er is iets geknakt

jolanda

02-09-2005 22:52

het is gebeurt.er is iets geknakt in de relatie met mijn zoon.gister voor de 1e keer weer naar school.smiddags belde school dat hij migraine had en wat ze moesten doen.ik zei pijnstiller en gewoon op school blijven.ik had er al een raar gevoel bij.en dat was juist.hij wilde alleen maar weg van school.hij wilde ze wijsmaken dat hij migrainepillen had die niet hielpen dus paracetamol helpt helemaal niet.dit was gewoon gelogen.ik heb nu ook gezegd wat er ook is,mij bellen.dat doen ze ook.maar je.resultaat:meneer superlink omdat ik m niet naar huis had laten komen.bleef na school weg tot 01.00.toen hij binnen kwam had hij gelijk de mededeling ik ga morgen niet naar school.zeg maar dat ik migraine heb.ik zei NEE.laat ik je zien zei hij.smorgens maak ik m wakker zegt hij je weet toch wat ik zei ik ga niet.ik trok zijn dekbed weg en zei eruit.deed hij niet.ik een washand met koud water gepakt en door zijn gezicht ermee.schopt hij naar me,raak.daarop kreeg hij er een van mij.schopt hij weer,weer raak.daarop kreeg hij een hardere met de mededeling als hij t nog 1 keer deed dat ik m zijn tanden eruit sloeg.ik was t zat.heb m altijd gezegd met zijn handen van mij af te blijven.op dat moment dacht ik ik gok t erop wat er gebeurt.schopt hij weer is t kassa en dan zie ik wel waar t schip strand.ik weet dat ik een groot risico liep.maar ik was t egt zat.hij bond toen in maar kwam er niet uit.weer het washand,werd hij zeer agressief maar hield zich in.hij heeft me alleen de nodige verwensingen en scheldwoorden naar mijn kop gegooit,waarmee hij mij ook flink pijn heeft gedaan.uiteindelijk eruit gekomen schooltas gepakt en vertrokken met de mededeling ik ga niet naar school.ik had een afspraak met xonar vandaag en heb daar alles tegen verteld en ook dat ik t zat ben en dit niet meer pik.belt ondertussen de school dat meneer er dus niet was.heeft die man van xonar hem gebeld en hem gezegd direkt na huis te komen.hij mopperde flink maar kwam.zijn vader was inmiddels ook ingelicht dat hij spijbelde.die man had hem flink de wacht aangezegd en hij kreeg van mij huisarrest.ik moest later nog even naar de winkel en toen is meneer pleite gegaan.ik m gebeld maar hij kwam niet naar huis.om 9uur moet hij zowiezo altijd thuis zijn maar hij kwam niet.ik ben nu zo ver dat hij t zich maar opknoopt.maandag komt xonar weer en hij werkt zich nu zelf in de nesten.want niemand pikt dit nog.ook ben ik gister bij de huisarts geweest om hulp te vragen.ik moet nu maandag xonar met jeugdzorg laten bellen om te kijken hoe lang t nog duurt tot die tests beginnen.en als dit niet binnen 1week is dan gaat hij zich er eens mee bemoeien.omdat ik nu al maanden aan t sukkelen ben zonder resultaat.je ziet t eerst moeten er bijna ongelukken gebeuren wil je iemand helpen.maar tussen mij en mijn zoon is er nu iets geknakt.hij is te ver gegaan,VEEL TE VER.en dat heb ik m ook gezegd.t is afgelopen nou.ik heb te lang met me laten sollen en dat is over.echt over.hij moet nu heel veel doen wil hij t goed maken bij mij.nu ik dit type moet ik weer janken.er is egt iets kapot.en dat is niet zo maar te lijmen.egt niet.en hij voelt t aan.ik wagt nu maar tot maandag en hoop dat alles nu eens aan de rol komt.voor er nog meer kapot gaat.dit heeft mij zo geraakt dat is met geen pen te beschrijven.waar heb ik dit aan verdient
rowanna

03-09-2005 01:30

schatje geloof me,je heb niks fout gedaan.lees elke dag mee echt,mijn vriendin zit enzat in het zelfde schuitje als jouw.
soms en dat is niemand op aan tevallen kom je in een situatie dat je alles geprobeerd hebt,en de 1 is de andere niet.bij de 1 werkt het wel en bij de andere niet.zoals jij nu zit ga je er onder door,en id de enige mogelijk heid uithuisplaatssing hoe erg het ook is,maar je ken niet anders.de toekomst van je zoon en je zelf staat op het spel.
heb zelf een dochter met adhd en odd hou echt me hart vast.
mijn vriendin kon ook niet anders scholen wouden haar zoon niet hebben,nu ie uithuis is en ergens in een andere stad woond kan gewoon naar een school toe en een toekomst opbouwen wat ie in zijn eigen stad niet kan krijgen.en je kiest toch voor je kind .heel veel sterkte
edwin

