hoe heb jij het gedaan?

maggie

18-01-2005 12:14

hoi allemaal
ik vraag me wel eens af (ook aan de hand van mijn reactie op edwin zijn topic)
hoe volwassen adhders hun leventje gegaan is.
hoe zij het deden zonder medicatie en behandelingen.
wat hun levensloop is (scholen afgemaakt, banen, relaties enz).
misschien kunnen dan de ouders van adhd kids zien hoe het misschien ook kan(slecht of goed)
ikzelf zal hier mijn verhaltje onder plaatsen.
ik ben nu 26 en heb al een bewogen leventje 8terde rug,
mijn leventje begon in een gezinnetje met een vader en een moeder ben de oudste thuis, ik was een baby die huilde als ze in de box moest en huilde als ze in de kinderwagen moest.vroeg toen al veel aandacht,ik was wel heel snel in mijn ontwikkeling kroop snel liep al met 11 maanden en sprak al aardig, mijn broertje werdt geboren toen ik 16 maanden was. hij was een hele rustige baby. en ik vroeg veel aand8 zodat mijn ma mijn broer weleens vergat.
op mijn 4de gingen mijn ouders scheiden tranen met tuiten want ik was papa's grootste maatje. in die tijd ook naar de kleuterschool vond het verchrikkelijk mama weg en papa weg, maar toch snel gewend. helaas moest ik een jaartje langer de kleuterschool doen want ik was te speels(las toen wel al kinderboekjes).
mijn moeder had als snel een vriend ( vond ik niks aan) en ik heb hem het leven flink zuur gemaakt kreeg toch op mijn negende een zusje van hem en mijn moeder maar nog steeds klikte het niet tussen hem en mij. ik was niet te handhaven voor hem ik luisterde alleen naar mijn moeder.
op de basischool veel straf gekregen omdat ik nooit stil kon zitten en mijn mond niet kon houden(toch altijd wel goede cijfers gehaald)
toen op mijn twaalfde naar het vbo (had bij cito uitslag mavo/havo maar moest naar de vbo om dat ik niet stil kon zitten). daar alles op mijn gemakkie gehaald kon gellukig op mavonivo examen doen voor sommige vakken. daarna de mbo verzorging gedaan ook makkelijk gehaald. in de tussentijd is zijn mijn stiefpa en ma gescheiden. en zag ik mijn vader weer( en ow wat lijken we op elkaar)
en toen een jaar verpleegkunde gedaan maar helaas hier moest ik voor leren en had daar geen zin in.
ben toen gaan werken als gezinsverzorgende, toen naar het verpleegtehuis daarna tanartsassistent geweest nog ff bij hennes en mauritz gewerkt toen weer naar het verpleeghuis ( miste het contact met de mensen) en toen mijn droom gaan waarmaken ik wilde mijn hele leven al met gehandicapte autistische mensen gaan werken. en ben gaan solliciteren en ben aangenomen. nu werk ik op een groep met 12 verstandelijk gehandicapte mensen met een autistisch verwant syndroom. ik ben nu ook persoonlijk begeleider en ga een cursus haptonomie volgen en wil volgend jaar weer naar school om verder te leren voor teamleider.
ondertussen had ik de diagnose adhd gehad en ben in therapie geweest en ben begonnen aan de ritalin. hierdoor ben ik erg veranderd en een stuk rustiger geworden. en heb ik leren spiegelen en van mezelf te houden.
al om al een verkort stukje van mijn leventje als adhder. het viel allemaal best mee en het kan ook gewoon goed gaan.
groetjes maggie
Bernadette

18-01-2005 12:32

Wauw ,
Kijk hier komen we verder mee , jij bent dus het bewijs dat je de negatieviteit omgezet hebt in realiteit .
Weet je Maggie , een kompliment voor je moeder .
Hiervan weet ik dat de meeste ouders dromen dat het kind een toekomst heeft en zelfstandig kan functioneren .
Aldus ik , een moeder van autist met adhd kenmerken die er ff doorheen zit , zucht B
edwin

