Ander werk

Cindy

31-01-2005 14:05

Afgelopen vrijdag was ik op gesprek bij de psycholoog van mijn zoontje met adhd.
uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat het werk wat ik doe niet echt geschikt is voor mij i.v.m. mijn zoontje. Ik ben gastouder en dat brengt inderdaad soms wel problemen met zich mee. Vooral bij de oudere kindjes die bij mij komen (3-4 jarigen) (mijn zoontje is 6) Ik heb nog een oppaskindje van 5 maanden en eentje van 2 jaar, dat maar 1 dag in de week komt. Dat kan hij nog handelen, maar tegen die grotere is hij soms heel gemeen en de drukte word er zeker niet minder van.
Dus daarom adviseerde de psycholoog mij om ander werk te zoeken. Ik vond dit werk eigenlijk ideaal. Ik heb zelf ook nog een zoontje van 1,5 en het is prettig om thuis te zijn bij hem. Ook als de 2 andere thuis komen van school. Ook het geld kunnen we absoluut niet missen. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Het is voor mij echt een raadsel. Stoppen met werken is dus geen optie. Buitenshuis werken dan zit ik weer in de problemen met oppas en thuiswerk is echt niet makkelijk te vinden. Het moet ook betrouwbaar zijn.
Heeft iemand van jullie ook zijn baan moeten opzeggen i.v.m. adhd kindjes? Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Alvast bedankt voor de reacties!
Groetjes Cindy
Marieke Pots

31-01-2005 16:15

Hoi,
dit is echt niet makkelijk. Ik ben wel ooit de ziektewet ingegaan, mede door de toen nog niet ontdekte ADHD van onze jongste zoon en toen het in wat beter vaarwater was ben ik in een ander bedrijf minder gaan werken. Maar helemaal opgeven terwijl je toch het geld nodig hebt.Ga niet direct doen wat de psycholoog “voorschrijft”. Ik hoop dat meerdere ouders op dit forum herkenning vinden en goede raad kunnen geven. Want eenmaal zonder baan, zonder geld, daar is niemand meegeholpen.
Marieke
marleen