03-09-2005 02:06

je hebt het nergens aan verdiend..sommige dingen gebeuren gewoon.triest maar waar..laat maar komen wat er komen gaat
sterkte edwin
Greet

03-09-2005 10:40

Lieve meid,
'Waar heb ik dat aan verdiend?'
vragen we ons dat niet allemaal af? Nergens aan natuurlijk : het leven is nu eenmaal niet eerlijk voor sommigen!
Knuffel, Greet
Maddy

03-09-2005 12:32

Ik lees en huiver van jouw verhaal Jolanda, mijn zoon vertoont aardig wat overeenkomsten met de jouwe, hij is alleen nog iets jonger.
Ik begrijp je moedeloosheid, je onmacht, alles proberen, alle tactieken zijn hier ook voorbij gekomen, van het duidelijk grenzen aangeven (waar ze toch steeds overheen walsen), dagschema's, praten, praten en maar proberen om door te dringen in dat koppie. De escalaties, en je muurtje wat steeds verder afbrokkelt doordat het lijkt alsof je kind je bewust probeert te kwetsen en te *slopen*, ze weten feilloos je zwakke plekken.
Heel veel sterkte Jolanda, want dit is hartverscheurend voor jullie allemaal!
Marieke Pots

03-09-2005 13:52

Jolanda, ik blijf je relaas volgen met je zoon omdat ik zo graag wil dat er ook voor hem goede hulp komt. Terwijl ik dit schrijf komen er zoveel dingen boven die ik zou willen schrijven, maar ik wil niet de deskundige uithangen. Misschien hebben wij geluk gehad, was het minder erg met onze zoon, ik weet het niet. Ik hoop alleen, zoals ik al eerder heb geschreven, dat de “verlossing” zoals wij die 2 jaar geleden hebben meegemaakt spoedig op jouw pad komt. En het is heel moeilijk, dat begrijp ik heus, maar blijf iets liefs en moois in hem zien. Binnenin deze jongen, die ogenschijnlijk monsterlijk gedrag vertoont, zit een klein hulpeloos mensje dat om hulp schreeuwt. En hoe meer “tegenstand” hij op dit moment ontmoet, hoe erger zijn verweer wordt. Als ik het vergelijk met ons verhaal, het is net of onze zoon 2 jaar geleden uit een cocon is gekropen. Hij kreeg rust in zijn hoofd, hij kon de wereld weer overzien en zichzelf daarin plaatsen. Lieve Jolanda en lieve zoon, woorden schieten mij tekort.
Janny

03-09-2005 18:12

lieverd, dit trek je niet langer. Hij word je de baas. WÃƒÂ©ÃƒÂ©r zeg ik ‘laat ZE het lezen!!!’ Tot ze je spuugzat worden…
Plof neer bij je huisarts en gil uit 'hier zit ik… ik zit stuk…. ik trek het niet meer… sluit me maar op….. GIL het er maar uit… TOT HET TOT ZE DOORDRINGT!
dIT SLOOPT JE…
WEES nooit, NOOIT, nooit BANG VOOR HEM. ZELFS NIET ALS JE HET BENT… LAAT HET HEM NIET ZIEN OF VOELEN…
liefs
Janny
Astrid

03-09-2005 19:58

JE HEBT DIT ECHT NIET VERDIENT… en het is ook niet jou schuld
het leven brengt soms dingen met zich mee die we nooit zullen begrijpen..
maar ik wens je heel heel veel STERKTE toe
groetjes astrid
Janny

03-09-2005 20:16

of ik jullie dit zou vertellen. Ik doe het…
een aantal jaren geleden escaleerde het hier in huis zodanig dat ÃƒÅ’K de politie heb gebeld! Zo bang was ik van de ruzie tussen vader en zoon. (hij was ongeveer 16, 17 denk ik..) Want ook zoonlief was geen kindje meer. Ze waren er beiden dwars door heen en ik raakte volldedig in paniek.
Misschien overdreven, maar het was mijn angst.
Wij wilden dat hij er UIT ging en dat weigerde hij! ‘Ik hoor hier’ zei hij. ‘Prima’ zei ik…. als je gedrag verandert… anders niet meer.
Het is uitgepraat en goed gekomen, en het is NOOIT meer gebeurd. Ik liet hem zien, horen en voelen dat het serieus was!!! Het deed zeer, maar op dat moment zag ik dat als enige uitweg. En het begon met een simpele grote mond, die mijn man NIET accepteert! Terecht…
Het gaat niet altijd zonder slag of stoot. Ook niet zonder tranen. Maar in dit huis ben IK de baas en niet hij…
nu is het goed…
tuurlijk af en toe een grote, stoere waffel… maar dan fris ik zijn geheugen even op…
Dat geldt ook voor kriminaliteit. Als ik moet… geef ik mijn eigen kinderen aan en dat wÃƒÂ©ten ze… beiden… ze weten ook dat ik het doe omdat dat de enige manier is om ze te behoeden voor rottigheid. En ik heb nooit spijt gehad.
Ze kennen me en weten dat ik het uiteindelijk voor hÃƒÂ©n doe!
En gejatte fiets? Komt bij mij nÃƒÂet achter het huis!!! Ik geef ze aan als ze het zouden bedenken… spullen die van een vrachtauto zijn afgevallen??? Knal ik er UIT!!!!
En omdat ze weten dat ik dat soort uitspraken nakom, beginnen ze er maar liever niet aan.
Maar als de politie fout zit, want ook dat is eens gebeurd… dan ga ik ook dÃƒÂ¡ÃƒÂ¡r de tent op zijn kop zetten! Net zo goed…
En nu weten ze beiden wat MIJN angst is als zij ruzie maken en dan stoppen ze…. of eentje loopt weg! Ik kan dat niet aan, niet meer…
ik wÃƒÂl het ook niet meer aankunnen!
liefs en sterkte en…. WIJSHEID! Het moment dat hij jou een klap geeft, onderneem je actie… anders ben je verkocht! Laat het niet toe….
Ik denk dat wanneer mijn zoon dÃƒÂ¡t gedaan zou hebben… hij het niet zou kunnen navertellen en ook dÃƒÂ¡t weet ie dondersgoed!
Het is een goed joch…. maar een kop waar ie naar leeft! Harde werker, sterk rechtvaardigheidsgevoel, maar net als zijn pa… een stijve kop. En ik ben stapelgek op hem en op zijn zus…. ook als het etters zijn!
Janny
jolanda

