Hoi ,
Zoonlief en ondergetekende zitten met een waarderende blik gisteren te kijken hoe manlief een schutting timmert , vakkundig word elk plankje uitgemeten of het waterpas zit , hij geniet van onze tevreden blikken en zegt tja ik ben instrumenten maker en moet wetewn hoe het werkt .
Ik grinnik , want ik voel de schuine blik wel , ik ben namelijk een rouwdouwer van het ergste soort , denken is er niet bij gewoon doen , waterpas snap ik helemaal niets van.
Ik kijk wel veel af , zoals ik ook twee jaar terug deed toen ik een decoupeerzaag kocht , hoe de handige verkoper even lief het zaagje er in zetten .
Manlief heeft dat nog niet helemaal begrepen en ik broed daar ook nog ff op
Vraagt manlief aan zoonlief zaag jij morgen even al die planken kort , okee antwoord zoonlief positief , maar wel met de decoupeerzaag en niet zoals jij met de handzaag .
Tuurlijk antwoord manlief mama legt het wel uit van het zaagje hoopvol , ik grinnik nog steeds .
24 uur later ligt netjes alles opgestapeld en gebundeld , de rouwdouwer negeerde alle lichamelijke gebreken , heeft een krukje buiten gezet en is gaan zagen , jawel met de decoupeerzaag .
Zoonlief heeft zich nog niet gemeld , kent zijn opvoeders beter dan ons lief is , het zaagje is nog heel .
mijn benen zijn verbrand , maar ach wat maakt het uit , die rouwdouwer komt er wel , gr B