreiger moet eerst een dader worden, maar ja, dan is het toch al te laat??!! Pffffff, moedeloos wordt ik ervan. Maar ik hou je op de hoogte hoor.
groetje van mas;)
hoi mas ja gelijk heb je,tussen de wal en t schip noemen ze dat zo “leuk”.r.zit nu al halve dagen thuis,na de herfstvakantie zeker de eerste week ook nog zo,einde van die week zoveelste gesprek,deze keer weer directie,leerkracht,orthopedagoge van school en mn contactpersoon van de ggze.liefst willen ze de kinderpsyg, erbij hebben maar dat gaat niet lukken en wij zelf uiteraard.maar hopen dat die dixarit weer aan gaat slaan anders komt hij zoals t nu gaat hele dagen thuis te zitten.echt zmok lijkt niet ideaal,ook volgens hun maar wat dan weten ze ook niet.bedankt en jij ook veel sterkte met alles.groetjes miranda:-)
hoi mas
ik begrijp precies hoe je je voelt met je zoon.de mijne is bijna 14 en dreigt ook te ontsporen.ben nu al maanden bezig om hem getest te krijgen op ADHD.dat gaat nu eindelijk gebeuren.dinsdag krijg ik meer details erover te horen.o o o wat zijn ze snel.maar ja wie zijn wij.ze moesten bij jeugdzorg eigelijk eens zelf van die kinderen hebben.kunnen ze eens egt meepraten met ons en weten ze ook eens wat wij voelen.ik hoop dat hij nu snel aan de beurt is en dat hij snel geholpen word.het is zoals je zegt eerst moet er wat gebeuren willen ze helpen.maar dan is t in mijn ogen te laat.dan is t kwaad geschied.ook ik heb de problemen met grote mond,niet willen luisteren,doen wat hij zelf wil,problemen op school enz enz.het word alleen maar erger.en jeugdzorg zegt maar:ja t is druk,wachtlijsten,blablabla.en als t mis gaat wie is t dan,wij de oudes die hun zg niet onder controle hebben.ik heb al tegen jeugdzorg gezegd in een HEEL kwaaie bui,ik kom m je brengen,ben ik er vanaf en ken je zelf eens meemaken hoe hij is.t antwoord:ja maar wat zeg je nou,dat gaat zo maar niet.waar ben jij mee bezig.en daar ken je t mee doen.ik hoop dat er bij mij nu langzaam eens een einde aan komt.en voor jou hoop ik egt t het zelfde.het is een hel waar je inzit.en ik zal t weten.knuffel jolanda
beddankt jolanda, het doet altijd goed om te horen dat ik niet de enigste ben die in dit schuitje zit, hoe wrang dat ook klinkt. Zo te horen heeft jou kind ook odd, dat is een co-morbiliteit die samenhangt met adhd, de ene adhder heeft er meer last van dan de ander, en dat komt weer door levenservaringen en aanleg. Niet alle psychiaters zijn hiervan overtuigd, sommige stellen odd vast als een op zich zelf staande diagnose, in Amerika zijn ze al een stuk verder, daar wordt odd gewoon gezien als co-morbiliteit, en daar ben ik zelf ook van overtuigd. Als je kind erge last heeft van odd is de adhd een lachertje, niets zo moeilijk als gedragsproblemen, die blijven namelijk, daar is niets aan te doen. Dat O. zich niet kan concentreren, alles vergeet enz. daar maak ik me al niet eens meer druk om, maar die grote mond, dat opstandige, dat niet lijken te snappen hoe je je moet gedragen, wetende dat je kind zelf ook anders wil, maar dat het niet lukt. De negatieve spiraal, ‘ik kan het toch niet goed doen, ik kan net zo goed onder de trein springen’ dat maakt je kapot.
Alles wat er met O. gebeurd heb ik voorspeld, maar pas als het te laat is gaan anderen ( hulpverleners) het ook geloven. Net zoals ik nu voorspel dat als er niet een positieve draai in komt hij idd zal ontsporen, niets is zo demotiverend als dat het je niet lukt, als alles fout gaat, je geen vrienden kan maken, als iedereen je uitkotst, dan denk je op een gegeven moment ‘het kan me niets meer schelen’ en dán is het hek pas écht van de dam denk ik.
In mijn achterhoofd hou ik er rekening mee, ik heb dus al wat informatie verzameld over wat dan te doen, maar voor nu???
Donderdag hebben wij het gesprek op school, O. denkt dat hij mag blijven, wij denken van niet, en dan breekt er een drukke tijd aan van zoeken naar een passende school, brieven schrijven, bezwaren enz.enz.
Het is heerlijk dat hier mensen zijn die me begrijpen, die hetzelfde meemaken, dat zeg ik iedere keer weer, buiten het prikbord is er niemand die het zich kan voorstellen, en die mensen komen ook met tips alsof je uit een ei komt en nog niets geprobeerd hebt met je kids.
Neem mijn zus, van de week belde ik haar nog op, omdat ik het inmiddels wel weet hoe je reageerd vertel ik haar zo min mogelijk, en ja hoor, O. werd weer vergeleken met haar zoon ( die niets mankeerd maar een raddraaier is) en dat het wel over gaat, en dan zegt ze ‘ hij zal toch een diploma moeten hebben hoor, hij moet toch beseffen dat hij naar school moet’ ! Ja, dhuuuuu, maar als je kind dat dus niet beseft en niet doet dan heb je een probleem. Ach, volgens haar is dat wel op te lossen, nou ze mag hem een half jaartje in huis nemen hoor!
