Hallo Albert,
Hier moet ik toch eventjes op reageren, mijn leerkrachtenjobke vraagt het gewoonweg 
Dat leerkrachten thuis kunnen komen en gewoonweg uitrusten, dat is niet altijd waar. Sommigen hebben geluk en kunnen dat wel, anderen zoals ikzelf niet. Ik heb thuis 2 kinderen, hoogst waarschijnlijk adhd-ers en anders toch wel heel erg druk en een adhd man. Je kan je voorstellen dat er van uitrusten weinig in huis komt.
Het uitrusten is volgens mij hetzelfde als bij iedere andere job. Je komt moe thuis van je werk, heb je thuis een rustige situatie dan kan je uitrusten, heb je die niet, dan kan je niet uitrusten. Maar dat heeft niets met je job te maken, maar wel met je thuissituatie.
Wat de vakantie betreft, indien de leerkrachten niet de vakantie kregen die ze krijgen, mag je je voorstellen dat een 70 procent of misschien wel meer van job verandert. Wie geeft dan les aan al die ‘lieve’ kindjes ?? Het vakantieargument is een argument dat we heel vaak moeten aanhoren en eigenlijk vind ik het een beetje te gemakzuchtig gebruikt. Ik zeg dan altijd: waarom ben jij dan geen leerkracht geworden?? Dan had je ook zoveel vakantie.
Ik zeg je, de leerkrachten hebben misschien wel veel vakantie, maar dat hebben de meesten echt nodig om opnieuw op krachten te komen anders krijg je nog meer depressies in het vak. Verder hebben wij hier ook 30 uren verplichte bijscholing op een jaar. En ik mag je ook zeggen dat een ‘goede’ leerkracht heel wat werk mee neemt naar huis. Verbeterwerk een voorbereidingswerk kan vaak niet gedaan worden in onze ‘betaalde’ werkuren.
Dat er heel wat onderwijzers in het vak zitten die er niet zouden moeten zitten, dat weet ik ook wel. Maar zoals ik al eens hier eerder heb gezegd: zitten er niet veel politieagenten in hun vak die er niet zouden moeten zitten? Zitten er niet veel dokters in hun vak die er niet zouden moeten zitten? Om maar te zwijgen over psychologen en psychiaters die we allemaal kennen. Er zitten ook veel priesters en nonnen waar ze niet moeten zitten. Dit is gewoonweg overal zo. Ken je een beroep waar iedereen perfect werkt?? Er is ook het secretaresje dat maar haar nageltjes wat lakt en met haar vriendin aan de telefoon hangt.
Voor mij is het onderwijs het mooiste beroep dat er kan bestaan. Je krijgt de grootste schat van de ouders in je handen en je hebt de toekomst in je handen. Dat kan niet iedereen zomaar zeggen. Wij zijn verantwoordelijk daarvoor, dat is heel wat! Ik vind het fascinerend en boeiend, steek er heel wat onbetaalde uren in. Maar ik ben lang de enige niet. Er zijn er gelukkig nog heel wat.
Wat jammer is is dat we veel verantwoordelijkheid hebben, maar o zo weinig autoriteit, die twee zaken moeten altijd samen gaan als je wil dat de dingen succesvol verlopen. En in het onderwijs is dit al lang niet meer het geval. Vroeger was het misschien te veel zoals jij al eens zei: de meester had gesproken en amen. Maar nu is het veel te weinig. Iedereen weet wel wat te zeggen over opvoeding en onderwijs, iedereen weet wel zijn systeem. Maar ik heb twee pedagogische opleidingen en heel wat leeswerk achter de rug en ik kan je zeggen dat HET onderwijssysteem niet bestaat. Elk kind is een wereld, elk kind is een nieuwe situatie, elk kind is een nieuwe zoektocht over hoe het op de beste manier kan leren. Een één op één onderwijssysteem, dat is het beste, maar natuurlijk onmogelijk te betalen. En zelfs dan nog een zoektocht, is dit wel de beste methode voor dit kind?????? Het onderwijs heeft vele theoriën gehad en zal er nog heel wat hebben omdat het gewoonweg onmogelijk is een ideaal onderwijssysteem te bedenken dat voor iedereen werkt. Het onderwijs zal altijd een zoektocht blijven.
Jammer genoeg is het voor het ogenblik nog teveel een economische zoektocht van bovenuit in plaats van een pedagogische zoektocht van onderuit met diegenen die er echt mee werken.
Ik hou maar op, ik ben zo al eens bezig geweest. En ik kan er uren en uren over doorgaan. Voor mij is het iets heel belangrijks, daarom moest ik het ook even verdedigen. Ik ben niet de superjuf en de beste pedagogische profesioneel, ik ben gewoon (hoop ik) iemand, zoals nog vele andere gelukkig, die wel in het onderwijs hun werk in de mate van het mogelijke en het menselijke proberen deftig te doen. Dit is bijlange niet altijd perfect, maar wij zijn jammer genoeg ook maar mensen.
Groetjes.
Marleen.
PS: No hard feelings!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
