hoe doen jullie het?

  • cora

    Hoi allemaal

    Ben ik weer, we hebben dus dri ejongesn waarvan de middelste niet tegen prikkels kan superactief is en niet tegen eranderingen kan hij praat erg hard en vergeet alles ook i shij erg gaotishe en kan niet met andere kinderen omgaan, in ander mailtje ha dik al gezegt dat we al met onderzoeken bezig zijn. Maar zijn breors lijden er ook onder wat niet de bedoeling is. Ben de hulpverlenig zat ze zitten maar te vroeten in je verleden, soms zit ik met mijn handen in het haar.

    Hij is superlief.

    groetjes cora

  • mas

    Hoi cora, het is ook bij ons vervelend dat de oudste zoon, onze jongere kids zo beinvloed met zijn gedrag.

    Wij hebben een pgb aangevraagd en gekregen, daar kopen we begeleiding van in. Dan komt er een gespecialiseerde ‘oppas/begeleidster’ en dan gaan wij als ouders even stoom afblazen. Ook komt er iemand om speciaal met de oudste bezig te zijn, of zij houdt zich bezig met de kleintjes, en dan kan ik de oudste begeleiden. In principe is alle vorm van hulp denkbaar met een pgb, ideale oplossing vind ik het.

    Het is gewoon een feit dat ieder zusje of broertje van een ‘gehandicapt’ kind, daar rekening me moet houden, in feite zij zij ook een beetje ‘gehandicapt’. Of het nu gaat om een lichamelijke handicap of om een psychische aandoening enz. De broertjes en zusjes van deze kids heten ‘brusjes’, en tegenwoordig wordt het goed erkent wat zij moeten doormaken, er zijn lotgenotenuitjes voor deze kids enz.enz.

    Het blijft moeilijk, en de hulpverlening die in je verleden zit te vroeten moet je eruit gooien. Het is makkelijk om gedrag van en kind te gooien op een scheiding of verhuizing en weet ik wat nog meer. Maar als jij als ouder wéét dat het gedrag van je kind altijd al anders is geweest, en dat het verleden daar niet de oorzaak van kan zijn, dan moet je wegsturen.

    Wij hebben met een psychologe te maken gehad die ook maar bleef vroeten in ons verleden. Na het intakegesprek met haar had zij besloten dat al de problemen omtrent onze oudste zoon te maken had met het feit dat hij zijn biologische verwekker niet kent. Uiteindelijk ben ik gestopt met haar, en dat had ik eerder moeten doen, ze heeft meer kapot gemaakt dan nodig was, onze zoon werd met zaken geconfronteerd waar hij helemaal niet over nadacht of mee zat. Zij duwde het probleem eigenlijk in zijn strot, hij wilde ook niet meer naar haar toe. Nou, dat was natuurlijk weer voor haar een bevestiging dat het probleem toch bij die bio-verwekker zat!

    Afijn, lang verhaal, hoop ergenig, blij dat ik ervan af ben.

    vertrouw op je moedergevoelens, verzamelen zelf veel info bij elkaar, lees over pdd-nos en adhd, hechtingsstooris enz.enz.Dan kun je zelf ook al een hoop uitsluiten, en door je kennis is het weer makkelijker voor een psychiater om een diagnose te stellen.

    sterkte en groete van mas

  • cora

    Hoi mas

    bedankt voor je reakiet dat heeft mij toe besluiten om met die psygeloge die in ons verleden zit te vroeten ermee te kappen.

    Mijn kind is erg lief en zit duidelijk vanaf zijn geboorte niet lekker in zijn vel eerst gaat j eaan je zelf twijffllen of we niet iets verkeerdt doen maa rheb drie kinderen en die zijn niet zo. Wat mijn middlest emankeert weet nog niemand ze zeggen dat het allemaal wel meevalt maar ze maken hem dus niet mee als hij thuis is of als we weg zijn, wilniet graag da thij wat heeft maar mijn gevoelens zeggen gewoon dat er iets nie tklopt de school werkt ook niet mee helaas. Zijn broers kunnen er vaak niet tegen di estomme stefan dat is gewoon zielig hij heeft geen vrienden noem maar op,

    De enigste di eons wel serieus neetm dat zal je wel niet vaak horen is het consultatie bur ook al is hij bijna zeven daar kunnen we altijd terecht.

    Hoeveel kinderen heb jij?

    gr cora

  • Bernadette

    Hoi Cora ,

    Je zou ook consequent aan de behandelend psycholoog kunnen zeggen dat je voor je kind komt , telkens als zij /hij er over begint .

    Jij bepaald zelf de grens en niemand anders , maak het bespreekbaar en zeg gewoon dat het voo beide partijen teveel tijd en energie kost om daar over te beginnen .

    Je komt immers voor je kind en kinderen , niet om een analyse over het waarom .

    Die psych zit er voor jou om jou te helpen en het mag niet zo zijn dat jij het gevoel krijgt dat jij door jou aanwezigheid haar/hem werkverschaffing geeft .

