wat is beter

  • edwin

    ik zie vaak dat mensen zich te veel concenteren op medicijnen die slecht voor het lichaam zijn en hiermee ook de unieke eigenschappen van adhd verloren laten gaan.eigenschappen die juist uniek zijn en een voordeel is bij eventuele toekomst.eigenlijk zeg ik dat de medicijnen zowel het lichaam schaden als de potentie van de geest,zo ook dus de toekomst

    Is het misschien daarom niet beter om op de sympthonen te richten van adhd zonder de medicijnen.Ik ben van mening als je veel positiefe mensen/dingen om je heen hebt de sympthonen van adhd sterk kunnen worden verminderd en sterker nog je de adhdsympthonen naar een positief iets kan leiden.Ik zou juist denken als je dit soort primaire dingen terug haald in het leven van een adhder de medicijnen overbodig kan worden.We zijn adhder maar tegelijke tijd het zelfde als ieder ander mens.Wil zeggen dat wij niet speciaal amfetamine hoeven te slikken om wat rustiger te worden.ik denk dat we ons meer moeten concentreren op het accepteren van ons zelf en een positieve omgeving om ons heen moeten bouwen om zo meer tot rust te komen en de sympthonen war we vroeger last van hadden nu om te buigen naar iets waar we wat aan hebben..

    Wie is voor medicijnen en waarom?

  • M@ria

    Edwin jij schrijft:

    ik denk dat we ons meer moeten concentreren op het accepteren van ons zelf en een positieve omgeving om ons heen moeten bouwen om zo meer tot rust te komen en de sympthonen war we vroeger last van hadden nu om te buigen naar iets waar we wat aan hebben..

    Hoe vertel je dit aan je kind?

    Liefje , mama wil dat je je richt op de positieve dingen.

    je moet om je heen een positieve kring opbouwen.?

    Of heb je het over de volwassenen onder ons ?

    zonder pillen , word het bij ons namelijk psygisch alleen maar erger in huis.

    zonder pillen moet mijn zoon uit huis geplaatst worden.

    wat doet dit psygisch met zijn broer en zus?

    wat doet dit psygisch met mij?

    hoe zien dan onze weekenden eruit? in de auto om weet ik niet waar mijn kind te gaan bezoeken?

    Ja inderdaad klinkt allemaal erg positief? maar gaat voor kinderen niet op!!

  • mas

    Hoi edwin, ik vind dat je gelijk hebt maar het is afhankelijk van de situatie waar je in zit. Ik ben gaan slikken omdat het thuis niet meer te handhaven is met die koters die de dienst proberen uit te maken, een huwelijk in deze situatie is ook niet makkelijk om leuk te houden. Maar vroeger heb ik altijd zonder gedaan en dat ging ook goed, toen kon ik me terugtrekken, afzonderen, en dat kan niet meer. Dus in mijn geval ben ik voor medicijnen, zonder medicatie maak ik de boel nog gekker. Dan sta ik te schreeuwen en kan het allemaal niet aan, met alle gevolgen van dien voor de kids en mijn man.

    Wat mijn kind betreft, hij wordt 13 en vanaf zijn 8e zijn we aan het rommelen met medicatie, de ene pil had gevolgen waarvoor er een andere pil moest komen enz. Op een gegeven moment weet je niet meer hoe je kind zonder medicatie is, weet je niet meer wat nu door medicatie komt of niet, dat vind ik echt heel rot. Nu zijn we aan het afbouwen, hij krijgt nog een halve pil per dag, volgende week een kwart en die week daarna is hij clean en krijgt hij alleen nog visolie.

    Ik vind het een moeilijke vraag omdat in het éne geval/situatie ik voor medicatie ben en in het andere geval tegen.

    groetjes van mas:)

  • kim

    Hoi Edwin

    Ik ben het met je eens zo moet het zijn ,maar zo is het niet!!!!!!

    En wij ouders met adhd kinderen die vaak zelf ook adhd hebben ,zijn te druk om ook nog de wereld te veranderen.

    Wij adhd mensen hebben leuke kanten,jazeker genoeg zelfs maar er is ook die andere kant en dan zijn we etters en maken het leven van niet adhd mensen wel heel moeilijk.

