wel of niet????

  • petra

    Zit met me handen in het haar.Het gaat niet zo best met me ventje.Hij zit nu in groep 5. Hij zit zo met zich zelf in de knoop,is weer behoorlijk aan het krassen in de schoolboeken als die iets niet begrijpt.Hij raakt dan zo in paniek.Op school weten ze niet meer wat ze daar aan moeten doen.Ik heb een beetje op internet zitten kijken over het speciaal onderwijs.En weten jullie, wat daar staat gaat over mijn zoon.Het klopt(faalangst,gedragstoornis,beperkte sociale vaardigheden).Ik denk dat ik toch die stap moet gaan nemen om hem op zo school te krijgen.Diep in mijn hart weet ik dat wel zeker.Maar ik ben zo bang dat hij dan nog meer in de put raakt want hij gaat graag naar ze school.Maar dit redt hij niet tot groep 8.Dus ligt die keus bij mij en niet bij hem.Hoe ken ik hem nou duidelijk maken dat dit toch de beste oplossing is.Ik weet het echt niet meer.Loop al dagen nou eigenlijk al weken te janken.

    Groetjes Petra

  • edwin

    begrijp ik hier uit dat het kind nog niet gediagnostiseerd is?..zo niet eerst doen

    zo wel..zou ik met een behandelaar de mogelijkheden daaromtreft bespreken

    Succes Edwin

  • petra

    Ja hoor die diagnose is er al,slikt ook concerta 18mg.Maar dat wil niet zeggen dat het dan ineens een modelkind is.Maar deze juf is wat ik aleerder heb gezegd allergisch voor ADHD kinderen.En wat de behandel methode hij moet dus in SOVA training.Maar dan heb je weer met wachtlijsten temaken.Voor een 8 jarige is dat er gewoon weg niet.Pas vanaf 12jaar ,dat is mij gezegd door de psygoloog.Maar nu vernam ik vanmiddag van een andere moeder dat zij(de juf dus)ook zo negatief over haar zoon is en dat is geen ADHD kind.En dat ze dat bij nog meer ouders doet.En ze staat daar ook om bekend.Als ze met je praat kijkt ze je ook niet aan(over manieren gesproken)en zo ken nog wel heel lang door gaan.Ik probeer me er niet veel meer van aan te trekken want dit doet ze bij iedere ouder heb ik vernomen.Hij gaat nog steeds met veel plezier naar school.Geen buikpijn klachten want dat is het eerste wat een kind zegt als hij niet meer naar school wil.Er komt wel een gesprek met de directie en z,n juf. Wil daar zelf ook bij zijn want het gaan over MIJN kind.Het moet nu maar eens afgelopen zijn met dat gezeur aan me hoofd en daar gaf de directie me gelijk in.

  • miranda

    hoi,mijn zoon zit al ruim 3 jaar op het sbo,hij is nu 12 en achteraf gezien had het eigenlijk nog eerder gemoeten.ik heb ook eerst van alles geprobeerd om hem op het reguliere te houden,zelfs medicatie wat ik eigenlijk eerst niet wilde.het is moeilijk om deze soort beslissingen te nemen maar het ging bij ons echt niet langer.hij zat zeker niet lekker in z,n vel op oude school maar wilde toch ook niet ergens anders naartoe.wij hebben hem goed voorbereid en ook precies de reden waarom dat beter was.hij zat in een klas met 32 !! leerlingen op dat moment en op het sbo zouden dat er hoogstens 14 zijn.dat ie daar veel meer aandacht zou krijgen en daardoor lekkerder zou gaan leren,en ook erg erg belangrijk,daar zouden ze hem niet zo veroordelen als toen wel het geval was,zowel kinderen,maar ook zeker ouders.pffff als ik daar nog aan denk.omdat ieder kind daar wel een of ander probleem had wat op een sbo veel beter opgelost kan worden.dat hij niet meer de enige was die telkens het gevoel kreeg dat het allemaal aan hem lag,enzv. in t begin was t even moeilijk maar al snel knapte hij zeker qua zelfvertrouwen erg op,omdat hij bv rekenen op zijn niveau kreeg en daardoor ineens tot de beste van de klas behoorde ipv een kind wat voorheen de slechste was om het zo maar te zeggen.hij ligt ver achter met rekenen,nu nog steeds,maar omdat het op hun kunnen gebeurt en niet klasikaal groeit hun zelfvertrouwen enorm(dat is inmiddels niet zo,maar dat is een ander verhaal) al met al is het bij ons dus beter gegaan,die overstap ,maar sbo heeft die voordelen maar zeker ook nadelen waar een kind en ouders aan moeten wennen,daarom was t beter om het op jongere leeftijd gedaan te hebben.hoe denkt school hierover en zoals edwin al zei,is er al een diagnose bij je kind.in elk geval sterkte met je beslissing.die huilbuien herken ik zeker,het gaat om je kind,maar als hij op zn plek zit voel je je hopelijk snel beter.ik zit nu zelf ook weer voor moeilijke beslissingen omdat hij zijn laatste jaar is ingegaan,alhoewel,ik heb weinig keuze vrees ik,maar dat is ook een ander verhaal:-). groetjes miranda