Geen één keer wordt er gevraagd hoe het mijn eigen adhd gaat, of ik nog Ritalin slik ( ben ik dus mee gestopt), wat een interesse, ik baal daar enorm van, ieder leeft zijn eigen leven en neemt niet eens de moeite om even stil te staan bij een ander zijn leven, zelf die niet van je bloedeigen zusje…triest toch?
Oke, genoeg uitgeraast, maar in ieder geval bedankt en veel sterkte, ik ben benieuwd wat ze bij het ggz over je zoon zeggen.
groetje van mas;)
Hallo Mas,
Ik leef ook met je mee.
Weet je, ADHD heb je niet alleen, je krijgt het ook nog eens ingewreven door allerlei
opmerkingen van anderen die er niets van snappen.
Als je in een rolstoel zit, heeft iedereen begrip voor je problemen en opstakels die je in je leven tegenkomt.
Als je ADHD hebt kun je het niet aan mensen zien, daarom bestaan die opstakels in de ogen van anderen ook niet.
Gewoon niet aanstellen, zet je er overheen en vooral je best blijven doen.
Als je 1 of meerdere ADHD-ers in je gezin hebt, is dat toch een behoorlijke handycap voor iedereen in dat gezin. Daar moet je anderen in iedergeval maar niet mee lastigvallen en zelfs in je eigen familie denken ze er vaak zo over, want ja, iedereen heeft wel eens wat.
Het is ook vaak moeilijk om als ADHD-er in te zien dat je iets verkeerd hebt gedaan.
Je begrijpt het zelf dan niet, terwijl iedereen zegt dat het zo is. met mij ging het niet anders, ik zag mijn eigen fouten niet, dus waren ze er voor mij ook niet. In je pubertijd speelt dat des te meer en omdat je niet ziet wat je verkeerd doet, raak je gefrustreerd omdat anderen je daar telkens op wijzen. Dat kan op die leeftijd heftige reactie's veroorzaken en doorwerken in je latere leven.
Je moet dan ook als ouder sterk in je schoenen staan om daar mee om te kunnen gaan. De meeste gezinnen met ADHD-ers moeten vaak veel meer knokken om de boel draaiende te houden, maar ook dat zien anderen niet aan de buitenkant, dus dan is er toch niets aan de hand? Inplaats daarvan zou men meer begrip en bewondering kunnen tonen, want ondanks alle problemen hebben deze mensen beter voor hun gezin leren knokken, dan de doorsnee ouders waarvan de kinderen zogenaamt niets mankeren.
Sterkte er mee,
Groeten Albert.
he mas, heb je weleens aan stichting kico gedacht.
Is wel een ter……….end rijden voor jou,licht bij eindhoven, maar de kinderen zijn daar wel 5 dagen onder de pannen.
Onze T hebben we vandaag weer weggebracht voor een weekje bladerkamp, geweldig al die leidsters verkleed als heks.
Ze hebben er ook opvang voor de weekenden.
Kijk maar eens op deze site.
http://www.kico.nl/
Het is wel een eindje rijden, maar kan wel via pgb betaald worden, is wel een groot voordeel denk ik voor jullie, heb je toch lekker 5 dagen voor jezelf.
en broertjes en zusjes kunnen er ook terecht hoor.
Hoop dat je er iets aan hebt.
liefs adhd ma
tja mas,ik snap je je hebt t verhaal al opgeschreven.in grote lijnen is het hier vermoed ik t zelfde,geen concentratie,stuiteren,ach, het vermoeit je ja,zeker,maar die gedragsproblemen die met de dag lijken toe te nemen.al wat ze al meegemaakt hebben lijkt er steeds meer uit te komen.hun vertrouwen is beschadigd,worden zich steeds meer bewust hoe anders ze zijn,word hun anders wel eens eventjes grof gezegd door de “normale ”kids.ook hier die verhalen van er niet meer willen zijn ,waarom ben ik er eigenlijk enzv.hoe ouder hij word hoe erger.en nog, gelukkig maar,tussen die buien door kan hij nog vrolijk zijn .soms,in t begin met nieuwe kinderen lijkt t nog te lukken,dan vinden ze ,m wel interesant met zijn rake opmerkingen en clownrsk gedrag,maar is maar voor even helaas,zeg je iets ervan dan is het;hij dringt zich op,praat veel te veel en heeft een te grote bek,ja net of bijna iedereen dat niet heeft tegenwoordig,loop maar s langs een gewone basisschool in ee pauze.de “vrienden” die hij denkt vrienden te zijn proberen misbruik te maken enzv enzv. pfffff. ergste vind ik ook dat zijn grote humor steeds verder weg lijkt te raken,hoop echt dat dat terugkomt,tis zo zwaar,mensen zeggen denk meer aan je zelf,ach goed bedoeld maar hebben geen idee als t zo slecht gaat dat het dan met je zelf ook zo gaat,vroeger kon ik t beter,had ik nog goede hoop maar nu….ach tis nu sinds paar maanden ook op z,n ergst,was al erg,sinds strattera verergerd,maar kan toeval zijn.ik vind de hoop wel weer,geef echt niks op maar nu ff niet. groetjes en sterkte,miranda
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's