adhd.startpagina.nl

verwarring adhd - overbeweeglijk

  • Anonymous avatar

    marleen

    Hallo Allemaal,

    Ik had net het gesprek met de leerkracht en de directrice van mijn zoontje. Volgens hen heeft mijn zoontje geen adhd, want hij is ‘niet overbeweeglijk genoeg’. Hij kan vaak stilzitten op zijn stoel (zeggen ze) en is (volgens hen) niet zenuwachtig genoeg om hem ‘hyperactief’ te kunnen noemen.

    De term ‘hyperactief’ vind ik al verwarrend. Ja, echt ‘hyperactief’ vind ik mijn zoontje ook niet. Maar ‘hyperactief’ of ‘overbeweeglijk’ is toch hetzelfde niet als adhd? Bij adhd komt toch veel meer kijken dan alleen het ‘beweeglijke’ aspect. Nou, dat snappen ze blijkbaar niet. Als je dan zegt: adhd (hier TDAH) dan weten ze al niet meer goed waar je het over hebt. Dan zeg je: aandachtsstoornis, en dan krijg je te horen, tja, alle kinderen zijn toch wel eens verstrooit.

    Waarom toch die verwarring tussen overbeweeglijkheid en adhd? Hoe leg ik nu als nieuwkomertje op de school uit aan een directice met miljoen jaren ervaring en een juf met ook heel wat jaren voor de klas, dat ik na het lezen van ongeveer 15 boeken en heel wat internetwerk, misschien toch wel een beetje verstand heb van adhd en dat adhd niet onmiddellijk ‘overbeweeglijk’ moet zijn, dat er heel wat meer bij te kijken valt.

    Mijn man is nu officiëel adhd en hij was HELEMAAL niet overbeweeglijk toen hij klein was, zijn moeder herinnert zich hem als een rustig kind, altijd op zoek naar blaadjes en bloemetjes.

    Nou heb ik een vraagje voor de volwassen adhd-ers of voor de al wat oudere tiener-adhd-ers: Waren jullie echt zo ‘overbeweeglijk’ als kind? Is het niet meer alle andere dingen zoals, onhandigheid, verstrooidheid, impulsiviteit, onoplettendheid, vergeetachtigheid, weet ik veel meer -heid….. die kenmerkend zijn voor adhd?

    De juf zegt: hij kent de dagen van de week nog niet, heeft moeite met het indelen van de tijd. Als ze wat uitlegt zit hij al meteen met zijn vinger in de lucht om wat te zeggen, wat te antwoorden. Hij vind het moeilijk om belangrijke dingen te onderscheiden van minder belangrijke. Als hij moet tellen, in groepjes verdelen (tientallen en dergelijke) raakt hij plots verstrooid, is de tel kwijt en raakt er niet meer uit. Het lezen gaat helemaal niet vooruit. Ze zegt zelf, het lijkt alsof hij ‘lege gaten in zijn hoofd heeft en ik weet niet waar of waarom?’

    Dat is toch allemaal adhd????? voor zover ik adhd begrijp.

    Dat hij niet 24 uur op 24 op zijn stoel zit te vriemelen en niet zit te zingen of met zijn vingers zit te tikken in de klas hoeft toch niet.

    De juf zegt me wel (en dat doet hij thuis ook) dat hij altijd met zijn vinger krulletjes in zijn haar zit te draaien.

    Mensen (familie en buren ook) denken enkel en alleen aan het overbeweeglijke gedeelte, maar dat is toch maar een klein deeltje ervan. Je hebt zelfs de fameuze ADD, leg dat ze dan maar eens uit. We hebben er hier eentje op school die die diagnose heeft, hyperactief heet dat dan dus weer, want TDA of ADD vinden ze blijkbaar te moeilijk als naam. En dan hoor je dat niemand het geloofd, dat zou je van dat kind toch niet zeggen…. hyperactief???… neen toch, kan toch niet…. had ik nooit gedacht….. hij zit zo mooi stil…..

    Hoe krijg je die hyperactief term eruit???

    Groetjes.

    Marleen.

  • Anonymous avatar

    S!mone

    hey,

    Ik heb zelf ook ADHD en ben ook niet echt hyperactief, ik zit inderdaad zelf ook áltijd met mijn vingers met mijn haar te spelen, draaien, en dat doe ik al vanaf dat ik klein was, verder zit ik vaak te friemelen enzovoorts, nu ik het me herinner, mijn opa zat ook altijd met zijn haar te draaien. Het is dus inderdaad niet zo dat je persé hyperactief hoeft te zijn, je hebt inderdaad ook ADD.