    Kost wat energie om dat duidelijk te maken maar geen hulp , is ook niet een optie , wens je sterkte gr B

  • mas

    Hoi det, in mijn geval was dat zo simpel niet. Mevrouw de psychologe hield voet bij stuk, ondanks de inmiddels diagnose adhd/odd van de psychiater, ondanks school en wij als ouders. En dan trek je aan het kortste eind, helaas….

    Wij hebben op een gegeven moment zelfs gezegd dat zij niet meer over het verleden moest beginnen, dat mijn zoon dat niet wilde, en als hij er wel over wilde praten hij dat wel zou doen. Maar nee, zelfs aan die afspraak hield zij zich net. Net zoals het feit dat mijn man als vader gezien wordt door ons allemaal, mijn zoon noemt hem ook gewoon papa, maar mevrouw de psychologe bleef hem maar stiefvader noemen, heel verwarrend voor een kind van 9 jaar.

    Hij stond al jaren op de wachtlijst voor therapie bij een ander, maar zij verwees hem niet door, liet hem op die wachtlijst staan!

    Afijn, het is altijd het proberen waard, maar een psychologe die dwarsligt en het beter denkt te weten…..balen gewoon.

    Zij wist zelfs niet wat een PGB was, en toen ik haar dat destijds vertelde geloofde ze daar niet in!

    Ach, kan er een boek over vertellen.

    groetje van mas:)

  • mas

    Hoi cora, wij hebben 3 kinderen, de oudste van 13 heeft adhd/odd en ikzelf heb ook adhd. De middelste is ook een jongen, hij is 5 en heeft vermoedelijk ook adhd, maar we wachten even af hoe hij zich ontplooit op school, de jongste is een dochter, zij is 4 jaar en zit net op school.

    Heel vervelend als de broers hem pesten, dat is zeker iets om voor te waken. Er zijn best goede hulpverleners, dus gooi niet gelijk de handoek in de ring. Misschien kun je een ander zoeken via ggz of via de huisarts.

    sterkte van mas;):)

  • Bernadette

    Hoi Mas ,

    Natuurlijk is het niet makkelijk , zeker als jij erop blijft hameren dat je er niet over wilt praten .

    Dan denken de beroepsmensen , ojee da,s interesant daar willen we meer over weten en dat begint het gewroet dan prikken ze zo door je kwetsbaarheid heen .

    Ook ik heb het gezegd verleden daar wil ik niet over praten , zij antwoorde ik kan niet beloven daar in de toekomst niet op terug te komen .

    Wat ik mij soms hardop afvraag is waarom wij ons zo beschermen tegen die gasten .

    Het is natuurlijk schandalig wat die vrouw bij jou geflikt had en prijzenswaardig dat je rustig bleef , ik had manlief en kind met een smoesje voor even ijsje de deur uitgestuurd en haar wat praktijklessen bezorgd .`.

    Een vervelende karakter eigenschap van mij meteen er tegenin en iemand monddood maken , noemen ze dat ik verbaal sterk ben , grrrrr sterkte B

  • cora

    ja volgende week moeten weer en mijn man gaat dit keer mee en we gaan di tkeer duidelijk zeggen hoe we erover denk, bedankt.

    gr cora

  • cora

    Hoi

    Dus bij jou twee met adhd en jezelf dus je weet als de beste hoe de kinderen zich voelen. Stefan wordt dus zeven en erg lief maar zo aanwezig maar er is no gniks vastgesteld.

    En we gaan volgende week er naar toe en we maken duidelijk dat er nu eens naa rdat kind gekeken moet worden en niet naar ons, omda tmijnman een burnout heef tgehad krijgt dat de schuld en omdat ik in het ziekenhuis heb gelegen nou ja zeg tuurlijk is dat niks voor een kind, maar ervoo rwas er du sgewoon niks aan de hand.

    En et pesten is zoooooooo zielig nu maakt hij het er negen van de tien keer zelf naar maar dan no gvolgens mij doet hij het onbewust hij komt ook regelmatig uit school ik heb hellemaal geen vriendjes zo zielig is dat.

    gr cora

  • mas

    Heel herkenbaar hoor van geen vriendjes hebben, toen onze zoon die leeftijd had heeft dat ook erg gespeeld. Nu zit hij op het VMBO en gaat het iets beter, maar nog steeds nooit een kind wat ff langskomt. Ook via de voetbalclub maakt hij geen vriendjes. En ze zijn zo overgevoelig, iedere opmerking komt keihard aan en hij vat alles ook nog eens persoonlijk op. Vaak zijn het misverstanden, maar het maakt het er niet minder zielig om.

    Hij gaat nu naar een pubergroep, een vorm van therapie, hij vind het leuk en wellicht steekt hij er iets van op.

    groetjes, mas;):)

    ps: belachelijk dat ze de burnout of ziekenhuisopname ervan de schuld willen geven, gaat nergens over als je bedenkt dat je kind al 7 jaar is en dus al 7 jaar anders is dan anderen.