31-01-2005 20:26

Hallo Cindy
Ja, het is moeilijk te combineren werken en kinderen en nog meer met adhd kinderen. Ikzelf heb ook 2 jaar ‘zonder’ werk gezeten (maar 4 uurtjes op een week en dat vond ik eigenlijk ‘zonder’ werk) omwille van de kinderen.
Ik zag de fulltime baan niet meer zitten toen ze 4 en 1 jaar waren, de oudste begon echt heel druk te worden. Toen stelde ik mijn baas waar ik al 5 jaar was een loopbaanonderbreking voor waar ik wettelijk recht op had om een kind jonger dan 3 jaar op te voeden.
Toen kreeg ik te horen dat als ik opstapte ik helemaal mocht opstappen. Gelukkig heb ik toen goede raad gekregen van de vakbond. Dit was een onwettig ontslag en ik heb dus een schadevergoeding gekregen en ik kon werkloosheidsuitkering trekken. Dat is mij uiteindelijk echt fantastisch gegaan, dus uiteindelijk had mijn baas me meer een geschenk gegeven.
Maar dit jaar moest ik dus weer aan het werk. Ik kreeg geen werkloosheidsuitkering meer (hier is het maximum 18 maanden) en ik moest dus werk zoeken. Ik had eigenlijk dolgraag op een andere school gewerkt. Maar daar moest ik voor een fulltime baan kiezen en ik zag het met de kinderen niet zitten. Ik heb dus voor een andere school gekozen met een drie-vierden uurrooster en dat zit wel goed nu. Soms heb ik wel eens het gevoel iets te hebben moeten opgeven voor hen, een betere baan, maar ja, eigenlijk weet je het toch nooit of dat wel zo ideaal geweest zou zijn.
Soms moet je kiezen, je eigen professionele carriere of je kinderen, dat is niet altijd makkelijk, maar eens je voor kinderen gekozen hebt, moet je er later ook de consequenties van kunnen dragen dus moet je soms (niet altijd natuurlijk) een beetje jezelf ‘vergeten’. Dat is mijn mening toch, sommigen zullen daar misschien anders over denken. Ik vind als je voor kinderen kiest, je daar ook consequent mee moet omgaan.
Wat jouw geval betreft is het eigenlijk een beetje moeilijk. Ik weet ook niet zo goed wat ik zou doen in dat geval. Het lijkt me een ideale job om moeder zijn en kinderen hebben te combineren, dat is ook een beetje zo in mijn geval (juf-zijn) Ik weet ook niet goed wanneer je die kinderen thuis hebt, maar ik zou natuurlijk denken aan het zoveel mogelijk jouw zoontje andere bezigheden laten doen terwijl je de andere kinderen thuis hebt, voetballen, sporten een extra juf voor wat bijscholing of zo, dat houdt misschien wel onkosten in, maar dan gaat het erom overwegen wat beter uitkomt. Misschien kan hij ook wel af en toe bij vriendjes spelen (wel soms moeilijk met adhd-kindjes, weet ik) of bij oma's opa's buren….. weet ik veel.
Of een kamer speciaal inrichten voor hem dat hij zich daar kan bezighouden zoveel mogelijk…..
Ik weet eigenlijk ook niet veel andere tips. Wat ander werk betreft hangt af van je scholing, misschien kan je op een kinderdagverblijf gaan werken en je kleintje meedoen terwijl de andere op school zit en als hij naar huis komt ben je er wel voor hem. Dat vond ik bijvoorbeeld belangrijk, een school vinden waar ik mijn kinderen kon meenemen.
Hopelijk heb je hier wat aan, ik kan me indenken dat het een moeilijke beslissing zal worden. Veel succes ermee.
Marleen.
Albert

01-02-2005 01:05

Hallo Sindy,
Het is inderdaad niet gemakkelijk om een andere baan te vinden, die rekening kan houden met je thuissituatie.
Ik weet niet of je getrouwd bent, of er alleen voor staat.
In iedergeval hebben wij het zo geregeld, dat mijn ex en ik onze banen op elkaar
af hebben gestemd, zodat er altijd ÃƒÂ©ÃƒÂ©n van ons thuis is om onze zoon op te vangen.
We wonen maar 5 minuten lopen van elkaar en helpen elkaar waar nodig.
Ik realiseer me echter wel dat dit een luxe is, wat niet iedereen voorelkaar krijgt met hun werkgever.
We hebben dit tijdens ons huwelijk al zo geregeld en nu we gescheiden zijn, hebben we een co-ouderschap over onze zoon maar blijven op dezelfde wijze werken.
Mischien is dit een idee, maar nogmaals, zo tref je het niet zo gauw.
Ik wens je in iedergeval sucses, met het vinden voor een goede oplossing voor jouw en je gezin.
Groeten, Albert.
Cleo

01-02-2005 07:52

Ik vind dat dat wel eens tÃƒÂ© makkelijk gezegt wordt. Ik kreeg ook dat advies van mn huisarts, maar dan voor mezelf. Op dit moment zou je erbij gebaat kunnen zijn, maar op langere termijn dan? Daar kijken ze niet zo naar. Bovendien zitten we in een rottijd in de economie, dus op een later tijdstip een baantje vinden wat bij je past is zo makkelijk niet meer. Ik zou er dus heeeel goed over nadenken, en niet te snel opgeven. Zeker niet als je dan financieel in de problemen kan komen. Daar schiet je helemaal niks mee op, dan wordt de situatie alleen maar nog rotter.
bea veenstra