    Je vraag :wie voor medicijnen is,is niet zo moeilijk.

    Niemand is voor medicijnen.!!!

    Kijk maar eens naar het moment dat kinderen het eerste tabletje krijgen.

    De druk van de omgeving ,denk hierbij aan school,buurt,familie en de ellende in het gezin denk hierbij aan ouders die eraan onderdoor gaan ,de andere kinderen in het gezin die er niet meer tegen kunnen.

    En het adhd kind die ook niet meer weet wat hij/zij moet.

    Deze ouders roepen wel heel hard om hulp,maar die is er meestal niet.

    En het enige wat er dan nog wel is,zijn medicijnen,dus wat moet je dan???

    Kijk eens naar de ouderen onder ons,30 jaar doen we zonder medcijnen en dan gebeurt het .

    Voor de zoveelste keer ontslag, huwelijk staat op springen en dan ga je uitzoeken wat je hebt.

    ADHD dus,,je huwelijk is bijna voorbij, medicatie is het enige wat snel kan helpen,dus wat doe je dan ???

    Als iemand kiezen, kon tussen medicatie of iets anders weet ik niet of er nog zoveel mensen kozen voor medicatie.

    Volgens mij moet de vraag eigelijk zijn

    Als je kon kiezen tussen medicatie of iets anders,waar kies je dan voor ???

  • marmar

    hoi Erwin

    Het is geen kwestie wie is voor en wie is tegen.

    Ik denk als het eventueel kan dat niemand medicijnen in neemt, of de kind(eren)laat innemen.

    Soms is er geen andere oplossing,ieder mens is uniek.

    Maar soms kan die uniek zijn mensen in situatie's brengen die niet zonder medicijnen op te lossen zijn.

    Bijna alle mensen die ik spreek of waarvan ik lees hebben er lang overnagedacht,wel of geen medicijnen.

    Dus iedereen heeft een goede keuze gemaakt,iedereen voor zich.

    Of dat nu wel of niet met medicatie is.

    En de toekomst zal pas bewijzen of dit een goede keuze was(zonder vallen kun je niet leren lopen)

    groetjes MarMar

  • maggie

    hoi ed

    ben het met je eens, maar (ja weer een maar) er zijn altijd situaties die uitzonderlijk zijn.

    ik zelf slik ritalin maar weet ook de positieve kanten van mijn adhd te gebruiken. dit moet je wel leren. ik denk ook dat het mijn voordeel is dat ik pas laat mijn diagnose kreeg zodat ik de kans had om mezelf te ontwikkelen en automatisch met mijn adhd moest leren omgaan.

    Ik vind wel dat tegenwoordige tijd heel snel medicatie voorgeschreven wordt aan kinderen. je moet ze wel de kans geven om zichzelf te ontwikkelen en omdat de medicatie toch de adhd onderdrukt leren ze niet wie ze echt zijn en wat er ook leuk is aan de adhd. adhd wordt heel snel negatief afgeschilderd maar ook met adhd en zonder medicatie kan je het ver schoppen en een heel mooi mens zijn. tuurlijk zijn er mensen die het niet halen en die in de criminaliteit en drugs belanden. maar dat heb je ook bij“normale”mensen.

    maar er zijn zoveel voorbeelden van adhders die het wel gered hebben en wel wat moois van hun leven hebben gemaakt zonder medicatie.

    zal er een topic over openen zodat ouders van kunnen zien hoe volwassen adhders het hebben gedaan zonder medicatie en aanverwanten.

    groetjes maggie

  • Helga

    Kijk maar eens naar het moment dat kinderen het eerste tabletje krijgen.

    De druk van de omgeving ,denk hierbij aan school,buurt,familie en de ellende in het gezin denk hierbij aan ouders die eraan onderdoor gaan ,de andere kinderen in het gezin die er niet meer tegen kunnen.

    En het adhd kind die ook niet meer weet wat hij/zij moet.

    Aldus; Kim

    Dit geldt ook weer voor sommige gevallen!

    Hoeveel kinderen slikken er al niet vóór het vierde!! levensjaar?!

    Sorry, maar dan gaat bovenstaand weer niet op.

    Groetjes,

    Helga

  • edwin

    MARIA

    Liefje , mama wil dat je je richt op de positieve dingen.

    je moet om je heen een positieve kring opbouwen.?