  • Anonymous avatar

    Marieke Pots

    Marleen,

    bij de term ADHD kunnen mensen alleen maar denken aan hyperactief. Dat ADHD zoveel meer behelst en dat hyperactief helemaal niet altijd bij hoeft te zitten, dat beseffen ze niet. Mijn man was als kind helemaal niet hyperactief, misschien druk, maar ja met twee broertjes waarvan eentje zijn tweelingbroer ook niet zo vreemd. Onze jongste zoon (ook ADHD) was daarentegen wel veel drukker, misschien tegen het hyperactieve aan. Maar de juf uit groep 1 vertelde ons destijds ook dat hij geen ADHD kon hebben want hij had het niet elk moment van de dag. De kennis m.b.t. ADHD is nog voldoende aanwezig. En dat dit bij de leek het geval is, ala, maar bij professionals zoals leerkrachten, onbegrijpelijk. Ik denk dat het beeld atijd krom zal blijven. Maar zo heeft alles een beeld wat niet strookt met de werkelijkheid. Als onze oudste zoon vroeger ging logeren bij twee homoseksuele vrienden van ons vroeg mijn vader zich ook af of dit wel verstandig was. Dan zei ik altijd: “het zijn homofielen, geen p…….”".

    Marieke

  • Anonymous avatar

    Laurens

    ADD is een verouderde term, tegenwoordeig horen er geen diagnoses ADD meer te worden gesteld. De juiste term is AD/HD, Attention Deficit/Hyperactivity disorder. Deze heeft drie subtypen:

    - Het hyperactieve/impulsieve type

    - Het aandachtsgestoorde type (dit zou vroeger ADD genoemd zijn)

    - He gecombineerde type, met owel aandachtsproblemen en hyperactiviteit

    He is inderdaad zo dat je AD/HD kunt hebben zonder hyperactief te zijn.

  • Anonymous avatar

    Lisa

    Het verschil tussen adhd en add is dat de hyperactiviteit bij adhd duidelijk zichtbaar is voor de buitenwereld, en dat die hyperactiviteit bij add naar ‘binnenslaat’.

    Oftewel, er gebeurd heel veel in het hoofd, ze draaien bijv. met hun ogen om hun gedachten te volgen, maar rennen niet heen en weer. Innerlijke onrust eigenlijk.

    Lisa

  • Anonymous avatar

    Disco

    Ik heb ADHD(de diagnoze op m'n 42e), ik heb niet de hyperactiviteit,wel de verwardheid,duizende dingen tegelijk doen.

    voorbeeld ene pc administratie,andere pc spelletje, engelstalig vakboek lezen en de mensen om mij heen gek maken met mijn gezap.

    aan mij is niets te zien.

    Bij de diagnoze kreeg ik te horen we weten het niet we denken het van wel.

    Destijds zat ik extreem onder de stress met enorme stemmingswisselingen maar hyperactief nee dat niet,sterker nog ik moet mij ergens toe dwingen anders gebeurt er niets,anders wordt het als ik ineen moet handelen dan draait alles op volle toeren er komen dan ook de beste resultatien onder deze druk

    Mijn dochter heeft wel de “nerveusiteit”,het friemelen dwangmatig ergens aan toe komen(ADD),mijn zoon heeft het zelfde wat ik heb(ADHD)

    groeten Theo

  • Anonymous avatar

    Breedbekkikker

    Ik was, denk ik op het oog niet overdreven overbeweeglijk maar : een spraakwaterval, praten met handen en voeten, mijn vriendinnetje in de klas werd gek van het op en neer trillen van mijn been onder de tafel, ik kon vaak niet slapen omdat mijn gedachten maar bleven gaan.

    De algemene opvatting van veel mensen (ook leerkrachten nog) is dat kinderen of volwassenen met adhd als een stuiterbal door het leven gaan.

    Misschien kun je mensen uitleggen dat hyperactiviteit niet altijd op fysieke activiteit hoeft te slaan en laten we wel wezen, een leerkracht is geen arts of psycholoog, dus zullen we het diagnose stellen maar aan de “geleerden” overlaten en niet aan de leken?

  • Anonymous avatar

    Albert

    Hallo Marleen,

    Dat hyperactief is echt niet altijd een kenmerk voor ADHD hoor.

    Soms kan ik bijvoorbeeld heel passief zijn, dan zit er zoveel in mijn hoofd, dat ik er doodmoe van wordt en kan dan soms midden in een visite zo in slaap vallen. (komt erg geïnterreseerd over dat kan ik je wel vertellen)

    Ik ben een heel fanatiek wielrenner en mountainbiker, dat is mijn uitlaatklep en ik wordt er rustig van in mijn hoofd.