18-01-2005 14:20

hey
Mijn leventje is wel wat anders gegaan.
Ik heb eigenlijk vanaf kinds aan wel constant in conflict met ouders en andere gelegen
Heb verschillende scholen niet afgemaakt heb wel wat diplomas gelukkig
Werk heb ik ook vaak conflicten en heb al een hoop verschillende bazen gehad.
ben 23 jaar en zit al meer als 3 jaar thuis.tgaat gewoon verrot nu.
heb een hoop dingen meegemaakt die me tot de mens hebben gemaakt die ik nu ben.heeft in veel gevallen niet veel met adhd te maken.
Ik heb een tijdje ritalin geslikt,maar ik was totaal niet blij met het effect zowel lichaamelijk als geestelijk..ik had een druk op me hart en merkte gewoon dat ik mezelf niet meer was.dat was zon onaangenaam gevoel dat ik er mee stopte.met andere woorden kan ik dus een mn persoonlijkheid vergelijken met hoe het is als een persoon ontwikkeld is zonder medicijnen.
het gaat klote nu,maar ben er 100% van overtuigd dat ik de top kan bereiken mits ik weer goed in me vel ga zitten en ondanks de beperkingen die ik ook heb.ik heb daar mee om leren gaan,omdat ik simpelweg geen andere keuze had.een keuze die je wel hebt als je medicijnen gebruikt..maar blijft een hele moeilijke afweging heb ik nu wel gezien en elke situatie is anders!
Dus voorals nog heb ik het nog niet gedaan maggie!.zou misschien wel moeten om zon topic te openen,maar weet gewoon dat alles wel weer op zen pootjes terecht gaat komen en ik vrij overtuigd ben op enkele situatie na dat medijnen geen juiste oplossing zijn!
Gr Edwin
marleen

18-01-2005 15:23

Hallo,
Ikzelf heb geen adhd maar mijn man wel. Ik wil hier even zijn verhaal doen als volwassen adhd-er die het er eigenlijk heel goed vanafgebracht heeft. Verder is er het verhaal van zijn zus (officieel nog geen adhd-er, maar heeft wel 100 punten ervoor) dat helemaal anders is gegaan.
Mijn man is onderwijzer in het secondaire onderwijs en heeft een diploma landbouwingenieur. Het kan dus wel. Ben er eigenlijk wel trots op alhoewel we moeilijke momenten hebben doorgemaakt.
Van zijn jeugdjaren herinnert hij zich alleen dat hij op een bepaald moment besloot om gewoon veel te studeren want dat was het enige wat hij goed kon en anders had hij geen vrienden. Speelde niet graag voetbal of andere sporten en zat alleen maar bloemen en planten te bekijken. Was altijd slordig gekleed, slordige kamer en vergat alles, was volgens zijn moeder wel een brave jongen.
Van de universiteit herinnert hij zich dat hij geen notas kon nemen. Hij moest kiezen tussen luisteren of schrijven. Hij kon de twee tegelijk niet. Dus koos hij voor luisteren en vroeg dan altijd nota's aan de anderen. Kreeg dan de naam van luierik, maar is er toch gekomen. Hij heeft zijn eindwerk op de laatste dag ingediend en heb ik zelf nog moeten bij helpen om het klaar te krijgen.
Heeft dan enkele baantjes hier en daar gehad en kwam uiteindelijk in het onderwijs terecht. Daar ging het in het begin niet zo goed, vergat examens te geven op de dagen die hij gezegd had, verloor al zijn materiaal, verloor sleutels van het labo…. maar hij had het geluk om op een nonnetjes school te zitten die blijkbaar meer geduld hebben en lief en begrijpend zijn en ook het feit dat een leeraar het heel slecht moet doen om in het midden van het jaar eruit gezet te worden.
Dus begon hij met trukjes: de leerlingen moeten hem eraan herinneren wanneer ze examen hebben, helpen kijken of hij na de les alles weer mee heeft, en de leerlingen zijn zelf verantwoordelijk voor veel sleutels en materiaal. Daar het om leerlingen van het secundair onderwijs gaat, gaat dit blijkbaar heel goed en doen ze dit heel graag.
Hij heeft ook het geluk dat hij heel slim is, weet heel veel, ik noem hem soms een lopende encyclopedie. De leerlingen mogen dus alles vragen wat ze willen, hij weet meestal wel het antwoord, ken alle planten bij hun latijnse naam en weet overal wel een wetenschappelijke uitleg voor te geven. Dat vinden de leerlingen leuk. Hij praat wel vaak omgekeerd, hoog ipv laag, voor ipv achter, maar dat zijn ze blijkbaar al gewoon.
Wat ik altijd zei is dat ik als vrouw van hem weinig nut had aan een lopende encyclopedie. Veel informatie maar voor het dagelijkse leven een grote ramp. Alles kwijt, ik moest altijd aanschuiven, mijn verjaardagen vergeten, doktersafspraken van zichzelf en kinderen vergeten, vreselijk bij het autorijden en noem maar op, als het niet in een encyclopedie te vinden was, dan kon hij het niet.
Ons huwelijk heeft een paar keer op springen gestaan. In plaats van 2 kinderen had ik er 3 in huis. Tot we begonnen te zoeken naar wat er verkeerd ging bij onze zoon en we bij adhd bij volwassenen kwamen, toen kwam het licht uit de hemel gevallen. Nu neemt hij Rubifen/Ritalin en het gaat wel beter, er zijn nog ups en downs, hij neemt ze ook onregelmatig in, vergeet soms te nemen, maar ik merk toch een verschil in zijn medewerking.
Met zijn zus ging het anders, om een lang verhaal kort te maken: schoolverlater toen ze 16 was met niets van diploma's, heel moeilijke pubertijd met drugs en dergelijke, is toen ze nog net geen18 was eens drie nachten niet thuisgekomen en niemand weet nog steeds goed waar ze toen heeft uitgehangen. Werkjes hier en daar tot ze begon te beseffen dat ze toch wat wilde studeren, honderden cursussen en lessen voor volwassenen gevolgd, weinig ten einde gebracht, honderd en ÃƒÂ©ÃƒÂ©n jobkes gehad. de laatste, een maand geleden heeft ze 2 dagen volgehouden. Ze is nu 31 jaar, woont samen met een vriendin (verhuist ook nu en dan) is eigenlijk wel gelukkig als je haar hoort praten, maar je hebt er gewoonweg geen houvast aan, je weet nooit waar ze volgende maand zal wonen en waar ze zal werken….. Hopelijk komt ze ooit eens terecht. Wij zijn er soms wat bezorgd over, maar zij maakt haar nergens zorgen over. Vandaag is vandaag en morgen zien we wel……
Dit zijn mijn verhaaltjes.
Marleen.
maggie