    Of heb je het over de volwassenen onder ons ?

    idd die kantekening had ik er nog bij moeten zetten..voor volwassennen zal dit vele malen makkelijker zijn omdat die voor zich zelf kunnen denken.blijf van mening dat de ouders ze taak het is om die voor het kind te zoeken.ben zo en zo geen voorstander van pillen geven als ze nog geen 16 zijn..met andere woorden pillen geven terwijl ze lichaamelijk/geestelijk nog in groei zijn.begrijp me goed,ik heb geen kids thuis en begrijp heel goed waarom ouders die de pillen geven.is dus absoluut geen aanval.maar

    wil ff kijken wat er uit deze discusie komt,wie weet dat mensen er wat van oppakken

    MAS

    Hoi edwin, ik vind dat je gelijk hebt maar het is afhankelijk van de situatie waar je in zit. Ik ben gaan slikken omdat het thuis niet meer te handhaven is met die koters die de dienst proberen uit te maken, een huwelijk in deze situatie is ook niet makkelijk om leuk te houden. Maar vroeger heb ik altijd zonder gedaan en dat ging ook goed, toen kon ik me terugtrekken, afzonderen, en dat kan niet meer. Dus in mijn geval ben ik voor medicijnen, zonder medicatie maak ik de boel nog gekker. Dan sta ik te schreeuwen en kan het allemaal niet aan, met alle gevolgen van dien voor de kids en mijn man.

    snap ik ;)

    Wat mijn kind betreft, hij wordt 13 en vanaf zijn 8e zijn we aan het rommelen met medicatie, de ene pil had gevolgen waarvoor er een andere pil moest komen enz. Op een gegeven moment weet je niet meer hoe je kind zonder medicatie is, weet je niet meer wat nu door medicatie komt of niet, dat vind ik echt heel rot. Nu zijn we aan het afbouwen, hij krijgt nog een halve pil per dag, volgende week een kwart en die week daarna is hij clean en krijgt hij alleen nog visolie.

    Ik vind het een moeilijke vraag omdat in het éne geval/situatie ik voor medicatie ben en in het andere geval tegen

    Precies wat je al zegt mas.op een gegeven moment zie je niet meer wat nou je kind.gaat ook moeilijk als de medicijnen vaak veranderen en voor een kind in ontwikkeling kan dat nooit goed zijn.

    Dus ouders voor als de situatie erom vraagt,kids liever tegen als ik het goed begrijp? ok ;)

    KIM

    Je vraag :wie voor medicijnen is,is niet zo moeilijk.

    Niemand is voor medicijnen.!!!

    snap ik,maar je hebt de keuze wel gemaakt,dus de vraagstelling blijft het zelfde.

    Kijk eens naar de ouderen onder ons,30 jaar doen we zonder medcijnen en dan gebeurt het .

    Voor de zoveelste keer ontslag, huwelijk staat op springen en dan ga je uitzoeken wat je hebt.

    ADHD dus,,je huwelijk is bijna voorbij, medicatie is het enige wat snel kan helpen,dus wat doe je dan

    snap ik ook,maar hoe zit het dan met de mensen die het wel goed voor elkaar krijgen zonder medicijnen en een goed huwelijk en een goede baan hebben en hun eigenschappen naar iets positiefs hebben te weten buigen?

    Ligt dat niet eerder aan de persoon zelf dan aan ADHD?

    Als je kon kiezen tussen medicatie of iets anders,waar kies je dan voor ???

    die doen we morgen wel :D

    Het is geen kwestie wie is voor en wie is tegen.

    Het is wel een kwestie van wie is voor en wie is tegen..tis een keuze die je maakt op basis van afwegingen die je voor jezelf en/of je kind maakt en dat interreseerd me en wie weet steken mensen wat op van deze discussie

    Ik denk als het eventueel kan dat niemand medicijnen in neemt, of de kind(eren)laat innemen.

    Soms is er geen andere oplossing,ieder mens is uniek.

