puber

ria

09-07-2005 22:21

Hallo, ik ben nieuw hier, maar heb meteen even een vraagje. Mijn zoon is ADHDer en is nu 17 jaar. We weten dat hij ADHD heeft vanaf zijn 9de. Hij is niet aan de medicijnen (mag niet van de psych ivm vroegere tics), wel zit hij aan de homeopatische medicijnen, wat hem écht helpt.
Ondanks héél veel problemen hebben we het thuis nog altijd kunnen redden, maar nu weet ik het even niet meer. Misschien heeft één van jullie een puber (gehad) en weet raad met mijn probleem.
Sinds een tijdje (2 jaar) weet ik dat hij af en toe blowed (waar ik het natuurlijk niet mee eens ben, dus vind ik die troep dan is het hier weer feest). Dat blowen is nu uit de hand gelopen. Ik miste op een gegeven moment (nu al voor de 2de keer) geld uit mijn porte-monnaie, wat blijkt voor de wiet. Ik heb hem nu een ultimatum gesteld. Stoppen met die troep, voorlopig op tijd thuis (als hij uitgaat) en pas als hij heeft bewezen dat hij is gestopt (geen kringen meer onder zijn ogen) mag hij later thuiskomen.
Vandaag heeft hij thuis allerlei klussen moeten opknappen om zogezegd het gestolen geld terug te verdienen. Hij doet dat dan wel, maar vraag niet hoe en met wat voor gezicht.
Nu komt het……………..hij geeft míj de schuld voor alle dingen die thuis gebeuren omdat ík al die regeltjes stel. Bijv. van míj moet hij altijd veel te vroeg thuis zijn (half 3), hij mag niet blowen, hij moet meer zijn best doen op school (waar we hem overigens altijd mee helpen), enz.
Ik heb hem gezegd dat ík me ook aan regeltjes moet houden, bijv. híj verwacht toch dat hij steeds schone kleren in de kast heeft hangen, hij verwacht toch iedere avond dat ik het eten heb klaargemaakt, enz.
Een heel lang gesprek met hem gehad dat alles te maken heeft met zíjn gedrag, dat hij niet altijd anderen de schuld moet geven als hem iets gebeurt, enz. Toch leert hij hier niet van. Vanmiddag heb ik hem de deur gewezen toen hij met míjn spullen begon te gooien (hoeveel geld moet ik nog uitgeven om alles heel te hebben in huis). Vanavond geen woord erover, geen sorry mama, niets. Ik weet gewoon nu even niet meer hoe ik verder moet met hem. ik ben in staat om hem voorgoed de deur te wijzen. Maar dan? Hij moet zijn school nog afmaken en …. voel me nu zo machteloos.
Bernadette.

09-07-2005 23:32

,
Hoi Ria ,.
Je opent de topic al goed een blowende puber , ……
Ik denk wel dat je op de juiste weg bezig bent , feitelijk zeg je nu tegen hem dat hij jou vertrouwen weer moet terug vinden , door en klussen te doen .
Natuurlijk doet hij dat niet met een stralende smile op zijn gezicht , maar waar het om gaat is dat hij het doet !!!!!!!!!!!!!! .
Hij weet en beseft wel degelijk dat jij degene bent die hem de eindrekening presenteerd , dat zelfde zou je ook moeten gaan doen met de spullen die hij vernield .
Laat hem merken dat dit niet te tolereren valt en dat het absoluut niet meer voor moet komen , zet er sanctie,s tegenover .
De woede en onmacht overheerst in je momenteel , ook hij zal eerst ff moeten afkoelen .
Ga een dezer dagen een gesprek met hem aan opnieuw , stel duidelijk je eissen en probeer rationeel te blijven hoe een pijn het ook doet , wanneer hij je emotioneel probeert te brken wat pubers nu eenmaal doen , heeft hij weer macht ,
sterkte met alles , gr Bernadette moeder van twee pubers , een bijna 17
Greet

