Hallo allemaal,
dit wou ik ook nog even kwijt:
Vanavond ging ik dus zoals elke avond met mijn oudste zoontje (6 jaar) mijn jongste aan de schoolpoort afhalen. Daar vloog hij weer zoals dikwijls een of ander klein meisje in de armen voor knuffels en zoentjes, gekriebel en gestoei, hij is altijd zo overenthousiast met zijn begroetingen en doet dit dan net nog met de brooste en meest breekbare meisjes…..
Zij liep weg en hij erachter, gehiechel, gestoei, heen en weer geloop. Ik maar roepen en zeggen dat hij het kalm aan moest doen, niet zo geweldig, rustig aan….., de mama van het meisje vond het eerst nog wel grappig,
en toen gebeurde het dus. Het meisje viel op de grond, gewoon zijzelf viel over haar voeten, natuurlijk gehuil en een bloedende lip. De moeder keek me niet meer aan, geen woord meer kreeg ik ervan, ik probeerde ook wat het meisje te troosten, maar de moeder deed alsof ze er niks meer van wilde weten, ik kreeg een rug toegedraaid niets meer, mijn zoontje riep ze nog vrolijk en zich van niets bewust een ‘tot ziens’ en ‘tot morgen’ na, maar ook hij kreeg geen antwoord.
Ik had het gevoel dat de rug van de moeder me aansprak: ga met je brutale, geweldige, overdonderende kind ergens anders naar toe en laat ons geciviliseerde mensen met rust…..
Ik vond het vreselijk.
Toen natuurlijk tegen mijn zoontje gezegd: zie je wel wat je bekomt als je zo geweldig bent, je moet het rustiger aan doen, niet zo overal opvliegen….
Toen zei hij: zie je wel dat ik mijn best niet doe, zie je wel dat ik alles verkeerd doe….
En de zaak was weer rond. We hadden al een rotdag vandaag. Vanmorgen vond hij zichzelf al dom omdat hij de autogordel niet had vastgekregen. “Ik ben dom en stom en kan niets”, kreeg ik te horen. “Maar je doet toch je best, en het lukt je bijna altijd.” probeerde ik dan aan te moedigen, maar het hielp allemaal niet, hij vond zich stom, deed volgens hem nooit zijn best en alles deed hij altijd verkeerd en de juf en mama waren altijd boos op hem. Hij wilde er zelfs niet eens meer over praten als ik hem probeerde aan te moedigen.
Op school zelf dan was het vandaag punten-tel-dag want morgen hebben ze algemene vergadering (de leerlingen) en wordt het winnende team gekozen weer voor de volgende 3 weken. Resultaat in zijn klas was dat hij diegene was die het minst punten had verdient en dus de ‘stoutste’ van de klas was. Je kan je het resultaat voorstellen. De juf vertelde me dat hij gehuild had en dat ze samen naar manieren hadden gezocht om het in het vervolg beter te doen.
Eigenlijk zou ik na zo'n dag als kind ook helemaal depresief worden. Ik ben er zelf helemaal kapot van. Het was vandaag een rotdag voor hem.
Groetjes.
Marleen.