    Maar soms kan die uniek zijn mensen in situatie's brengen die niet zonder medicijnen op te lossen zij

    ok,,gaat dus om diezelfde invuduele eigenschappen die je ja of nee de medicijnen laten slikken.snap ik ;)

    MAGGIE

    ik denk ook dat het mijn voordeel is dat ik pas laat mijn diagnose kreeg zodat ik de kans had om mezelf te ontwikkelen en automatisch met mijn adhd moest leren omgaan.

    Precies,dat is de ontwikkeling die ik bedoel als je medicijnen en een vroeg stadium gebruikt.

    Ik vind wel dat tegenwoordige tijd heel snel medicatie voorgeschreven wordt aan kinderen. je moet ze wel de kans geven om zichzelf te ontwikkelen en omdat de medicatie toch de adhd onderdrukt leren ze niet wie ze echt zijn

    Precies ;)

    even voor de duidelijkheid nog maar een keer.puur een discusie om er eventueel wat uit te halen geen aanval op niemand ik begrijp dondersgoed waarom er in sommige situaties medicijnen worden gegeven ;)

    Groet Edwin..

  • kim

    Helga schreef:

    >

    > Kijk maar eens naar het moment dat kinderen het eerste

    > tabletje krijgen.

    > De druk van de omgeving ,denk hierbij aan

    > school,buurt,familie en de ellende in het gezin denk hierbij

    > aan ouders die eraan onderdoor gaan ,de andere kinderen in

    > het gezin die er niet meer tegen kunnen.

    > En het adhd kind die ook niet meer weet wat hij/zij moet.

    > Aldus; Kim

    >

    > Hoeveel kinderen slikken er al niet vóór het vierde!!

    > levensjaar?!

    >

    > Groetjes,

    > Helga

    Ze zijn er die voor hun 4 de al medicatie krijgen,maar ik denk niet dat dat er heel veel zijn.

    En vanaf de leeftijd van 4 jaar krijg je te maken met de rest

    vr groet kim

  • Albert

    Hallo Edwin,

    Je hebt een goed onderwerp aangesneden.

    Het is alleen jammer, dat het zo niet werkt.

    De argumenten die door de anderen voor mij zijn genoemt, zijn duidelijk genoeg.

    Ik vind echter wel, dat er meer gestimuleerd moet worden om die positieve eigenschappen er uit te lichten en daar iets mee te doen.

    Van mijzelf, weet ik bijvoorbeeld dat mijn hoofd vol met allerlij ideën zit en het is soms erg frustrerend dat ik ze niet uit kan voeren.

    Dat heeft financiele oorzaken, maar ook de stap nemen om er wat mee te doen is voor een ADHD-er erg moeilijk, gezien alle rompslomp die er mee gemoeid is.

    Voor ADHD-kinderen, vind ik dat er op school juist veel meer mee gedaan kan worden.

    Met de juiste begeleiding kan zo'n kind een bepaald doel bereiken, hetgeen mede een basis kan vormen voor zijn toekomst.

    Dat voorkomt dan ook een hoop frustraties, om dat dan de dingen niet zo in hun hoofd vast blijven zitten, maar er dan ook uit kunnen.

    Dat geeft dan meer zelfvertrouwen en stimuleert om dingen te bespreken.

    Je kunt tenslotte alleen maar entousiast over dingen zijn, als je ook de mogelijkheid krijgt om ze uit te voeren.

    Onder de juiste begeleiding zou dat moeten lukken.

    De ouderen onder ons, kunnen zich misschien nog wel de vormingsscholen herinneren.

    Ik ging daar 1 keer in de week naartoe, daar leerde je allerlij handvaardigheden en andere zaken, ter aanvulling van het werkproces.

    Zo iets zou eigenlijk voor ADHD-ers weer in het leven geroepen moeten worden.

    Hiervoor zouden gespecialiseerde leerkracht op school, in de vorm van een soort handenarbeid lessen, desnoods buiten schooluren een uitkomst kunnen bieden.

    En voor de oudere ADHD-ers, zouden dan speciale cursussen in het leven geroepen kunnen worden.

    Maar ja, dat is mijn idee en alles kost geld hé, ik weet trouwens zeker dat dit soort projecten op den duur alleen maar geld op kunnen leveren.

    Dit zou dan vervolgens een positieve bijdrage aan de economie kunnen zijn.

    Of draaf ik nu te ver door?

    Jullie zeggen het maar.

    Groeten, Albert.