er is iets geknakt

  • Janny

    dank jullie wel voor de reacties.ik weet niet meer wat ik moet doen op t moment.ben inlichtingen op aan t vragen over internaten.maandag komt xonar weer en de huis arts gaat dus contact opnemen met jeugdzorg als binnen 1 week er niks gedaan word.jea janny daar ben ik dus jankend naartoe gegaan. Dat is helemaal NÍET erg! Laat je emoties maar zien en gaan… Hulp krijg je pas werkelijk op het moment dat je zèlf aangeeft dat je er niet meer zonder kunt en er bij wijze van spreken om GILT… en dat hielp.hij zei ook dat er eens wat MOET gebeuren en dat t zo niet verder kan. en wat mijn zoon betreft hij zal veel moeten doen wil ik dit allemaal vergeten. dát… moet eventjes GOED tot hem doordringen… dat schoppen was de druppel. mee eens!!! Méér dan… mijn dochter begint er echt onder te lijden.die moet ook constant huilen. ook dit herken ik… Op een moment in ons leven had één kind zoveel (nehatieve) aandacht nodig dat het andere kind er onder leed… ik praat veel met haar en gelukkig begrijpt ze alles wel.ook waar ik mee bezig ben.maar ook zij is bang dat t eens egt mis gaat. dát Jolanda… was dus destijds oook precies MIJN grootste angst… zij weet ook dat ik nu NIET meer voor mijn zoon aan de kant ga.ik heb m altijd gewaarschuwd van mij af te blijven.en dan kunnen ze zeggen negeren en omdraaien.nou sorry ik laat mij net schoppen.wat is t volgende.mij een hoek intrappen?mooi niet.ik ben niet sterk.hij is krachtiger als mij,maar dat laat ik dus egt niet toe. HOUD JE JE HIER OOK AAN????? dit was gisteren de druppel.de emmer is nu over gelopen.ik hoop nu dat ze aan alle kanten zien hoe broodnodig we hulp nodig hebben en dat ze moeten opschieten.dat ze daar boven in den haag maar eens wat meer geld vrijmaken voor deze instanties.anders mogen hunnie voor 1 week eens onze kinderen lenen.kijken hoe snel t dan ging.dan merkten ze zelf eens in welk schuitje wij zitten.na nog geen dag brachten ze ons onze kids terug.maar nee.overal word geld aan besteed.behalve aan dingen die echt nodig zijn.daar word op bezuinigd.en moeten wij t ons maar opsoppen.sorry dat ik dit nu zo zeg,maar zo is t wel.ik ben echt pisnijdig.niet alleen op mijn zoon maar vooral op die bureaucratie.gisteren de hele nacht nix geslapen.alleen maar piekeren over wat er gebeurt is en wat er nog gaat gebeuren.ik wil m echt niet kwijt,maar zo wil ik ook niet meer verder. al zou je het ook wél willen… je KÚNT zo niet verder… tenzij je er zelf helemaal aan onderdoor wilt gaan…. vecht voor jezelf! Je bent het waard! Je bent mens… als ieder mens… gelukkig begrijpen jullie mij.ik hou toch wel van m,en daarom wil ik de juiste beslissingen nemen.als alles nu eens wat opschoot wist ik misschien ook wat ik moest gaan doen.van de ene kant denk ik internaat,maar mijn andere kant zegt wacht af tot hij de testen heeft gehad.maar dan moet dat niet nog weken gaan durenik hoop echt dat de huisarts meer gedaan krijgt en dat ik geen voorbarige beslissingen hoef te nemen.want ondanks alles wil ik m toch niet kwijt. ik wil m alleen zo graag helpen.maar alleen gaat dat niet. dat kan pas op het moment dat hij er zelf open voor staat… maar ja nog even dan is t maandag en dan wwet ik hopelijk meer.mijn buurvrouw heeft mij een telefoon nr gegeven van een kinderpsych.kijken of die mij kan helpen.die heeft zij ook,want haar zoontje heeft ook ADHD en een autisme.met haar kan ik gelukkig ook praten.zij begrijpt ook hoe ik me voel.en kijk bellen kan ik altijd.nee heb ik ja kan ik krijgen.ik probeer nu alles.ik moet toch iets doen. ja, je moet iets doen! Kop op! VECHT voor wat je waard bent!