    Als ik ergens mee bezig ben, kan ik vaak niet stoppen tot het klaar is, en dan nog

    zie ik dingen die ik dan telkens nog even wil veranderen, vergeet dan vaak tussendoor wat te eten of te drinken, heb dan ook helemaal geen besef meer van de tijd.

    Dat zou je misschien ook hyperactief kunnen noemen.

    Wat jij zegt over kijken naar blaadjes en bloemen e.d. dat heb ik nu ook nog steeds.

    Ik raak soms erg gefascineerd door insecten, bloemen e.d. en kijk daarbij vaak naar de klijnste details.

    Ik heb vroeger ook eens een tijdje geschildert en was daar best wel goed in.

    Ik schilderde vlinders, tropische vogels en zoogdieren.

    Ik ging er dan helemaal in op, het moest allemaal perfect zijn en als dat niet lukte werd ik er bloednerveus van, daarom ben ik er maar mee gestopt, kon er gewoon niet meer tegen.

    En zo zijn er nog veel meer dingen, die je zo als ADHD-er ervaart, waar een ander niets van snapt.

    Groeten, Albert.

  • Anonymous avatar

    Rianne

    Marleen, ik denk dat jij inmiddels veel meer weet over ADHD dan de gemiddelde leerkracht. Realiseer je dat. Jij hebt -tig boeken gelezen, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed. Jij ‘weet’ wat ADHD is en wat het inhoudt. Dit kennisniveau zullen de meeste leerkrachten nooit bereiken.

    Ga geen discussies aan met mensen die er onvoldoende vanaf weten. Zoek geen bevestiging bij leraren. Je wordt dan alleen maar gedwongen om je te verdedigen want de meeste mensen uit de onderwijswereld zullen echt niet toe geven, met hun miljoenen jaren ervaring, dat ze er onvoldoende verstand van hebben.

    Breng zelf in kaart wat jouw kind nodig heeft als de school dit niet uit zich zelf doet. Neem geen afwachtende houding aan maar stel een professioneel uitziend plan op (dat moet jij kunnen!). Probeer vervolgens enige ‘autoriteit’ uit te stralen naar het onderwijs toe om voor elkaar te krijgen waar jouw kind behoefte aan heeft. Gebruik desnoods je titel. Sommige mensen willen daar nog weleens gevoelig voor zijn. Maak daar gebruik van. Gebruik je energie voor positieve dingen.

  • Anonymous avatar

    marleen

    Hé, bedankt voor jullie reacties zeg,

    Ja, ik snap ook steeds meer dat ik WEL op het goede spoor zit. Alhoewel ik soms wel eens zou willen dat ik het uiteindelijk toch allemaal mis had.

    Eigenlijk is het een beetje praten tegen dove muren, het lijkt er hen niet in te gaan. En jullie hebben gelijk, soms steek je er energie in om het hen uit te leggen, maar ze lijken het allemaal beter te weten.

    Aan jullie reacties te zien kan ik duidelijk merken dat de symptomen van mijn zoontje we degelijk adhd symptomen kunnen zijn. Ik heb nu alleen nog een officiële diagnose voor mijn zoontje nodig, dan zullen ze het wel geloven denk ik. En dan ga ik stilletjesaan mijn weg in de school opbouwen als ‘hum, hum’, adhd specialiste, al is het maar om de anderen wat hun ogen te laten opendoen. Jammer genoeg ben ik het meer ‘terapeutische’ karakter, die altijd maar knikken en zeggen van, ja, ik begrijp je, je hebt gelijk, ik weet hoe je je voelt…… In mijn geval nu zal ik een beetje moeten leren om te zeggen: neen, je hebt het verkeerd in dit geval zit het zus en zo en dat kan ik hiermee en daarmee bewijzen….

    Nog even ter duidelijkheid, ik heb nooit als orthopedagoge gewerkt, heb wel mijn titel maar heb hier altijd ‘gewoon’ in het onderwijs gestaan met mijn Belgische onderwijstitel en heb daar dus de typische leerkrachtentips en adviezen gegeven aan de ouder. Hopelijk doe ik het niet zo verkeerd als ik hier van sommigen hoor. Ik heb het wel altijd een fascinerend beroep gevonden, het enige wat ik echt niet nodig had, was om het zo dicht in huis te hebben.

    Groetjes en bedankt voor jullie steun, het doet goed te horen en te lezen dat er toch mensen zijn die het begrijpen.

    Marleen.