hey!
wie weet er iets van de geschiedenis van adhd?
ik weet dat het vroeger niet speciaal als stoornis werd gezien.
later kreeg het een naam, maar heette nog geen adhd..
later werd het adhd en werd er meer bekend..
ik weet ook dat er verder niet zo veel bekend is.. 
wie weet meer??
groetjes, anoniem
Ik neem aan dat niemand dit interessant vind… (ik in elk geval niet!!) maar mocht iemand interesse hebben, hier een stukje… (en ja, het is vooral een hoop knip- en plakwerk geworden, slecht he!?! 
)
Geschiedenis
Al in de werken van Hippocrates (ongeveer 460-377 v.Chr.) zijn beschrijvingen te vinden, die doen vermoeden dat het over ad(h)d ging. Ook bij latere Griekse en Romeinse schrijvers zijn zulke beschrijvingen te vinden.
In de Middeleeuwen lag de zaak eenvoudiger: mensen met afwijkend gedrag werden eenvoudig voor “gek” verklaard en voor zover ze problemen voor hun omgeving opleverden opgesloten in een dolhuis. Soms werden ze zelfs geëxecuteerd, omdat ‘de duivel in hen gevaren was.’
Pas in de 17e eeuw begonnen schrijvers weer hun aandacht te richten op rationele verklaringen en eventueel genezing maar veel verder kwam men toen nog niet.
Pas na het midden van de 19e eeuw kwam de zaak weer meer in de belangstelling. Zo schreef Théodule Ribot (1839 - 1916) in de jaren 80 van de 19e eeuw drie boeken. Ad(h)d werd daarin duidelijk gezien als ‘gekke ziekte’.
In maart 1902 gaf G.F.Still voor the Royal College of Physicians of London een serie van drie lezingen over “Some Abnormal Psychical Conditions in Children”. Deze serie lezingen wordt algemeen gezien als het begin van de moderne aandacht voor wat wij tegenwoordig adhd noemen. Het adhd van toen werd gezien als een stoornis waarbij een kind problemen heeft om weloverwogen zijn gedrag te remmen en zich te houden aan regels van sociaal gedrag. Gezien de grote motorische onrust bij deze kinderen was ook het “rusteloosheidsyndroom” een van de benamingen.
In 1920 werd waarschijnlijk voor het eerst een beschrijving gegeven van hyperactiviteit en aandachtsstoornissen bij kleuters, ontstaan door hersenweefselontsteking.
In de jaren twintig en dertig verschenen enorm veel boeken, vooral in Duitsland en Amerika. Er werd in beschreven hoe het geheugen kon worden verbeterd en hoe je meer wilskracht kon krijgen. Dit geeft aan dat er ook toen veel ad(h)d-achtige problemen waren.
In de jaren na de oorlog trok vooral de variant met hyperactiviteit bij kinderen de aandacht. Als mogelijke oorzaak zag men een hersenbeschadiging als gevolg van een tekort aan zuurstof tijdens de geboorte. ADHD ging vervolgens onder de noemer “hersenletselsyndroom” door het leven. Dit werd ook wel Minimal Brain Damage, MBD, genoemd. Omdat de symptomen ook gezien werden bij kinderen waarbij van bovengenoemd hersenletsel geen sprake was, zwakte men deze term later af: Het zou kinderen betreffen met een zó kleine hersenbeschadiging, dat deze niet kon worden aangetoond. Zo deed de benaming “Minimal Brain Dysfunction”, ook afgekort als MBD, zijn intrede. Deze naam werd gekozen omdat men twijfelde aan de neurologische oorsprong, en dacht dat de opvoeding door ouders toch de oorzaak was. De discussie rond de benaming bleef voortduren, omdat MBD de kernsymptomen/problemen niet dekte.
Korte tijd werd van HRC (Hyperkinetic Reaction of Childhood) gesproken.
De ontdekking van de neurotransmitters in het begin van de jaren zeventig maakte duidelijk, dat de klassieke tweedeling in lichaam en ziel definitief achterhaald was en dat “zielsziekten” een net zo materiële basis hebben als lichamelijke ziekten.
Toen men inzag dat kinderen zowel problemen hadden met het beheersen van impulsen als met het vasthouden van aandacht werd de stoornis add, “attention deficit disorder” genoemd, in het Nederlands: “aandachttekort stoornis met of zonder hyperactiviteit”. Aangezien de hyperactiviteit en het gebrek aan impulsbeheersing zeer nauw met elkaar verbonden zijn en beide te maken hebben met een slecht beheersingsvermogen werd de term add in 1987 veranderd in adhd, de huidige naam van de stoornis, met daarbij de aantekening dat er drie vormen worden onderscheiden. Bij volwassenen spreekt men steeds meer over adhd-a (a van adult = volwassen).
Op het moment gebruikt men voor de gedragskenmerken de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV) om aan de hand van de gedragskenmerken vast te stellen of er bij iemand gesproken kan worden over ADHD. De DSM-IV is een classificatiesysteem van psychische stoornissen en gedragsstoornissen, met diagnostische criteria, ontwikkelt voor gebruik bij hulpverlening, met name voor de diagnosestelling en onderzoek. Verder wordt add de laatste tijd ook wel als Attention Difference aangeduid.
pfff… lang zeg…
tis maar goed dat het vooral ‘ouders van’ zijn.. :p
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