09-07-2005 23:48

Seen that, been there…
Ook mijn zoon kreeg vertoonde hetzelfde gedrag toen hij 17 was, alleen wisten we toen nog niet met zekerheid dat hij adhd had… toen dit gedrag de kop opstak, was ik meteen vastbesloten om mijn jarenlang vermoeden dat steeds door iedereen tegengesproken was, tot op de bodem uit te spitten en inderdaad…. adhd ten voeten uit!
Wij maakten hier net hetzelfde mee, alleen was het dan niet geld stelen om wiet te kopen maar om z'n schulden op cafÃƒÂ© te kunnen betalen.
Ook wij deden net zoals jullie nu : alles door klusjes in huis te doen terug laten betalen! En verder : zeggen dat je WEET dat hij geld gepikt heeft ook al ontkent hij het in alle toonaarden!!!!
Ik weet het : het doet pijn… met je portemonnee onder de arm naar bed want vertrouwen ben je in een vingerknip kwijt en het duurt jaaaaaaaren voor het terug gewonnen wordt…
Ik kan je, 4 jaar later, verzekeren : het komt goed! Volhouden zoals jullie nu bezig zijn, al is het steeds de schuld van jullie en NIET van hem…
Ik moet je eerlijk vertellen dat Rilatine en later Concerta bij ons hierbij een echt hulpmiddel bleken… zonder dat hadden we het niet gered, denk ik.. maar dat is een persoonlijke leuze die ieder voor zich moet maken…
Vergeet ook niet dat blowen vaak hetzelfde effect heeft als Rilatine dus …. al keur ik het dan ook helemaal niet goed!
Dat blowen maakten wij ook mee, zij het een tweetal jaren later.
Gelukkig heeft hij nu ingezien dat dat ook niet het van het is!
Ik denk dat jullie echt goed bezig zijn, hoor! Alleszins, dat is onze ervaring al vergeet ik nooit de radeloosheid en machteloosheid die je op zulke momenten voelt…
Sterkte, Greet
PS Vergeet niet dat wij hier op het pb er steeds voor je zijn als de nood het hoogst is… En wat dat aan de deur zetten betreft…. die onzichtbare navelstreng is sterker dan je zelf vermoedt…. NU heeft hij jullie het hardst nodig, al zou je er met plezier gehakt van maken… Puberteit is een vreselijke periode, ZEKER als je adhd hebt!
En jongens komen nu eenmaal later in de puberteit dan meisjes…. en adhd-ers lopen dan nog eens een paar jaar achter op hun leeftijdsgenoten. Nog even volhouden, hoe moeilijk het ook is en je optrekken aan de zeldzame mooie momenten die er ongetwijfeld ook heel af en toe zijn.
Greet

09-07-2005 23:57

hÃƒÂ¨hÃƒÂ¨…. twee ‘ervaringsdeskundige moeders’ met dezelfde mening!
Dan zal er wel iets van kloppen, niet???
En Ria, ook ik ben moeder van 2 pubers : een ‘grote’ zoon van bijna 21die denkt dat hij puber ÃƒÂ f is …. en een ‘kleine’ dochter van bijna 17 die haar broer al lang voorbij gestoken is wat die puberteit betreft, dus : welkom in de club!
Greet
ria

