ze worden groot

Bernadette

29-09-2005 09:33

Hoi ,
Niels is over een paar maanden 17 , ik moet zeggen dat hij best wel zelfstandig is .
Misschien wel veels te veel .
Steeds meer begint hij te praten om op kamers te gaan en dan begint het bij mij te kriebelen .
Er altijd van uitgaande dat mijn kind dus nooit zelfstandig zou kunnen wonen is dit wel een verschil voor mij .
Blijkt gewoon nu dat hij er aan toe is maar ik nog niet , denk ik nu te zwaarmoedig en hou ik me te strak aan het gevoel wat ik jaren lang vast gehouden heb of moet ik hem over een jaar laten uitvliegen , gr Bernadette
Albert

29-09-2005 10:44

Ja Det,
zo gaat dat met groter wordende kinderen hÃƒÂ¨.
Het ene moment zitten ze in de luiers en het andere op kamers.
Maar, je mag blij wezen dat dat het enigste is, kun je tenminste nog eens een bakkie bij hem drinken en och die was, mag je waarschijnlijk ook nog wel een tijdje doen. En eten, ja niets is lekkerder dan uit moeders keuken hÃƒÂ¨.
Met mij, was het toch wel even schrikken voor mijn ouders hoor, ik wilde gelijk gaan emigreren toen ik 18 was. Heb nog even snel m'n rijbewijs gehaald hier en een paar maanden later zat ik in het vliegtuig.
Ze hebben me laten gaan, omdat we daar familie hadden met een eigen bedrijf en ondanks dat het pijn in hun hart deed mij te laten gaan, vonden ze het toch ook wel een goede leerschool voor mij.
Bij mijn oom en tante ben ik ongeveer een jaar gebleven en heb toen mijn vleugels nog eens uitgeslagen en ben in Nieuwzeeland rond gaan trekken en heb overal een paar maanden gewerkt en zo.Toen ik me bij een stuntteam aansloot en daarover aan mijn ouders schreef, kun je nagaan dat die toen nog meer ongerust waren.
Ik schat zo in, dat Niels het wel een beetje oudervriendelijker zal aanpakken, want stel je voor, dat je alles zelf zou moeten doen op die leeftijd tegenwoordig. Daar zijn die kids toch niet meer aan gewend vandaag de dag, of vergis ik mij?
Groetjes, Albert.
adhd ma

29-09-2005 11:27

oeps det,
Das wel een dilema ja.
Ehhhhhhh nou ik zou zeggen laat hem maar uitvliegen als hij dit zelf wil.
Ik was ook met mijn 18 het huis uit.
Heb hier erg veel van geleerd, je bent ineens zelfstandiger dan bij moeders thuis.
Hahaha niemand die je dan helpt, en vervelende klusjes moet je doen omdat niemand anders het doet.
ik vloog gelijk 100 km het huis uit, en had mijn ouders dus niet om de hoek die even konden helpen.
Weet natuurlijk niet hoever niels het nest uit wil vliegen.
Nou ze worden inderdaad groot, sterkte jij, en misschien is het wel een bevlieging joh als hij weet dat alles dadelijk op zijn eigen schouders terecht komt.
Trouwens is ie al met de uitzet bezig?????????
Dikke knuffel adhd ma
edwin

29-09-2005 12:04

laten vliegen natuurlijk.heb je wel eens eerder gezegd dat ik die onzin niet geloofde wat de doktoren zegde..autist of niet.hij is bijdehand zat en echt wel dat die jongen het gaat redden.Als hij en jij er klaar voor bent..let him fly
esther

29-09-2005 13:50

Hoi,
Ik ben nu al bang voor de werkweek, en dat is pas over twee jaar.
Je kunt het ook aanpakken zoals mijn moeder deed. Ze snakte naar meer vrijheid en werd helemaal gÃƒÂ©k van haar slome dochter en haar nog slomere vriendje. Die zaten al drie jaar lang bij haar op de bank thee te drinken. Mijn moeder heeft een advertentie gezet, sleutelgeld betaald en een maand lang elke dag helpen schilderen en behangen (ADHD hÃƒÂ¨). We kregen ook een bankstel en een wasmachine.
Leuk bijkomstig effect voor haar was dat haar energie- en waterrekeningen kelderden.
Na een maand verveelde ze zich (ADHD hÃƒÂ¨) en kwam ze minstens een dag per week stofzuigen, strijken etc.
Ik bedenk me nu dat ik misschien daarom later drie ADHD-kinderen heb gekregen, omdat ik de eerste 25 jaar van mijn leven geen moer heb uitgevoerd.
Greet

29-09-2005 21:30

Ach Detje,
tussen ‘zeggen’ en ‘doen’ is er een hemelsbreed verschil : mijn zoon gaat al ‘alleen wonen’ van toen hij 16 was… nu is hij er 21 en is met geen stokken buiten te krijgen.
Aan de andere kant, wat heb je nu het liefst? Dat ‘men’ gelijk gekregen had wat de zelfstandigheid van N. betreft of dat ze er mijlenver naast zaten en je zoon is opgegroeid tot de jong volwassene waarvan je een aantal jaren geleden niet eens durfde te dromen?
Ik ben er zeker van dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen maar eens het zo ver is, zal je moeten doen wat voor ons allemaal het moeilijkste is : die navelstreng vieren, niet doorknippen want dat kunnen we nooit, toch?
Knuffel, Greet
jeannet

30-09-2005 12:20

Onze zoon woont nu natuurlijk op zich zelf omdat hij moest. Ze worden echt wel zelfstandig en ze blijven aankloppen hoor. Je bent ze nooit helemaal kwijt. En het kan beter op een normale manier gaan dan zoals bij ons. Onze zoon maakt er financieel een potje van en we mogen ons er natuurlijk niet mee bemoeien. Ja geld geven dat vindt hij wel aardig en dat doen we dus niet meer.Advies geven we graag maar voor de rest moet hij het nu zelf doen. En nu maar duimen dat hij de dingen nog eens op een rijtje krijgt. Dus als hij wil en het gaat in goede harmonie moet je je zoon zeker de kans geven. Succes.
jeannet
Lynn

30-09-2005 20:05

Ik ben het wel met Greet eens. Zeggen is ÃƒÂ©ÃƒÂ©n, maar doen is een tweede.
Ons kind is nu twintig en had enkele jaren geleden ook de kriebels over alleen wonen.
Dat het tij kan keren: hij zegt nu in ieder geval tot zijn 25ste thuis te blijven wonen( hij is nu twintig).
Ik weet dat dit voorlopig het beste is en hij weet dat zelf ook wel. In dat opzicht heeft hij wel geaccepteerd dat het op zichzelf wonen bij hem in ieder geval langer gaat duren en ik denk dat dit ook wel rust geeft.
Ja, wat is de kunst van het opvoeden; ze laten leren van hun eigen fouten. ( Voor mij zou dat zijn om te proberen te voorkomen dat hij schulden zou maken. En vooral zeggen dat hij altijd weer welkom thuis is als het niet bevalt).

ze worden groot

Bernadette

Albert

adhd ma

edwin

esther

Greet

jeannet

Lynn