01-02-2005 14:17

hoi cindy
Ik heb laatst ook een topic geplaatst over mijn werk
http://www.prikpagina.nl/read.php?f=2026&i=589&t=559
Ik heb de nodige gesprekken gehad met mijn werkgever en die staat gelukkig achter mij
Dus nu werk ik weer de ochtenduren voor zover
We zijn er nog niet want de planning maakt problemen over mijn rooster, (teveel ochtenden achter elkaar) ik niet maar zij en ik moet het rooster draaien!
Weet niet of je een opleiding hebt in een bep richting?
Zou je weekenden of in de avonduren kunnen gaan werken als dat om je man en kinderen kan.
Thuiswerk is ook niet echt iets, ben je afhankelijk van het aanbod
Tja moeilijk, ik weet t maar om idd zomaar te doen wat de psych zegt
Ze wilden mij ook 4 uren minder laten werken want dat was beter te plannen
Ja ik werk ook niet voor de kat zijn tralala
Die mensen hebben t zelf financieel wel lekker maar denken niet aan iemand die moet werken om een beetje normaal te leven.
Heel veel succes
Groet,
Bea
Henriette

01-02-2005 21:19

Hoi Cindy,
Weet je wat ik in je verhaal mis…. Wat jij wilt!
Je zegt zelf:……. Ik vond dit werk eigenlijk ideaal. Ik heb zelf ook nog een zoontje van 1,5 en het is prettig om thuis te zijn bij hem………..
Nou als jij het ideaal vind dan is dit werk toch ook het beste voor je. Je hebt al een heleboel dingen overwogen en voor de meeste dingen kan je een boel voordelen en een boel nadelen zeggen. Het is heel makkelijk gezegt van een psycholoog (een MAN die zich mischien helemaal niet druk hoeft te maken over financieÃƒÂ«n of zijn eigen kinderen) om maar iets anders te zoeken. Voor wie is dat het beste? Voor jou, voor je zoon of voor hem om maar het makkelijkste antwoordt te geven? Waarom is de psycholoog niet met handige tips gekomen om de situatie die je hebt te verbeteren. Je zoon heeft moeite met de iets grotere kinderen. Misschien werkt het als je hem als oudste van het stel meer betrekt in het “oppassen”. Kleine klusjes zoekt waarin hij jou verschrikkelijk goed zou kunnen helpen en hem de hemel in prijst als dat goed gaat. Misschien heeft hij het gevoel dat hij met de oudere kinderen moet “vechten”om jouw aandacht. Je kan proberen zijn aandacht te verleggen van de iets oudere kinderen naar zijn jongere broer. Of zorg dat hij in het spel de leider van het stel is. Zolang hij het met de regels van het spel eens is kan hij zich er ook makkelijker aan houden. Misschien werk het om met hem af te spreken dat je nadat de andere kindjes weg zijn speciaal en alleen met hem een spelletje kan gaan doen.
Als het allemaal helemaal niet gaat met de oudere kinderen kan je ook overwegen om je meer als gastouder op jongere kinderen te concentreren. Of misschien heeft hij een vriendje of klasgenootje waar jij de gastouder van zou kunnen zijn. Op die manier kan je spelen met werken combineren.
Laat alleen jou keuze niet afhangen van iets wat een psycholoog zegt maar zoek hem binnen je eigen mogelijkheden. Sterkte
Bernadette

01-02-2005 23:14

hoi Cindy ,
Eigenlijk geef je zelf het antwoord al , waarom ga je er niet gewoon mee door en laat je je zoontje van zes meehelpen , onder het mom van je bent echt een grote vent en ik heb je hulp erg hard nodig .
Ander werk is geen optie , kost weer oppas , geen werk is ook geen optie !!!!
Dus gewoon een andere aanpak , word dadelijk beter weer kan je wat meer met hem ondernemen, speeltuin e.d en hij zit neem ik aan op school .
Psych. heeft een vet inkomen , dat maakt het verschil , Bernadette

Ander werk

Cindy

Marieke Pots

marleen

Albert

Cleo

bea veenstra

Henriette

Bernadette