ik moet echt mn verhaal ff kwijt!
even heel in het kort: behalve adhd heb ik ook fibromyalgie (heeft volgens mij ook met elkaar te maken) en ik zit sinds oktober 2003 gedeeltelijk in de wao.
dit was destijds beoordeeld door een hele aardige, begripvolle keuringsarts bij het uwv. begin 2004 kwam ik in een enorme dip terecht, daar wil ik niet teveel over doorgaan, maar believe me, het ging heel slecht met me, ik was zo negatief dat ik alleen maar bezig was met hoe ik er niet meer hoefde te zijn.
ik heb me toen 100 % ziek gemeld en ben ook bij het uwv geweest, meerdere keren zelfs. iedere keer was er geen dossier en kwam er steeds weer een andere arts met een “nooddossier” aanzetten. uiteindelijk werd het zomer en moest ik herbeoordeeld worden ivm de wao. ik kwam bij een keuringsarts die het eens grondig wilde aanpakken. ze heeft me lichamelijk onderzocht (je kent het wel: bukken, buigen, strekken, hier voelen, daar kloppen… etc.) daarna hebben we het over mijn geestelijke gesteldheid gehad en daar bleek al dat zij vond dat adhd eigenlijk iets was wat niet bestond. oké, rustig doorademen en wachten op het oordeel. in haar hele keuringsrapport vond ik niets terug over mijn geestelijke gesteldheid, ondanks dat mijn psychiater haar uitgebreid had geïnformeerd en je zou toch denken dat die er voor heeft doorgeleerd en dat die uwv-arts had kunnen aannemen dat hij verstand van zaken heeft. ik heb bezwaar ingediend en dat is gegrond verklaard. er werd door de bezwaarcommissie gezegd dat de bevindingen van die arts niet zorgvuldig en volledig waren en dat zij het hele hoofdstuk adhd had overgeslagen, ik zou binnen 3 weken iets moeten horen, de keuring moest overnieuw. dit was 17 november 2004. ik hoorde natuurlijk niks en ben na 2 maanden zelf gaan bellen. ik zou een afspraak krijgen en tot mijn verbazing kreeg ik inderdaad een afspraak maar….. met dezelfde arts. heel typisch, maar goed, ik zou wel zien. deze afspraak is twee keer door het uwv verzet en toen ik uiteindelijk onderweg was naar mijn afspraak en mn voicemail afluisterde stond haar secretaresse op mijn voicemail met het bericht dat ik toch niet hoefde te komen (?), de arts hoefde mij toch niet te zien of te spreken. heel vreemd en ik heb gelijk gebeld en gezegd dat ik dat heel erg vreemd vond, maar goed, ik zou haar de kans geven eerst met een nieuw oordeel te komen. inmiddels zijn er 9 maanden voorbij. in de tussentijd heb ik zelf een aantal keren gebeld, mijn huidige werkgever heeft een aantal keren gebeld, niets niets niets tot gisteren…. 9 maanden nadat ik bericht kreeg van de commissie van beroep en bezwaar kreeg ik een telefoontje van het secretariaat met de mededeling dat er een brief onderweg is en ja, de arts had niets toe te voegen aan haar eerdere bevindingen. toen viel mn mond natuurlijk wel ff open! dus deze arts heeft 9 hele maanden nodig gehad om na te denken over mij en is toen zonder mij ook maar weer gezien of gesproken te hebben tot de conclusie gekomen dat ze niets heeft toe te voegen. gelukkig ga ik straks naar mijn psychiater, want de stopjes sloegen (bijna) even helemaal door. ik vind deze manier van werken zooooo onbegrijpelijk. is er iemand van jullie die het wel begrijpt?
moest het echt ff kwijt jongens, ik zou liever helemaal totaal niets met dat hele uwv te maken willen hebben, maar zit in die molen en ik wens het eigenlijk niemand toe.
jullie begrijpen natuurlijk dat ik tegen deze beslissing opnieuw bezwaar zal maken, als is het alleen maar omdat ik wil dat er naar me wordt geluisterd!