10-07-2005 01:36

Hallo Bernadette en Greet,
Bedankt voor jullie reactie. Inderdaad denk ik (te weten) dat ik op de juiste manier bezig ben, zoals ik al zolang met hem bezig ben (ik weet trouwens door hem dat ik ook ADHD heb, dan wel vele trekjes daarvan, daardoor voel ik hem wel heel goed aan).
Die navelstreng vind ik een hele goeie. Aan de ene kant denk ik (sorry voor de bewoording) rot op mijn huis uit! Ik heb geen zin om mijn porte-monnaie steeds na te tellen voor ik de deur uit ga ÃƒÂ³f mijn porte-mannaie steeds mee te nemen. Alles kun je van ons krijgen (zowel enorm veel aandacht voor alles wat er in je afspeelt dan wel materialistisch). Maar aan de andere kant denk ik, het kind zit op dit moment, om wat voor reden ook, niet lekker in zijn vel. Ik moet hem helpen.
En ja, dat praten, dat doe ik vaak met hem. Dan laat ik hem merken (en zeg dat ook letterlijk), dat ik er voor hem ben, dat ik van hem houd, maar momenteel heb ik het gevoel dat hij zich vreselijk afzet tegen mij. Dat doet inderdaad pijn. Je wilt hem zo bijstaan, maar dan verwacht je dus ook weer niet dat hij van je steelt (noem het maar zoals het is). Die tweestrijd waar ik nu mee leef, krijg ik letterlijk behoorlijke hoofdpijn van. Het maakt het er allemaal niet gezelliger op. Zelfs mijn andere zoon zei al dat hij al die ruzies van de laatste tijd niet leuk vindt. Ook daar moet je naar luisteren.
OkÃƒÂ©, nogmaals bedankt voor jullie reactie, we gaan door zoals we bezig zijn, zo te lezen is dat toch de juiste manier. Morgen of overmorgen zullen we weer een goed gesprek hebben en hopen op beter.
Groetjes Ria.
jolanda

10-07-2005 08:42

ik herken dit maar weet er geen oplossing voor.het verschil is dat mijn zoon 13,5 is en niet blowt.de rest komt overeen uit.geld stelen,veel kapot maken en mij overal de schuld van geven.ook ik weet t nie meer.ben nu bezig met jeugdzorg omdat ADHD nog niet ,,officieel,, is vastgesteld.maar ondertussen is t hier thuis een hel.soms haat ik mijn zoon maar ik hou ook van hem.ik weet niet wat ik hier nog mee moet.
ria

10-07-2005 11:00

Ja, dat is zo herkenbaar, die haat liefde verhouding. Boven alles houd je natuurlijk van hem, waarom ben je anders zo met hem bezig, maar aan de andere kant denk ik wel eens, was hij maar vast het huis uit. Vreselijke gedachte vind ik dat.
Wat betreft het kapotmaken, letterlijk alles gaat kapot ÃƒÂ³f raakt hij kwijt. Het vervelende is dat je hem niet kan laten betalen wat hij kapot maakt want dat geld hebben ze gewoon niet. Nu langzaam aan gaat dat trouwens een ietsje beter, een ietsje maar hoor.
Wat mij nog altijd op de been heeft gehouden is het feit dat hij zijn hart op de goede plek heeft. Maar alles erom heen maakt het zo moeilijk. Ook anderen die niet een ADHDer hebben snappen er helemaal niets van. Je kunt dan ook (behalve hier misschien) je verhaal niet kwijt.
Ik bedenk me net wat volgens mij een reden kan zijn van dat (in zijn ogen) stoere gedrag, is het er toch “bij willen horen”. Hij gaat er enorm prat op dat hij zoveel vrienden heeft. Volgens mij is dat gewoon een reactie op vroeger, een reactie op de tijd van de basisschool waar hij op zat. Daar kreeg hij van iedereen altijd op zijn kop. Dat op zijn kop krijgen ging beter op de middelbare school, al ben ik al menig keer door de school gebeld en langs geweest. Nu nog ÃƒÂ©ÃƒÂ©n jaartje, dan heeft hij hopenlijk zijn diploma behaald en kan ik hem loslaten.
Ria
maggie

