Ja Rowanna,
ik denk dat velen onder ons vaak hetzelfde gevoel hebben… het is alleen zo moeilijk om toe te geven als het om je eigen kind gaat.
Ik weet wèl zeker dat het niks te maken heeft met graag zien hoor als dat je gerust kan stellen.
Ook mij bekruipt de ergernis vaak als ik zoonlief de trap af hoor donderen als hij uit z'n bed komt en in het weekend laten we hem dikwijls een gat in de dag slapen ( kwestie van rust te hebben).
Wel weet ik sinds gisteren en eergisteren nu zeker dat ik reageer op zijn GEDRAG en NIET op zijn persoon en da's een hele geruststelling. Ik zal je vertellen waarom : mijn dochter (géén adhd) heeft hier vrijdagavond en zaterdagmorgen de PUBER uitgehangen met een grote mond die je niet voor mogelijk houdt! Normaal gezien is ze de redelijkheid zelve en moeten we niet veel ‘ingrijpen’. Deze keer ging ze zo over de schreef dat IK echt begon te flippen.
Het was net alsof ik tegen mijn zoon bezig was als die nog maar eens weigert iets te begrijpen. En dat deed me eigenlijk deugd, al was ik er niet goed van.
Nu weet ik zeker dat mijn reactie op… met gedrag en NIET met de persoon te maken heeft. Ook mijn zoon hoorde ons bezig en was héél stilletjes maar ik las in zijn ogen dat ook hij snapte dat er, als het om opvoeding en onredelijk gedrag gaat, geen enkel verschil is tussen hem en zijn zus… al is HIJ het natuurlijk wel die deze reacties het meest uitlokt (waarschijnlijk onbewust maar dat maakt het er niet makkelijker op : ook ouders zijn ‘gewoon’ maar mensen en ‘te veel is trop’, sprak een bekende Belgische politicus ooit) en ik weet dat het bij z'n zus slechts sporadisch gebeurt en overgaat terwijl er bij hem maar geen einde aan lijkt te komen dus… we blijven opvoeden, hè.
En adhd op of af… hij is nu 20 en moet leren meedraaien in een maatschappij die zo'n gedrag niet tolereert (al merk ik momenteel buitenshuis weinig commentaar op zijn gedrag terwijl dat ooit heel anders was 
)
Ik denk dus dat hij niet geholpen is met een ‘ach, je kan er niks aan doen’ reactie.
Hij màg en moèt zien wat hij uitlokt en hoe'n pijn het doet, zeker op zijn leeftijd!
Ach meisje, kinderen opvoeden is het moeilijkste wat er is en net dààr heb je dan geen diploma voor nodig ! Om nog maar te zwijgen over extreem moeilijke kinderen opvoeden…
Ik zou zeggen, zoals ik al vaak gedaan heb : welkom in de club van de superouders 
Sterkte, Greet
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
