hoe gaan jullie om met stress?

Janny

25-02-2005 20:20

Kùnnen jullie omgaan met stress?
Ik op het moment helemaal niet en dat maakt mij wanhopig en vooral verdrietig, het lijkt steeds erger te worden. het liefst loop ik weg voor stresssituaties of sluit me op in huis. Kop in het zand methode… FOUT. 'k Weet het…
Op het moment heeft mijn dochter zorg en verdriet om haar gezondheid. Ik weet dat ik er moet zijn voor haar! Dat WIL ik ook! En ik BEN het ook! Maar ik ben daarbij een geweldig goed actrice want inwendig sloopt het me… Als zij zich omdraait stort ik in…
Hoe doen jullie dat?
hg
janny
Cleo

25-02-2005 22:17

Nou, hetzelfde als jou waarschijnlijk De mijne zijn 14 en 16 jaar oud en 2x in die jaren ben ik overspannen geweest. Niets vergeleken bij nu.. nu heb ik het goed te pakken, en heb er ook hulp voor gezocht. Ik kom er blijkbaar zelf niet uit, en ik hoop toch baat te hebben bij die hulp. Ik wil dit niet, ik voel me een wrak, en ik wil weer dezelfde sterke ik zijn die ik was. Dat lukt wel, maar kost schijnbaar toch heel veel tijd.
Sterkte!!
Janny

26-02-2005 08:48

Zie je! Dus jij hebt dat ook? ‘Dit bÃƒÂ¨n ik niet! Zo wÃƒÂ s ik niet! Zo wil ik niet zijn!’
Vechten er tegen, wat het ook (aan energie) kost… ooit zal iemand onze strijd erkennen en herkennen…. denk ik… hoop ik…. betwijfel ik…..
Kop op SAMEN!!!
Disco

26-02-2005 11:53

Ik herken dit heel goed
pak de dingen die je pakken kan.pluk de dag
hoewel vluchten geen succes is ben ik gaan lopen,lopen,lopen
je komt wel weer thuis,maar moe, enigsinds voldaan, moe genoeg om te slapen.
hulp is belangrijk,niet alleen de professionele maar ook de vrienden.
Neem dingen voor, dwing je zelf ze te doen.
Vervelende dingen,maar zeer zeker ook de plezierige dingen in het leven
Ik heb er een half jaar over gedaan om me ter herpakken.
Groet Theo
Cleo

26-02-2005 22:55

Weet je.. het is zo stom he.. Ik weet al heel erg lang van dit prikbord maar wou hier gewoon nooit lezen. Ik vond altijd “heb genoeg aan mn eigen hier thuis, die verhalen van andere wil ik niet weten.. krijg ik dat ook nog op mn dak… kan ik er niet bij hebben..”.
Maar nu, nu het beter gaat met mn dochter door de Concerta en slechter met mijzelf heb ik die behoefte juist wel. De gevechten die je moet leveren voor je adhd kids hebben andere wel inzicht in, maar wat t met mij heeft gedaan al die jaren is toch een stuk moeilijker te snappen.. ik snap t zelf niet eens eigenlijk
Bernadette

27-02-2005 00:39

Hoi Cleo ,
Lijkt me wel een beetje logisch op het moment dat het met je dochter beter gaat , valt er een stuk druk van jou af met het gevolg dat er meer ruimte voor jouzelf onstaat , meer tijd en het gevolg is dat je minder hoeft te strijden dus kom je je zelf ineens tegen en juist daarom wil je ervaringen met andere delen , als bevestiging dat je niet de enigste bent , sterkte B
Cleo

27-02-2005 09:21

Ja, dat is zo. Dat hoor ik van alle kanten. Van de huisarts en van Maatschappelijk werk. Het schijnt normaal te zijn… Na de woede op mezelf begin ik dat langzaam te accepteren. Het enige trieste bericht dat ik kreeg was dat het niet zomaar over is, dat het net zo lang duurt om “beter” te worden, als dat het duurt om in te storten… Dus ik heb nog wel een aantal jaren voor de boeg denk ik dan. Maargoed, dat hoort hier niet zo thuis he..
Maar ook daarom hamer ik zo op de rust die je moet pakken voor jezelf. Het opvoeden van adhd kinderen gaat je niet in je koude kleren zitten met alle gevechten die je moet aangaan, en als je die rust voor jezelf niet pakt/eist kan je dus net zo komen te zitten als ik op dit moment. En geloof me… dat is nog een groter gevecht. Voor je kids kan je vechten als een leeuw, maar voor jezelf is dat nog stukken moeilijker.
Bernadette

27-02-2005 10:15

Hoi ,
Ik weet niet of dat nu hier niet thuis hoort , oorzaak en gevolg hoor .
We zijn geneigd om het een gevecht voor jezelf te noemen , het woord gevecht is gemakkeijker te accepteren als verdriet .
De boodschap is uiteindelijk hetzelfde , het vergt een hoop energie .
Ga meer '“leuke dingen”voor jezelf doen dat geeft een beetje lucht , sterkte B
Disco

27-02-2005 11:03

Beste Cleo,
Ik denk dat alles dat/wat aan de ADHD gerelateerd is dat hier hoort.
Bernadette zal best wel ingrijpen als ik onzin loop te vertellen.
Ouders van kinderen met ADHD(ADD en aan verwante aandoeningen)ouders met ADHD hebben hun verhaal en dat moet je ook kwijt kunnen.
Het gaat niet alleen om de medicatie,over een rugzakje,een dwarsliggende onderwijzer.
Het gaat om het gevecht met alles om je heen en ja, de vaak jaren lang stress heeft onder vele van ons een grote indruk achter gelaten.
Ik heb uit de ADHD verhalen voor mij zelf een enorme berg herkenning ondervonden.
bijna angstig dat verhalen tot op de letter kloppen,andere verhalen niet maar dan zijn er anderen die precies het zelfde gevoel hebben.
Ik weet dat ik in het verleden, mijn verhaal te hard heb neer gezet,niet alleen hier maar ook op het baby- en het landrover prikbord misschien niet juist geweest,maar het help wel.
Ik denk dat een niet zo'n openlijk forum als msn bv een hele mooie aanvulling kan geven een persoonlijkere omgeving ik noem maar wat een ADHD groepje.
Ja ik ben verschillende keren op m'n mail persoon aangesproken,ik heb dit nooit erg gevonden,misschien zelf wel fijn
Theo/ basnewf03@hotmail.com
Janny

27-02-2005 16:49

gr
Janny

hoe gaan jullie om met stress?

Janny

Cleo

Janny

Disco

Cleo

Bernadette

Cleo

Bernadette

Disco

Janny