    Janny

  • anna

    Ik heb jullie verhalen gelezen en weet dat ik op de goede weg ben, ook ik zou mijn kids aangeven als ze iets zouden stelen of iets dergelijks. Ik stuur mijn kids bijna met iedere euro die ze vinden naar de politie zodat ze leren dat ze niet zomaar alles in hun zak mogen en kunnen steken. Al wordt er in mijn omgeving er hard om gelachen, dat ik zo,n moralistische muts ben die denkt de wereld te kunnen redden. Nee tuurlijk niet maar alle beetjes helpen. Jolanda , ik wens je zoveel sterkte toe als mogelijk is en ik hoop dat je zoon over een tijdje inziet dat je alleen maar het beste met hem voor heb. Dat je het weer fijn vindt als hij thuiskomt en normaal kan doen. Ik hoop dat je maandag eindelijk de hulp krijgt die je zo verdient en dat je weer rustig kan ademen in je eigen huis. Ook wil ik mijn bewondering voor je uitspreken dat je nog steeds je zoon wil helpen. Hij mag trots zijn op zo,n moeder want er zullen er genoeg zijn die hun kind allang hadden laten gaan. Sterkte en een knuffel , Anna

  • Janny

    die trots… wat jij noemt… komt later! Dat gebeurde ook hier! Nu pas weten ze dat ze het nog zo slecht niet getroffen hebben hier, in vergelijking met vele anderen. Omdát we zo streng waren/ zijn!

    En ze zijn 20 en 25…

  • Rianne

    We kunnen er niet meer onderuit; onze zoon (al zijn we nog steeds op zoek naar iets of iemand die het met zekerheid kan zeggen) heeft adhd! Het is zo raar om dit op te schrijven; mijn hart breekt in tweeen. Dit is toch niet wat ik voor ogen had toen hij werd geboren.

    Als kleine jongen rende hij al heel hard door het huis en was niet te stoppen, zelfs niet door hem op te pakken en duidelijk te maken dat dit niet kon. Met hem een spelletje gaan doen, was 2 tellen en meneer ging gewoon weer verder. Inmiddels is hij 6 jaar en hebben we het nodige al meegemaakt. Hij blijft ook nog een extra jaar kleuteren omdat hij zich moeilijk kan concentreren. Nu is dat allemaal geen ramp, maar hij is niet voor rede vatbaar. Zo heeft hij op zijn kop gekregen en zo is hij het weer vergeten en gaat verder, (vervelen; zus pesten), met waar hij mee bezig was. Tevens kan hij behoorlijk aggressief reargeren, en worden de nodige meppen verkocht! (vooral naar mij en zijn zus) Ook hebben we van alles geprobeerd; homeopaat; magnetiseur; brainstimulation; visolie met multi-vitamines echt van alles. Al met al een heel moeilijk manneke, maar hij heeft ook zijn goede en lieve kanten. Hij kan super enthousiast reageren; en heeft een vreselijk aanstekelijk lach . Maarja het andere gedrag overheerst toch. We zitten nog steeds te wachten op allerlei cursussen (hoe ga je hier mee om?). Maar nu? Moeten we gaan starten met medicijnen. Welke?, liever geen ritalin. Hoe is jullie ervaring met medicijnen? En hebben jullie nog nuttige tips! Laat het maar gauw weten, want het gezin gaat er nu echt onder lijden!

    Rianne

  • ianpieps

    Zit je al bij een instantie die onderzoeken doen?

    Wij zijn 2 jaar bezig geweest bij het GGZ en een losstaande psychiater heeft ons binnen 3 weken een uitslag gegeven.

    Het hoeft nog helemaal geen ADHD te zijn, kan ook syndroom van asperger zijn.

