DAG

esther

12-08-2005 20:56

De oudste loopt al drie dagen te hyperen. “Gaan we al? Gaan we al? Zijn er ook andere kinderen?” De middelste klaagt en huilt alleen maar. “Ik lust geen duitse broodjes. Ik lust ze echt niet. Ik wil er niet heen. Waarom moeten we nou altijd weg”. De jongste pikt de vakantie-stress op en doet continu “WAAAAAAAAA”, dat is óf een leeuw, óf zijn zus/broer, daar ben ik nog niet achter.
Manlief al tien keer betrapt op zijn favoriete vakantie-uitspraken die uit de diepe binnenlanden van Mars komen: “We nemen maar één koffer mee. Wat we vergeten hebben, kopen we daar wel.” Ik kan hem wel schieten.
Alle opa's en oma's zijn langsgekomen, na mijn uitdrukkelijke instructies dat NIET te doen. Zelfs de schilder luisterde niet.“Van mij hebben jullie geen last, hoor, ik ben de hele dag buiten”. Ja, en toen regende het en ging hij binnen schuren.
Het is nu bijna negen uur. Kinderen slapen, schilder verboden morgen vóór tienen terug te komen, de laatste grootouders de deur uit gezet, de wasmachine en droger maken overuren en de stofzuiger kijkt me smekend aan.
Op vakantie gaan, dat went nooit. Hoe zou dat gaan in niet-ADHD-gezinnen?
Dag allemaal.
petra

12-08-2005 21:18

Veel plezier,hier begint maandag de scholen weer.
Groetjes Petra
Marieke Pots

12-08-2005 21:31

Nou ik denk precies hetzelfde. Ik heb weliswaar een ADHD gezin, maar volgens mij is er overal stress zo pal voor de vakantie. Het beste is, naar eigen ervaring, om alleen met je gezin de dag van te voren door te brengen. Wij hebben ook eens schoonma-lief de dag voor de vakantie op bezoek gehad. Ik was druk doende de laatste dingen te regelen, mijn man ook en dat mens liep de hele dag te zeuren dat er niet voor haar werd gezorgd. “De innerlijke mens moet ook verzorgd worden”, riep ze steeds. Alsof ze polio heeft en niet kan nadeken. Natuurlijk eten we op zo'n dag. Maar het is geen hotel! Wat mijn man altijd doet als we op vakantie gaan, is voor zichzelf precies voor elke dag 1 onderbroek en 1 paar sokken meenemen. Zelfs de t-shirts telt hij uit. Kan ik hem wel wat doen. Elk jaar weer pest ik hem ermee. En het leukste is als we met een vliegtuig gaan. Hij is voor het instappen heel erg nerveus. Dan moet je hem echt kalmeren. Hij is niet bang voor vliegen ofzo, maar een beetje onbestemde angst. Als hij eenmaal ingestapt is gaat hij direct bij het raampje zitten (hij wil altijd bij het raampje zitten), doet zijn schoenen uit (zet-ie onder de stoel voor zich), gespt zijn riem dicht en slaat zijn armen over elkaar voor zijn borst. En dan blijft hij zo zitten tot het vliegtuig in de lucht is en je de mededeling krijgt dat de riemen weer los kunnen.En dan zal je denken dat mijn man bejaard is he, nee hoor, de eerste keer toen hij dat deed was-ie pas 37 en hij wordt deze maand pas 42.
Ik wens heel veel plezier in de vakantie, hopenlijk in een oord met meer zonneschijn dan in Nederland en anders bij regen: krijg je krullen van!
Marieke
desiree

12-08-2005 21:42

Hoi esther,
ik durf jou niet tevertellen hoe het zou gaan in “niet adhd gezinnen”
Om mij heen gaan diverse mensen met de auto op vakentie en kids..zonder problemen.
deze zomer hebben wij besloten om niet op vakantie te gaan. maar dagjes weg.
een grote ramp,ik doe het nooit meer.Vandaag was onze laaste vakantiedag( van mijn man en zoon).Mijn man had 4 weken onbetaald verlof(hele jaar voor gespaard)
Wat ik wel zou willen ? Ikzou het niet weten.
vorig jaar hebben wij een vliegreis gemaakt. een paar uur voor vertrek kon er nog een dockter langs komen om te kijken of het met adhd/gilles de la tourette te maken heeft of niet. Hij lag kronklend 2 uur lang over de grond Zelfs de dockter twijfelde , terwijl deze onze zoon heel goed kent.Uiteindelijk zijn wij volgens planning met het vliegtuig op vakantie gegeaan. Hij had 4 dagen nodig om bij tekomen………..En toen de voorbereiding op de terug reis………
Volgend jaar wil ik alles anders doen …maar hoe ik weet het echt niet….
Misschien knijpmik er zelf wel een weekend tussen uit! Of is dat te echoistich????
Vakantie voor adhdÃƒÂ©rs is een ramp, maar ook voor de omgeving…
liefs desiree
Greet

12-08-2005 21:59

hetzelfde als in adhd-gezinnen, vermoed ik : kinderen zijn kinderen of ze nu adhd hebben of niet, op reis gaan blijft altijd spannend…
Het ergste vond ik nog die voortdurende ‘zijn we er al????’ in de auto en het voortdurende gezeur van ‘jij komt op mijn helft’!
Ik hoor m'n man nog steeds vragen ‘begrijpen jullie nu waarom wij niet naar Spanje rijden met jullie?’
Vandaar dat we lange reizen uitgesteld hebben tot de oudste 11 was en altijd ‘s nachts reden. De volgende ochtend was het dan wel een voortdurend ruziegemaak over ’wie het MINST geslapen had'
Ach, nu zijn ze bijna 21 en bijna 17 en de oudste gaat al een paar jaar niet meer mee op reis wegens bivak bij de scouts (wat nog steeds erg spannend is de avond ervoor trouwens) of gaat alleen (slaagde er een paar jaar geleden zelfs in zijn vliegtuig te missen….. mochten wij de boel van thuis uit regelen, tssssssssss maar ja, je hebt adhd of niet, hÃƒÂ¨ )en de jongste hebben we voor het eerst deze vakantie ‘alleen’ gelaten, al was het maar voor een paar dagen en was zij het die op haar oudere broer ‘paste’ en niet omgekeerd.
Da's dus weer een periode uit ons leven die afgesloten is… alhoewel ik er niet rouwig om ben als ik die ouders met hun jengelende kroost over straat zie zeulen, haha en dan denk ik ‘geef mijn portie maar aan Fikkie’.
En mijn man? Die zeurt nog steeds over die ene koffer die maar meegaat en die trouwens elk jaar kleiner en kleiner wordt… SNIK
Groetjes, Greet

DAG

esther

petra

Marieke Pots

desiree

Greet