03-09-2005 23:16

dank jullie wel voor de reacties.ik weet niet meer wat ik moet doen op t moment.ben inlichtingen op aan t vragen over internaten.maandag komt xonar weer en de huis arts gaat dus contact opnemen met jeugdzorg als binnen 1 week er niks gedaan word.jea janny daar ben ik dus jankend naartoe gegaan.en dat hielp.hij zei ook dat er eens wat MOET gebeuren en dat t zo niet verder kan.en wat mijn zoon betreft hij zal veel moeten doen wil ik dit allemaal vergeten.dat schoppen was de druppel.mijn dochter begint er echt onder te lijden.die moet ook constant huilen.ik praat veel met haar en gelukkig begrijpt ze alles wel.ook waar ik mee bezig ben.maar ook zij is bang dat t eens egt mis gaat.zij weet ook dat ik nu NIET meer voor mijn zoon aan de kant ga.ik heb m altijd gewaarschuwd van mij af te blijven.en dan kunnen ze zeggen negeren en omdraaien.nou sorry ik laat mij net schoppen.wat is t volgende.mij een hoek intrappen?mooi niet.ik ben niet sterk.hij is krachtiger als mij,maar dat laat ik dus egt niet toe.dit was gisteren de druppel.de emmer is nu over gelopen.ik hoop nu dat ze aan alle kanten zien hoe broodnodig we hulp nodig hebben en dat ze moeten opschieten.dat ze daar boven in den haag maar eens wat meer geld vrijmaken voor deze instanties.anders mogen hunnie voor 1 week eens onze kinderen lenen.kijken hoe snel t dan ging.dan merkten ze zelf eens in welk schuitje wij zitten.na nog geen dag brachten ze ons onze kids terug.maar nee.overal word geld aan besteed.behalve aan dingen die echt nodig zijn.daar word op bezuinigd.en moeten wij t ons maar opsoppen.sorry dat ik dit nu zo zeg,maar zo is t wel.ik ben echt pisnijdig.niet alleen op mijn zoon maar vooral op die bureaucratie.gisteren de hele nacht nix geslapen.alleen maar piekeren over wat er gebeurt is en wat er nog gaat gebeuren.ik wil m echt niet kwijt,maar zo wil ik ook niet meer verder.gelukkig begrijpen jullie mij.ik hou toch wel van m,en daarom wil ik de juiste beslissingen nemen.als alles nu eens wat opschoot wist ik misschien ook wat ik moest gaan doen.van de ene kant denk ik internaat,maar mijn andere kant zegt wacht af tot hij de testen heeft gehad.maar dan moet dat niet nog weken gaan durenik hoop echt dat de huisarts meer gedaan krijgt en dat ik geen voorbarige beslissingen hoef te nemen.want ondanks alles wil ik m toch niet kwijt.ik wil m alleen zo graag helpen.maar alleen gaat dat niet.maar ja nog even dan is t maandag en dan wwet ik hopelijk meer.mijn buurvrouw heeft mij een telefoon nr gegeven van een kinderpsych.kijken of die mij kan helpen.die heeft zij ook,want haar zoontje heeft ook ADHD en een autisme.met haar kan ik gelukkig ook praten.zij begrijpt ook hoe ik me voel.en kijk bellen kan ik altijd.nee heb ik ja kan ik krijgen.ik probeer nu alles.ik moet toch iets doen.

er is iets geknakt

jolanda

rowanna

edwin

Greet

Maddy

Marieke Pots

Janny

Astrid

Janny

jolanda