20-01-2005 08:49

thanx det, zal het tegen mij moeder zeggen, het is een topmens. en tja geen ene moeder is perfect en ook zij heeft haar fouten. maar ik kan wel zeggen met haar opvoeding en hulp en liefde ben ik heel ver gekomen. het haar ook dit gedicht gegevn (stond ook op de oude prik ) en eigenlijk is hij voor alle moeders hier:
Voor Mamma
Toen God de moeders van kinderen met ADHD
schiep was hij al 6 dagen aan het overwerken.
Er verscheen een Engel en zij sprak" U maakt
een hoop werk van dit exemplaar."
"Heb je de specificaties van deze bestelling
gelezen?“ vroeg God. ”Een moeder van een
kind met ADHD moet extra goede ogen
hebben zodat ze kan zien hoe speciaal haar kind
is, wanneer de andere verblind zijn door zijn
stoornis.Ze heeft ook ongebruikelijk veel energie
nodig om niet op te geven waar andere dat
zouden doen."
"Haar huid moet dikker zijn, om alle onrecht te
kunnen verdragen, en alle kritiek op haar
opvoedingscappaciteiten .
Ik heb haar zelfs een groter hart gegeven, met
meer medeogen en een groter vermogen lief te
hebben."
“God” zei de Engel, terwijl ze zijn mouw
aanraakte,"U kunt beter rusten en er morgen
verder aan werken."
“Dat kan niet” sprak God, "er zijn meer kinderen
met ADHD dan de wereld weet"
De Engel vloog langzaam rond het schepsel en
bestudeerde het nauwkeurig. Opeens stopte ze
en boog voorover.Haar vinger gleed over de wang
van de vrouw.“Ze lekt”zei de Engel "ik denk dat U
er te lang aan heeft doorgewerkt."
“Dat is geen lek”zei God ,“het is een traan.”
“Waar is die voor?”vroeg deEngel. "Ik neem aan
voor de opgekropte emoties,voor te veel
onrechtvaardigheid, voor het gebrek aan begrip.
“U bent geniaal.” God keek somber en leunde
achterover in zijn stoel. "Die traan heb ik niet
gemaakt,"zei hij.
ik geloof niet in god en de schepping, maar als het toch gebeurt is zijn zo onze moeders gemaakt. hele sterke mooie mensen!
Bernadette

20-01-2005 12:56

Dankje Mag ,
je bent een lieverd , maar dat heb ik al vaker gezegd , liefs det
Albert

20-01-2005 13:56

Aan alle vaders van,
Beste vaders, spring op de baricades, trek je Batmanpakje aan.
Op dit prikbord hebben ze het aleen maar over geweldige moeders, terrwijl ik weet dat er ook geweldige vaders zijn.
Dus vaders, laat ook eens wat van je zien, want ik begin me hier een beetje eenzaam te voelen.
Albert,
marleen

20-01-2005 17:15

Hallo Albert,
jammer dat het nederlands van mijn man nog wat te wensen over laat, anders zou hij zeker met je mee doen. Ik kan van hem wel zeggen dat hij een fantastische vader is. En ondanks de moeilijkheden soms, zou ik echt niet weten wat te doen zonder hem. Dus ik ben ook een ‘super-moeder’ (hm- hm) dank zij een super-vader!
Marleen.

hoe heb jij het gedaan?

maggie

Bernadette

edwin

marleen

maggie

Bernadette

Albert

marleen