10-07-2005 12:50

tja ik vind je nog al streng. ik zou dan ook dwars gezeten hebben en tegenwoordig blowt de halve wereldbevolking tja mijn ma heeft gewoon mee gedaan om te weten wat het is en er over mee te kunnen praten.
soms denk ik moeders doe die oogkleppen af en wees eens niet zo pedagogisch en probeer verder te kijken. tja en half 3 thuis als je 17 bent kom op zeg dan begint het pas! tegenwoordig! het is geven en nemen ook voor de ouders
sorry wordt soms een btj opstandig !
groetjes maggie
jolanda

10-07-2005 16:46

sorry maggie ben t niet met jou eens.we spreken mekaar wel als je ook eens kinderen hebt en voor t zelfde probleem komt te staan.ik hoop t voor je van niet want soms ga je door een hel met een puberende ADHDer.ik ben nie oud maar er gelden regels.en blowen,snap mie dat je ma er aan mee doet of deed.ik ben best modern en ken veel hebben maar geen drugs.absoluut nie.vind t al erg zat dat mijn zoon rookt want zelf da doe ik nie.maar je komt jezelf nog wel eens tegen.en dan denk je nog eens aan ons trug maggie schreef:
>
> tja ik vind je nog al streng. ik zou dan ook dwars gezeten
> hebben en tegenwoordig blowt de halve wereldbevolking tja
> mijn ma heeft gewoon mee gedaan om te weten wat het is en er
> over mee te kunnen praten.
> soms denk ik moeders doe die oogkleppen af en wees eens niet
> zo pedagogisch en probeer verder te kijken. tja en half 3
> thuis als je 17 bent kom op zeg dan begint het pas!
> tegenwoordig! het is geven en nemen ook voor de ouders
> sorry wordt soms een btj opstandig !
> groetjes maggie
jolanda

10-07-2005 17:01

hoi ria
ja sommige snappen er ook nie de balle van.ik ben pas nieuw op deze site maar ik herken hier zo veel en nu heb ik niet meer t gevoel da ik de enigste ben en dat alles aan mij ligt.mijn zoon doet ook altijd stoer.zoekt veel ruzie en denkt da hij veel vrienden heeft,maar als t er op an komt staat hij er alleen voor.harde les maar soms nodig.en wat dat kapot maken betreft ken je m inderdaad niet laten betalen.daarreikt zijn zakgeld niet voor.maar ik koop dus ook geen nieuwe spullen of t moeten de mijne zijn die hij sloopte.ook ik heb soms t gevoel van wqs hij maar zo ver dat hij de deur uit kon.op zijn eigen wonen.dan komt er eindelijk rust,want ik ben totaal op.ken er nie meer tegen.het is net een muur waar je tegen praat.en niemand begrijpt je.gelukkig heb ik n buurvrouw die t wel begrijpt want zij zit met t zelfde probleem.alleen haar zoontje is 5 en voorlopig uit huis geplaatst.zij snapt t ook als je zegt ik wil eens rust.het klinkt cru maar soms is hij zo erg dat ik denk als ze me nu komen vertellen dat hij dood is heb ik rust.ik schrik daar best van want van de andere kant wil ik m nie kwijt.maar zoals t nu is gaat t naar mij gevoel nie lang meer.ik ben 36 jaar en voel me soms net 80.totaal op.en dan zijn er nog mensen die durven te zeggen laat jij je door je kind op je kop zitten.ik wil wel eens een week met ze ruilen.ik heb gelukkig nog 1 dochter die heel rustig is.dat is mijn steun en toeverlaat.en haar vriend ook.soms heeft hij ook goede momenten maar vaak genoeg krijg ik alles over mij heen.hij mag nix van mij.krijgt nix,en hij scheld me voor alles en nog wat uit(gewoon te grof om op te noemen)als t aan hem ligt wil hij tot middernacht op straat rondhangen.als ik zeg om half 10 binnen begint de zeik al.snapt hij dan nie dat hij pas 13,5 is.ik wou af en toe wel eens dat ik kon toveren

puber

ria

Bernadette.

Greet

Greet

ria

jolanda

ria

maggie

jolanda

jolanda