Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Janny
hoe hard het ook is, soms is dit de enige uitweg….
liefs
Janny
Mijn zoonliefzorgenkindje ( 20 jaar) heb ik zelf onder curatele gezet. Ik heb aangeboden zijn schuld te betalen als ik verder zijn financiele zaken ging regelen. Take it or leave it.
Hij had weinig keus. Hij heeft het zodoende ook weer bij ons afgelost.
Ik wil wel helpen, maar het moet niet in een bodemloze put verdwijnen. Stukje bij beetje probeer ik hem soms meer ruimte voor eigen financieel initiatief te geven. Ik moet zeggen dat dit iedere keer weer mislukt. Hij beseft ook dat het nog langere tijd gaat duren voordat hij op zichzelf kan wonen. Structuur in wat dan ook blijft een valkuil.
Hij is ook weer met een nieuwe studie gestart, ik ben nog steeds niet klaar met hopen, wie weet!
Wat anderen zeggen heb ik echt maling aan. Ik heb een vader, een broer en een zoon met ADHD en commentaar doet me niks. Ik noem ze alledrie: ontzettende eikels met een gouden hart. Schatten…..maar af en toe maken ze je wanhopig.
Geef niet op Jeannet. Jouw voordeel is dat hij toch bij jullie aanklopt, al zie je dat misschien niet als iets positiefs. Zie je geen mogelijkheid om hem hulp aan te bieden, maar daar tegenover toch iets terug te eisen? Een gesprek over zijn uitgavepatroon bijvoorbeeld en met hem zijn schulden af te lossen en zorgen dat hij nergens meer rood kan staan? Wacht maar op het moment dat hij een keer voor rede vatbaar is, dat komt heus wel, en sla dan je slag. Laat zijn vaste lasten automatisch afboeken en laat de rest automatisch storten op een aparte rekening waarvan het pasje bij jou ligt. Het opnemen gaat dan in overleg.
Mijn collega heeft dit ook zo gedaan met haar broer( die was zelfs uit huis gezet en zij heeft hem in huis genomen op voorwaarden). Om die situatie hebben we met z'n tweetjes menig traantje om gelaten op het werk. Geloof het of niet: deze jongen gaat het vanaf volgende week weer op zichzelf proberen.
Je zult met hem ook al genoeg hebben meegemaakt, dit kan ook worden overwonnen.
Kom op supermoeder!
Ik doe zelf inkomensbeheer voor iemand. Het inkomen wordt op een beheerrekening gestort waar alle vaste lasten van worden betaald. Wat overblijft stort ik op een andere rekening waar gepint kan worden tot het saldo 0 is.
Dat werkt voor de persoon in kwestie heel goed. De grenzen voor uitgaven zijn afgebakend en sindsdien zijn er geen financiële problemen meer geweest. Wel is de verhouding bekoeld omdat financiën voor iemand regelen gevoelig ligt. Het is een grote inbreuk op de privacy.
Ik zou dit dan ook nooit voor mijn kinderen willen doen. Je blijft je ‘bemoeien’ met zaken die je eigenlijk niet aangaan. Onbewust komt een gesprek toch altijd weer uit op geld, waardoor je kind je kan gaan ontwijken. Ik zou het beheer daarom overlaten aan een derde of een professionele instantie.
Groetjes
Nina
Onze lieve zoon heeft vanaf de dag dat hij boos de deur uitliep nog niets weer van zich laten horen (natuurlijk weet ik waar hij is en weet ik dat het goed met hem gaat!) maar jullie denken toch niet werkelijk dat IK hém achter zijn kont bel of ga hè? NEE….
liefs
Janny
ps;
dit gedrag hebben noch ik noch mijn man verdiend en laat meneer maar eventjes nadenken.
en NEE, de deur is NIET voor hem dicht… nooit!
Mijn man doet het ook liever niet. Ten eerste omdat het weer de nodige strijd opleverd En wij dan toch weer zijn schuld gaan betalen dus daar waarschijnlijk wel weer niets van terug zien omdat hij dan wel weer iets heeft zoals een leuke telefoonrekening, omdat we hem toch steeds weer helpen. Dus alshet al zou lukken om hem zover te krijgen dat hij zijn pasjes inleverd is het inderdaad beter dat een ander zijn zaken regeld. Want vreemde ogen dwingen geld voor hem zeker.
:D:D