hoera na 3 maanden van stressen,escalaties en weet ik wat voor een ellende nog meer zijn ze er bij jeugdzorg nu over eens dat mijn zoon getest moet gaan worden.er is nu een of andere psycholoog daar een rapport aan t schrijven en dan gaat t de deur uit.nu alleen nog maar wachten op de oproep.t werd ook eens tijd.al die tijd beloofden ze maar maar niemand deed wat.de situatie was hier niet uit te houden zoals jullie hebben kunnen meelezen.maae zoonlief word nu eindelijk geholpen.alleen mams is nu overspannen.te danken aan de ,,snelle,, hulp van jeugdzorg:(doe niks anders dan huilen.heb rustgevende pillen en slaappillen.voel me zo leeg van binnen.heb nergens meer zin in.wil alleen nog slapen en rust.maar dat gaat niet.wie moet er anders voor de kids zorgen.gelukkig is t op t moment vrij rustig hier.eerst moet er bijna een heel gezin aan onderdoor gaan voordat er eindelijk eens iets word gedaan.ik weet dat ik er nog niet ben maar we zijn nu een grote stap in de goede richting.zo voel ik t op t moment.ik hoop dat hij wel vrij snl aan de beurt komt want op school is t ook niet al te best.gelukkig is er een leraar op school die begrip voor m heeft,en veel met m praat.als er nu problemen zijn is de afspraak dat hij daar naar toe gaat en met hem naar een oplossing zoekt.ook als hij straf verdient heft krijgt hij dat van die leraar.daar heft hij zelf voor gezorgd.omdat hij met die man goed kon praten heeft hij liggen vertellen over zijn problemen en dat ze denken dat hij ADHD heeft.als we moesten wachten dat jeugdzorg meeging om te praten(was met ons afgesproken)dan wachten we met kerst nog denk ik.daar zij ze echt turbo hoor.maar ja.ben blij dat we nu tenminste iets bereikt hebben en dat da bal begint te rollen.de laatste escalatie zit me nog vers in t geheugen.4hechtingen in zijn pols.net geen slagaderlijke bloeding.scheelde maar een paar mm.1 ding is zeker door een raam slaan doet hij nooit meer(hoop ik dan tenminste)maar dat is wat ik al zei eerst moeten er bijna doden vallen willen ze je helpen.