Nou ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik voel me k……en moet even mijn ei kwijt

Vanmorgen naar de psych geweest om de uitslag van alle testen te halen die ze de afgelopen 2 weken heeft gedaan met onze T.

De diagnose is geworden pdd-nos met adhd.

Pdd-nos weegt zwaarder door dan adhd, ik had het wel verwacht maar voelde toch een behoorlijke klap in mijn nek.

Er knapte iets binnen in me, en voelde m'n tranen opkomen.

Al die tijd wist ik dat er nog iets anders was met T, maar kon het nooit een naam geven.

Ja en nu dus wel.

Van de ene kant ben ik opgelucht maar aan de andere kant zie ik ontzettend tegen dingen op.

Ik kan niet vertellen waar ik nu zo tegen op zie.

Het rugzakje gaat niet meer door, omdat de psych adviseerd hem naar speciaal onderwijs te doen.

Ook dit was een schok voor ons, omdat ik zelf wel had gedacht dat het met een rugzakje toch misschien ook wel zou gaan lukken.

Niet dus, nou wij vanmorgen gelijk maar naar zijn “nieuwe school”om informatie te vragen.

Voor 1 april moet alles ingeleverd zijn, en zou dan aankomend school jaar al geplaats kunnen worden.

Er komt ontzettend veel op me af, en kan eigenlijk alleen maar janken nu.

Huilen om hetgeen ik al lang geleden vermoede, maar door mijn tranen heen zie ik toch ook wel een zonnetje.

Het staat nu zwart op wit, deuren gaan open, en T kan geholpen worden op een school waar ze hem wel willen begeleiden en helpen.

Ik betrap me zelf erop dat ik sterk moet zijn, maar ook een moeder mag weleens gewoon een dip dag hebben.

Weer zo'n dag die je nooit meer zal vergeten, en die veel (positieve) veranderingen met zich mee zal brengen.

Dat we er nog lang niet zijn weet ik, maar er is een begin, en wij zijn eindelijk naar lang zwoegen op de goeie weg.

En ik weet zeker dat onze T dadelijk als hij eenmaal op een andere school zit met hulp en steun van de psych en iedereen daar omheen zal zeggen “het gaat beter zo”.

Iets wat hij na het begin van risperdal ook al heel snel zei.

Nou ik ga mijn schouders er weer onderzetten en we gaan maar weer gewoon verder waar we gebleven waren…………..

Groetjes adhd moeder