luisterend naar het nummer van sting, ‘fragile’ , las ik je stukje…
ik ben echt helemaal ontroerd en vind het erg moedig dat je dit allemaal schrijft.
ik heb ook weleens meegemaakt dat de doktoren mij een diagnose gesteld hebben(lichamelijk) wat na vier jaar helemaal niet waar bleek te zijn.
ik weet hoe rot dit is, want je hebt je kansen gemist die je wou door de verkeerde diagnose.
je leeft je leven ineens anders dan dat je toen eigenlijk wou.
sommigen beweren dat het mijn adhd is, dat ik botten brak doordat ik te impulsief was met het turnen…eerst doen dan denken…deels waar, maar ik heb daardoor wel de cariëre gemist die ik eigenlijk wou….en pas sinds dit jaar is mij bevestigd dat ik dat ook best had kunnen doen…tja…je kan niet ineens veranderen daarin.
geen geld daarvoor, geen zin in nog een keer 4 jarig opleiding….
met de dingen die je nu hebt en die je gelukkig maken moet je het beste eruit halen!
ik hoop dat jij(ondanks het verlies van je baan en bedrijf)ook dingen in je leven hebt die het waard zijn om voor te gaan en verder te gaan met wat je wil…
liefs Hilde