Hallo Albert,
vooral jouw laatste zin: het is vooral een kwestie van geld, tijd en wil. Zeker geld en tijd. Zoals ik al zei, het onderwijs is jammer genoeg een economische zoektocht van bovenuit, van mensen die alleen verstand hebben van hoe we zoveel mogelijk kindjes samenzetten en zo weinig mogelijk uitgeven. Dat doen ze uiteindelijk misschien wel goed. Het project ‘samen naar school’ is daar een goed voorbeeld van. Dit is alleen bedacht om de staatskas zo weinig mogelijk te doen uitgeven. Pedagogisch kunnen ze dat een heel mooi kleedje geven, maar het trekt gewoonweg op niets.
Wat onderwijzers betreft over het algemeen, in de lagere school heb je nog geluk, want die veronderstellen toch nog iets van zorgverbreding te weten en van kinderpsychologie. Maar in het secundair onderwijs zijn het hier allemaal licenciaten. Je kan je voorstellen wat een licenciaat weet van onderwijstechnieken voor het aanpakken van een ADHD tiener. Is dat zijn schuld???? Of is dat de schuld van diegene die toelaat dat het systeem zo werkt dat deze persoon zonder enige pedagogische kennis (een basiscursus van een 20 tal zaterdagen) voor een klas van 30 tieners staat met weet ik veel wat voor stoornissen al tesamen. Hij zal wel veel van geschiedenis weten, maar van de rest………..
Het is en blijft een kwestie van geld, jammer genoeg, vooral van geld…….
Marleen.