    Daar dachten ze bij mijn zoon aan, maar bleek toch ADHD met PDD te zijn.

    Groetjes,

    Sandra

  • esther

    Rianne,

    Van jou heb ik in het verleden hele waardevolle tips gehad. Je schreef altijd heel rationeel, alsof je de volledige overzicht had en alles in de hand. Dus ik ben heel verbaasd over jouw bericht.

    Bij ons lijkt het allemaal te gaan lopen, dus ik hoop dat je met mijn tips wat vooruit kunt, net als ik altijd veel aan jouw woorden heb gehad.

    1. Ga naar een particuliere kinderpsycholoog. Je kind knapt er van op, en jij krijgt er als ouder ook hele goede begeleiding bij.

    2. Vroeg naar bed met melatonine, goede nachtrust en veel slaap helpt véél.

    3. Let op de voeding, gezond (zoveel mogelijk biologisch), minderen met suiker, melk en sinaasappelsap. Dat is qua voeding de top drie van drukmakers. Let ook erg op de tijden dat je eten geeft. Elke twee uur iets stevigs, meteen uit school op het schoolplein al eten erin stoppen.

    4. Eigenlijk flauw dat íe op vier stap, 'hoort op één, ga BSM-therapie volgen. Bij mijn dochter een wereld van verschil. Er hoort ook een bezoek aan een orthopaat bij, dat is helemaal toveren.

    5. Welke school volg je? Doe een zo klein mogelijke, ouderwetse. Van school wisselen is helemaal niet zo'n grote happening en kan heel veel helpen, althans bij ons thuis was dat zo.

    6. Neem jezelf en je man onder de loep. Mijn man heb ik op hele erge dagen ritalin laten slikken. Ook een wereld van verschil, liep het her thuis allemaal niet zo hoog op.

    7. Minderen met visite. Orde, rust en regelmaat in het gezin brengen. Mensne die je zoon druk maken, of de wereled minder overzichtelijk voor hem maken, een tijdje mijden.

    8. Stoppen met werken en maak van je gezin je werk

    Ik kan nog wel heel lang doorgaan, maar moet nu naar school. Dit is de eerste dag van mijn zoon op zijn nieuwe school. Ik ben zelf bloednerveus.

    Groeten

  • jeannet

    Wat een toestanden maar zoals als jullie hebben gelezen was het hier ook zo. Ik heb mijn zoon dus de deur uitgezet. Het is heerlij rustig maar niet in je hoofd hoor. Je blijft er mee bezig, je blijft proberen om ze te helpen. En altijd blijven er mensen die het niet begrijpen.Als je een beslissing neemt en later iets anders doet omdat je later denkt dat dat toch beter is voor je kind verwijten ze je dat ook nog. Dus bovenop alle ellende fikse ruzie met mijn schoonouders. Nu ja het zei zo. Dus kom voor je zelf op anders ga je er onder door. Heel veel sterkte.

  • Janny

    Ik wist, heb altijd geweten niet de enige te zijn met problemen met de kinderen… maar zo voelt het wél als je er midden in zit! Nu pas wordt het wat rustiger bij ons. En dan heb ik het GELUKKIG nog niet (eens) over drank, drugs en kriminaliteit!

  • Rianne

    Hoi Esther,

    Sorry, maar gisteren was de eerste keer dat ik op de site was! Dus ik heb je in het verleden geen tips kunnen geven. Waarschijnlijk ben je met iemand anders in de war. Maar ik ben erg blij met je tips.

    groetjes Rianne

  • Rianne

    Hoi Sandra,

    Wij zijn inmiddels (al weer 1,5 jr geleden) bij een kinderarts geweest en bij een kinderpsycholoog, maar voor hen was de enige test: medicijnen proberen. Belachelijk maar echt! Onze reactie was daarom ook van: echt niet, hoe kun je dat zo testen!!!!!. Maar moeten we nu daar weer terug naar toe of weet je ook een instantie (buiten het GGZ) die testen doen?

    groetjes Rianne